μισέλ ουελμπέκ

Ο Στάθης Καλύβας ομολογεί  ότι η λογοτεχνία είναι η πρώτη ύλη για καταλάβει τον κόσμο κι αυτή που του δίνει έμπνευση για την δική του δουλειά ως πολιτικού επιστήμονα. Ανάμεσα στα βιβλία που συζητάει είναι η «Ορθοκωστά» του Θανάση Βαλτινού, «Η γιορτή του τράγου» του Μάριο Βάργκας Γιόσα, «Η σύντομη θαυμαστή ζωή του Όσκαρ Γουάο» του Τζούνο Ντίαζ, «Λιμόνοφ» και «Γιόγκα» του Εμανουέλ Καρέρ αλλά και βιβλία της Ανί Ερνό, του Μισέλ Ουελμπέκ, του Γκαστόν Λερού, του Ευγενίου Συ. 

Στη διάρκεια της συζήτησης διαπιστώνουμε ότι στις αναφορές του κυριαρχεί η γαλλική λογοτεχνία. Το θέμα είναι βιογραφικό: η επιρροή της Γαλλίδας μητέρας του. Στον ναυτικό πατέρα του οφείλει την εμπειρία του Γεωργίου Βιζυηνού.

Μερικοί τον θεωρούν προφήτη, χιλιάδες σε όλον τον κόσμο τον λατρεύουν, πολλοί τον μισούν, αλλά όλοι τον διαβάζουν. Τα μυθιστόρημά του δεν είναι μόνο ίντριγκα, είναι και ιδέες που μας προσφέρουν ερμηνευτικά κλειδιά για την εποχή μας. Ο Γιώργος Καράμπελας, που έχει μεταφράσει επίσης την «Σεροτονίνη», το προηγούμενα μυθιστόρημα του Ουελμπέκ, ξεκλειδώνει τα μυστικά του Γάλλου συγγραφέα.