Kaldırımlar
Ãstadın yirmili yaÅlarda (22 yaÅında kaleme aldıÄını bir kaç yerde okudum. Ä°Åin garip tarafı bu yazıyı yazana kadar ben de bilmiyordum. Belki de bu kadar garip gelmesi benim bu Åiiri 22 yaÅımda seslendiriyor olmamdır.) bir gençken kaleme aldıÄı 'Kaldırımlar' Åiirini seslendirdim. Åiiri kendine has bir duygusu vardır. OkuyuÅta ve dinleyiÅte bunu fark etmek mümkündür. Gariptir ki Åiirde hiçbir Åehir adı geçmese de Åiirde kendi yaÅamıŠolduÄumuz Åehirdeki ruhumuzda barındırdıÄımız o havalar eser. Kendine göre büyük hatta kendi dertlerimizden de büyük sandıÄımız, baÅkalarının dertlerini gördüÄümüzde unuttuÄumuz o kısacık zaman dilimindeki hava. Bu havalar kimine göre yokluk, sıkıntı kimine göre de kir, pis, karanlık..
Åiirde de geçtiÄi gibi 'in cin uykuda, yalnız iki yoldaÅ uyanık' birisi kendi içimiz birisi de yerine ne koymak istersek o. İçimizde barındırdıÄımız korkulardan sıyrılmamız ümidiyle..
Åiirde de geçtiÄi gibi 'in cin uykuda, yalnız iki yoldaÅ uyanık' birisi kendi içimiz birisi de yerine ne koymak istersek o. İçimizde barındırdıÄımız korkulardan sıyrılmamız ümidiyle..