nh radio

Gast: Trodessa Barton - zij keek in haar leven de dood in de ogen, meerdere keren zelfs. Kanker, hersenvliesontsteking, 10 dagen in coma. In plaats van bij de pakken neer te gaan zitten, interviewde ze mensen die nog maar een paar jaar te leven hebben en schreef ze een boek over hun inzichten. "In de kern zei iedereen: volg je hart, dan heb je nooit spijt." Het boek heet 'De zin van de dood - een spiegel voor de onzin van het leven', uitgegeven bij Growing Stories. Het boek begint met de woorden: "Wat zou jij doen als je nog maar drie jaar te leven hebt?".

Gast: Mylène de la Haye, over het sterven van haar moeder. En over ‘Die andere dimensie’, waar zij echt in gelooft en nieuwsgierig naar is. Mylène vindt bovendien dat mensen op een mooiere, waardiger en vooral makkelijker manier uit het leven zouden moeten kunnen stappen. Op hun manier, op hun moment. Zij zegt: 'Hoe mooi, romantisch en liefdevol zou het zijn als de ander zou kunnen zeggen: ‘Als jij gaat, wil ik met je mee. Dit doen we samen.’ De dood, vindt Mylène, is het moment om het leven en de liefde te vieren.

Gast: Martin Ouwehand, in het dagelijks leven HR Medewerker en daaromheen hoofdredacteur radio bij RTV Katwijk, met op zaterdag een eigen show: Goud van Gisteren. Vanaf de geboorte is Martin visueel gehandicapt: behalve licht en donker ziet hij in feite verder niets en sinds enkele jaren is er sprake van gehoorverlies aan beide oren en met name dat laatste ervaart hij als rouw.

Gast: Jurgen van Riel, vader van Senna en Luna, man van Karin. Een vader die stinkend zijn best doet om de gedachte aan dochter Luna “levend” te houden. Luna is in 2017 overleden aan een zeer zeldzame vorm van kanker. 9 maanden heeft ze vreselijk "haar best gedaan” zoals ze zelf zei. De wens van Luna is dat er geen kinderen meer sterven aan kanker. Jurgen hoop dat hij ooit energie over heeft om hier groots aan bij te dragen.

Gast: Teun Toebes. Teun komt op voor hen die wij zo vaak vergeten, mensen met dementie. Op dit moment draagt hij op zijn eigen en moderne manier bij aan de dementiezorg, door mensen met dementie niet alleen te observeren en te bestuderen, maar door permanent met hen samen te wonen in een verpleeghuis. Hij schreef daarover het boek 'VerpleegThuis', uitgegeven bij Uitgeverij de Arbeiderspers.

Is praten over humor ook om te lachen? Soms wel.Leo praat met David Endt en Jurriaan van Wessem.

Gast: Dick Hibma, een man van inmiddels 73 die na vele ervaringen een zeer sterk geloof hecht aan de effecten van chronische stress op het immuunsysteem van ons lichaam, die kunnen bijdragen aan het ontstaan alsook het onderdrukken van ernstige ziektes. Dick heeft veel meegemaakt op het gebied van angst, verdriet, zorg voor zowel zijn vrouw als voor zichzelf. Zijn vrouw Joke is drie jaar geleden overleden. Zij kreeg op haar 45e jaar de diagnose Parkinson en Dick heeft haar tot het laatste moment verzorgd. Bij het in zicht komen van haar overlijden kreeg Dick zelf blaaskanker. Voor hem het bewijs dat langdurige, chronische stress een zeer belangrijke factor is, die tot deze ziekte bij hem heeft geleid. Door zijn eigen ervaring en na het bestuderen van het boek 'Wanneer Je Lichaam Nee Zegt' van Gabor Maté kreeg Dick een zeer sterk geloof in samenhang van lichaam en geest en de invloed op elkaar. Inmiddels is zijn angst om dood te gaan vanwege zijn blaaskanker weggeëbd omdat de tumor zich rustig houdt zonder enige behandeling. Volgens zijn oncoloog omdat zijn eigen afweer nu weer werkt zoals het hoort.

Is praten over humor ook om te lachen? Soms wel.Leo praat met André van Duin.

Is praten over humor ook om te lachen? Soms wel.Leo praat met Koos Postema.

Is praten over humor ook om te lachen? Soms wel.Leo praat met Pieter de Waard.

Is praten over humor ook om te lachen? Soms wel.Leo praat met Ron Brandsteder.

Gast: Veronique Geers. Zij is inzetbaarheidsdeskundige, werkt als uitvaartfotograaf en is fotograaf & bestuurslid bij Stichting Still, een stichting die kosteloos een fotoreportage aanbiedt aan familie van een ernstig ziek kind of ouder. Ook verzorgt ze de fotografie van zieke, stervende of overleden baby’s vanaf de 12e week van de zwangerschap. Veronique kent de stekende pijn van verlies, door wat ze zelf heeft meegemaakt. Na 19 weken zwangerschap bleek haar kindje Pippi te zijn overleden. Veronique fotografeert ook voor Kanjer Wens Nederland, een organisatie die zich inzet voor ernstig zieke kinderen, soms ongeneeslijk, door ze de dag van hun leven te geven. Over het werken als fotograaf zegt Veronique: 'Het zijn die intieme momenten, zo puur, zo rauw. De voelbare verbindingen tussen mensen op zo'n moment, waar ik bij mag zijn.'

Gast: Bianca de Kruijf. Toen zij 28 jaar was overleed vrij plotseling haar moeder. Daar is waarschijnlijk het zaadje gepland om de uitvaartbranche in te gaan. Maar het zou nog 15 jaar duren voordat zij besloot om het roer om te gooien. Zorg verlenen zat altijd al in haar bloed. Nu is Bianca overledenenverzorger, heeft ze een opleiding gespecialiseerde palliatieve zorg afgerond en zorgt ze voor ouderen, die in het verpleeghuis uiteindelijk zullen gaan overlijden. Bianca vindt afscheid nemen heel belangrijk om dingen goed te kunnen afsluiten. Als ze zelf verdriet heeft vindt ze vooral foto's, gedichten en muziek belangrijk.

Gast: Dominique Prins-König, 52 jaar, journalist en auteur van drie boeken, waaronder ‘De ongemakkelijke lessen van Mrs. P.: Parkinson op je 49e, een openhartig verslag’ (uitgeverij Elmar). Dominique schreef honderden artikelen over onder andere gezondheid, voeding, opvoeding, relaties en psychologie. Als freelancejournalist werkt(e) zij onder meer voor Algemeen Dagblad, De Persgroep, Vriendin, Santé, Libelle en Wij Jonge Ouders. In oktober 2009 verschijnt haar eerste boek en een jaar later haar tweede. In 2018 hoort Dominique dat haar fysieke klachten worden veroorzaakt door de ziekte van Parkinson. En dat is een donderslag bij heldere hemel. Zij moet heel langzaam steeds meer loslaten en rouwen om wat niet meer kan. Maar ze is ook heel sterk: ze weet dat het leven moeilijker wordt, dat ze geen idee heeft hoe de ziekte zich de komende jaren gaat ontwikkelen. Maar Dominique durft erop te vertrouwen dat ze ook die situaties zal aankunnen op het moment dat ze zich aandienen.

Gast: Yvonne Lankhaar, 34 jaar, psycholoog en tevens ervaringsdeskundige op het gebied van chronische pijn. 2010 begon voor Yvonne als een normaal jaar, ze was een sportieve jonge meid en ze stond veel en graag op het voetbalveld. Yvonne  studeerde psychologie en had een partner waarmee ze graag de wereld over reisde. Tot ze een verkeerde behandeling kreeg van een manueel therapeut en van de ene op de andere dag rug patiënt was en er geen dag meer was zonder pijn. In een notendop: er volgden jaren met veel verschillende behandelingen. Het mocht niet baten, na jaren vechten tegen de pijn werd zij 100% afgekeurd voor haar werk. Yvonne had inmiddels al afscheid genomen van het voetbalveld en zag nu ook haar ambities als psycholoog als sneeuw voor de zon verdwijnen. In deze aflevering praten we over hoe Yvonne op een dood spoor terecht kwam maar van daaruit toch weer een mooie nieuwe weg in kon slaan en hoe zij ontdekte hoe belangrijk een zinvolle invulling van je leven is.