2011 yılında lise yıllarında Åiir yazmıÅım.Ãok yetenekliyim diyemem ama fena da deÄilmiÅim hani geliÅtirseydim kendimi belki de herÅey farklı olabilirdi.
Yazının linki:https://web.archive.org/web/20120106073308/http://susma.in/gecenin-sessiz-karanliginda/
Gecenin sessiz karanlıÄında,
Hep bir ıÅık bekler dururdum.
Deniz feneriyle aydınlandı dünyam,
İçtim geceyi bir yudumda,
Duruldum...
İçtim sabaha dek,
Bütün düÅüncelerime kör kuyulara attım.
En azından öyle sandım,
İçki derdimi anlamıŠolmalı ki,
Söyleyemediklerimi kusmaya baÅladım.
Neydi beni bu duruma sokan?
DüÅünedurdum...
En çok canımı acıtan Åeyi,
En çok neden dediÄim Åeyi,
Aklıma getirdim.
Nedir beni bu duruma sokan?
Bilemedim...
Sabah kendime geldim,
Bankta yattıÄımı görünce irkildim,
Kendimden iÄrendim,
KoÅtum,koÅtum,
Durmadan...
KaçtıÄımı sandım kendimden,
Gerçek beni ele verir diye korktum.
Pes ettim artık,
Yoruldum.
GerçeÄin sarp kayalıklarına düÅtüm,
Sonra sen çıktın birden,
Aniden...
Elini uzattın bana,
Sımsıkı tutundum sana,
Güçlendim,yılmadım sandım,
Sen bırakınca elimi,
Åimdi anladım!
Ben Åimdi bıraktıÄın yerdeyim,
Gecenin sessiz karanlıÄında...