صبر و حوصله

خداوند شبان من است؛ این تصویری است که معمولا اشاره به پادشاهان به کار می‌رود و در عهد جدید نیز بارها در توصیف مسیح استفاده شده است. خداوند نگهدار دانا؛ توانا و میزبان سخاوتمند برای ماست. خداوند می‌خواهد ما را با روح خود مسح کند که معمولا مسح شدن با برکت همراه است. داوود همیشه وقت به فیض خداوند امیدوار بود. پس آیا می‌خواهی خداوند شبان شما باشد؟ یا هنوز هم دنباله رو رهبران و پادشاهان دنیا هستی؟ از خود بپرس کدام بهتر است.

خوشی،شادمانی و شادی برای انسان، یک امر ضروری است. در سایه شادی و نشاط، زندگی معنی و مفهوم خاصی پیدا می‌‌‌‌کند و دل‌ها به هم نزدیک، و ترس و بدگمانی و ناکامی و نگرانی بی اثر می‌‌‌‌گردد. خوشی و شادی نه تنها بر روح و روان انسان تأثیر می‌‌‌‌گذارد، بلکه جسم او را نیز تحت تأثیر قرار می‌‌‌‌دهد. خوشی و شادمانی، نقش مهمی در سلامتی بدن و درمان بیماری‌ها دارد، زیرا خنده که حاکی از نشاط و شادی است، نوعی آنتیبیوتیک طبیعی می‌‌‌باشد که جسم را در مقابل بیماری‌ها قوی ساخته و اثر دردها را تخفیف می‌‌‌دهد. باید گفت که شاد و شادمان بودن خود هنر است؛ بر هر کداماست که این هنر را یاد بگیرییم تا از نمک زنده‌گی لذت ببریم.

چه زیبا گفته اند که:" لذت در بخشش است نه در انتقام."گذشت و بخشش عاملی بسیار مهم و موثر در احساس خوشبختی ماست. بسیاری از ما متوجه این نیستیم که با نبخشیدن و گذشت نکردن چه چیزهایی را از دست می‌دهیم و در مقابل با بخشیدن دیگران چه چیزهایی عایدما می‌شود. اگر ما دیگران را نبخشیم زندگی بر ما سخت خواهد بود. بخشش به زندگی ما انسانها معنا می‌بخشد و موجب احساس رضایت از زندگی می‌شود. وقتی از بخشیدن دیگران امتناع می‌کنیم در واقع این ما هستیم که رنج می‌بریم.

شکرگزاری عادت، رفتار و شیوۀ است که در گفتار، کردار، افکار، احساسات شخصیت ما نمود پیدا می‌‌‌‌کند. شخص قدردان و شاکر قدر چیز‌های را که دارد می‌‌‌داند. شکر گزاری دریچۀ ورود به سرزمینی است که در آن پادشاه و صاحب اقتدار آن سرزمین خداست. شکرگزاری، دانستن و اعلام این حقیقت است که خدا به عنوان پادشاه زندهگی ما نه تنها به یاد و به فکر نیاز‌های امروزی ماست، بلکه از پیش نیز به آن چه در آینده به آ« نیاز داریم فکر کرده است. پس در هر امری باید شاکر و سپاسگذار خدا باشیم.

امید برای هر کسی خوب و ضروری است، اما برای جوان، اشد ضرورت است؛ چرا که جوانِ بدون انگیزه و نشاط و امید مثل جسد بدون روح است. زندگی امروزه بسیار مبهم و از گذشته است. بنابراین، موانع زیادی نیز بر سر راه موفقیت انسان قرار گرفته اند. صرف داشتن هدف نمیتواند فرد را به موفقیت برساند. آنچه مهم است این است که یک نیرویی برای دستیابی به هدف باید باشد. این نیرو همان امید و نشاط است. کسی که امید به زندگی نداشته باشد، با هیچ مشکلی مقابله نخواهد کرد. هر چقدر امید در شما بیشتر باشد، امکان موفقیت و رشد در زمینه‌های مختلف اجتماعی و فردی بیشتر می‌‌شود. کسی که امید داشته باشد، با حرف‌های منفی و ناامیدکننده دیگران مایوس نمی شود. به خود و توانایی هایش تکیه می‌‌کند و از پس مشکل برمی آید.

برای فرزندان والدین بهترین نعمت هستند. مهم نیست که در چه از سن و سال قرار داریم، باید ایشان را احترام نماییم و طرف مواظبت قرار دهیم. احترام به پدر و مادر باعث برکت فرزندان می‌‌‌گردد. پدر و مادر بهترین امید و تکیه‌گاه برای فرزندان است. همطوریکه والدین هنگامیکه کودک بودیم از ما غمخواری می‌‌کردند برما لازم است هنگامیکه سن شان بالا می‌رود، دست شان را بگیرییم و نه تنها که در فکر شان باشیم بلکه نیازمندی‌های شان برآورده کنیم و با این حرکت خود برکت خدا را نصیب خواهیم شد.

اشخاص صابر و صبور دایم در زندهگی خویش موفق می‌‌باشند. انسان نباید که در زندهگی عجله کند. نتیجهای صبر و پایدارای و استقامت همیشه نیکو می‌باشد. انسان با تکیه به قدرت و نیروی درونی خود قادر به صبر نیست. ولی با اتکاه و توکل به خدا می‌تواند صبر داشته باشد. از آنجای که صبر ثمرهای روح القدس است، انسان به هدف خود می‌رسد و از آ« لذت می‌برد.

تشویش عبارت است نوعی هیجان شدید همراه با حالت ناخوشایند و آشفتگی درونی است، که به فرد دست می‌‌‌‌دهد و شامل عدم اطمینان، درماندگی و بیچاره‌گی می‌‌گردد. تشویش باعث این می‌‌شود که شخص به هر چیز کوچکی بیش از اندازه فکر کند و زیاد تحلیلش کند. تشویش و واسواس باعث مانع عمل انسان می‌گردد. باید خاطر نشان کرد که تشویش هیج راه حلی را در سرراه تان قرار نمیدهد. تشویش باعث فرسوده‌گی مغز و بدن می‌‌شود.

روزه در مسیحیت در زمان و تحت قوانین مذهبی خاصی صورت نمی‌گیرد. پیروان عیسی مسیح، در هر زمان، با هدایت روح خدا، بطور انفرادی یا گروهی، برای یک روز یا روزهای متعدد، و یا حتی برای چند ساعت، روزه بگیرند. هدف اصلی روزه مسیحی این است که با فروتنی به خدا تقرب جوئیم و هدایت‌های او را بطلبیم و اوقاتی را در دعا در حضور او بسر ببریم. روزه مسیحی کمک می‌‌‌کند که یاد بگیریم از خودخواهی انسانی دوری نموده و خودگذری داشته باشیم، و بیشتر قدر و ارزش فداکاری عظیم و کفاره بی نظیر عیسی مسیح را درک کنیم.

عید پاک یا قیام، روز رستاخیز عیسی مسیح از مردگان و یکی از مهمترین جشن و اعیاد مسیحیان است. عیسی مسیح که به خاطر انسان گناه کار بر روی صلیب جان داد، در روز سوم از مرگ برخاست و زنده شد. عیسی مسیح پس از آنکه بر روی صلیب جان شیرین خود را داد، در روز سوم زنده شد. مسیح به خاطر ما جان خود را داد و از مردگان برخاست تا ما بتوانیم حیات نو و زنده‌گی تازه را بدست آوریم. قیام مسیح نشان می‌‌‌دهد که مسیح زنده است، برای ایمانداران شفاعت می‌‌‌کند و همراه آنها می‌‌‌باشد. قدرت قیام مسیح به ما این قدرت را می‌‌دهد که بر گناه پیروز شویم و برای او زنده‌گی کنیم.