Zinzorg als levenshouding
Zuster Jeanne De Vos werd in 1963 vanuit haar congregatie naar India gestuurd. Ze kwam er terecht in de miljoenenstad Mumbai (wat vroeger Bombay heette) en zette zich jarenlang in om het lot van de huisarbeiders te verbeteren. Ze richtte een beweging op voor de sterk uitgebuite huisarbeidsters. Twee miljoen dienstmeisjes werden uiteindelijk lid en ondertussen behartigt de beweging de zaak van 80 miljoen huishoudwerkers in India. Ze ijvert voor eerlijke en veilige werkomstandigheden en voor een eerlijk loon. Deels door het aanhoudende werk van de beweging, werden er op dat vlak ook effectief wetswijzigingen doorgevoerd. Daarvoor werd zuster Jeanne in 2005, genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede, samen met 999 andere vrouwen.
Nu zuster Jeanne met pensioen is, en ze de beweging aan haar opvolgsters overliet, verblijft ze zelf in Heverlee in het centrale klooster van haar congregatie. We klopten bij haar aan voor een uitvoerig gesprek over de inzichten die ze graag met jongeren deelt, over haar interreligieuze visie op spiritualiteit, over het moeilijke evenwicht tussen actie en contemplatie, over haar ervaring met burnout, over het belang van dagdagelijkse mystiek, en over de fenomenale kracht van samenwerking. De inspirerende woorden van deze sterke vrouw helpen steeds weer om ons te herinneren dat pastoraal en zinzorg niet louter een kwestie zijn van een specifieke aanpak, maar ook van een levenshouding.