okupowany kraków

Symboliczne przejęcie przestrzeni zaczęło się już w pierwszych dniach września 1939 roku, kiedy nad Wawelem załopotała flaga ze swastyką. Dr Monika Rydiger i prof. Jacek Purchla opowiadają o przekształcaniu Krakowa we wzorowe niemieckie miasto na wschodzie za pomocą wizualnej propagandy – batalionów flag ze swastykami, plakatów, sloganów i umieszczanych wszędzie „gap”, czyli nazistowskiego orła. Przez szczekaczki puszczano muzykę marszową i podawano wyroki śmierci, zmieniano nazwy ulic, obalano pomniki i w wielu miejscach umieszczano plakietki „Nur für Deutsche”, zabraniające polskim mieszkańcom korzystania ze sklepów, lokali, tramwajów, nawet ławek miejskich czy parków. O  przytłaczającej obecności okupanta przypominały także nieustanne przemarsze i niemal teatralne obchody nazistowskich rocznic czy świąt, takich jak rocznica wybuchu wojny czy urodziny Adolfa Hitlera.

KL Plaszow był projektem, który wpisywał się w politykę Generalnego Gubernatorstwa i III Rzeszy – z jednej strony realizował założenia eksploatacji do pracy przymusowej osób z terenów okupowanych,  w szczególności ludności żydowskiej, z drugiej strony był częścią machiny zagłady.

Dr Edyta Gawron i Monika Bednarek opowiadają o historii tego miejsca: dlaczego KL Plaszow powstał na terenie dwóch cmentarzy żydowskich? Kim byli ludzie, którzy tu trafiali? I dlaczego tak wielki postrach siał Amon Göth, komendant obozu, nazywany „panem życia i śmierci” więźniów?

W opowieści o KL Plaszow nie może zabraknąć pytania o przyczyny niepamięci  otaczającej obóz jako miejsce ludobójstwa i o plany upamiętniania jego ofiar.