Doktor Bruno z „Na dobre i na złe”, Janusz Tracz i Osa z „Plebanii”, Marcysia ze „Złotopolskich”, doktor Lubicz z „Klanu” i Hanka z „M jak miłość” – choć pewnie większość z nas będzie się zarzekała, że nie ogląda tzw. „tasiemców”, prawdopodobnie wszyscy kojarzymy wspomniane postaci. W tym roku wypada 20. rocznica emisji pierwszego odcinka serialu „Plebania” oraz „M jak miłość”. Jest to więc doskonała okazja, by porozmawiać o serialach, których wątki śledziła cała Polska. Podczas gdy my zdążyliśmy skończyć niejedną szkołę, wyprowadzić się z rodzinnego domu, a nawet założyć własne rodziny – Mostowiakowie wciąż spotykają się w Grabinie, a klan Lubiczów spędza czas przy świątecznym stole na Sadybie. Dlaczego seriale obyczajowe wciąż cieszą się tak dużą popularnością? Z czego wynika nasza chęć do codziennego zasiadania przed telewizorem, by przez pół godziny śledzić losy fikcyjnych bohaterów? Czy polskie produkcje mają szansę prześcignąć liczbą odcinków „Modę na sukces”? Czy coraz mniejsza popularność telewizji sprawi, że wkrótce zapomnimy o tasiemcach, a wieczory zapełnią nam podzielone na sezony seriale z VoD? Na te pytania w rozmowie z Małgorzatą Zmaczyńską odpowiedzą Ilona Łepkowska – scenarzystka, producentka filmowa i telewizyjna, oraz Piotr Borkowski – scenarzysta.
Ilona Łepkowska
Scenarzystka, producentka filmowa i telewizyjna. Debiutowała w 1983 r. scenariuszem do filmu telewizyjnego „Wakacje z Madonną”. Autorka lub współautorka takich filmów, jak: „Przez dotyk”, „Kocham kino”, „Och Karol”, „Kogel mogel”, „Komedia małżeńska”, „Nigdy w życiu”, „Nie kłam kochanie”. Współtwórczyni seriali telewizyjnych: „Klan”, „Na dobre i na złe”, „M jak miłość”, „Barwy szczęścia”, „Stulecie Winnych”. Wykłada w szkołach filmowych i na kursach scenariuszowych. W 2016 r. zadebiutowała jako pisarka powieścią „Pani mnie z kimś pomyliła”, w lutym tego roku ukazała się jej druga powieść „Idealna rodzina”. Od 10 lat stała felietonistka „Teletygodnia”. Przewodnicząca zarządu Gildii Scenarzystów Polskich.
Piotr Borkowski
gość
Wykładowca anglistyki na Uniwersytecie Warszawskim oraz na Uniwersytecie SWPS. W latach 2010–2016 był członkiem zarządu Koła Scenarzystów SFP. W latach 2011–2013 prowadził Laboratorium Filmowe SWPS. Jako scenarzysta w różny sposób współpracował z reżyserami młodszego pokolenia, szczególnie przy debiutanckich produkcjach Studia Munka. Współtworzył cztery scenariusze filmów w programie „30 minut” (wraz z ich reżyserami: Bartkiem Konopką, Leszkiem Molskim, Maciejem Górskim, Filipem Dzierżawskim), był głównym autorem scenariusza pełnometrażowego debiutu fabularnego Bartka Konopki „Lęk wysokości”. W 2013 r. pracował przy niezrealizowanym projekcie filmowym Krzysztofa Krauzego i Joanny Kos-Krauze, a od 2014 r. przy kilku projektach filmowych Pawła Pawlikowskiego, w tym przy „Zimnej wojnie”.
