publieke

Een gesprek met architecten Gijs Baks en Joost Baks van Space Encounters over het publieke in de architectuur en hoe zij daar in hun ontwerpen op verschillende manieren vorm aan geven. Tussendoor komt ook ter sprake hoe het is om als broers zo nauw samen te werken.

Een belangrijk thema in het werk van Space Encounters is het vormgeven aan de publieke dimensie van architectuur. Het gaat daarbij om het ontwerp van de overgang tussen privé en publiek, maar ook over het ontwerp van publieke en semi-publieke ruimtes binnen gebouwen.

In de nieuwe buurt Wisselspoor in Utrecht heeft het bureau op verschillende plekken de overgang tussen privé en publiek ook anders vormgegeven. Er zijn eengezinswoningen met concave gevels die de publieke ruimte voor de woningen als het ware omarmen, er zijn appartementen die via spiegels in de negges van de ramen ook in de lengte van de straat kijken, er zijn appartementengebouwen die wat terug liggen van de straat om zo ruimte te maken voor klimop, die over frames groeit, en als intermediair zal gaan functioneren.

Oostenburg in Amsterdam is net zo’n autoluwe wijk als Wisselspoor. Bij de woongebouwen die Space Encounters daar heeft ontworpen liggen er ook woningen op de begane grond. Ook hier is de overgang tussen privé en publiek weer zorgvuldig ontworpen, in dit geval met woningbrede trapjes. Voor de bewoners is dat straks een heerlijke plek om buiten te zitten.

Tussen de twee woongebouwen op Oostenburg hebben Joost en Gijs Baks als het ware een heel smal pandje ontworpen van waaruit beide gebouwen ontsloten worden. Op de begane grond kom je hier binnen, op de verdiepingen vormt dit pandje brede corridors. Op beide koppen eindigen deze corridors in trappenhuizen die uitkragen over de straat. Deze trappen zijn omwikkeld door stalen netten en meer ook niet. Door het ontbreken van spiegelend glas of andere omhulling is er een directe zichtrelatie met de straat. De publieke straat loopt hier als het ware als een semi-publieke straat omhoog. 

Bij The Doors op Buiksloterham heeft iedere twee voordeuren gekregen. Die extra deur kan ingezet worden om een praktijk aan huis te hebben en die praktijk te scheiden van de eigen woonruimte. Met al die praktijken aan huis, dat kunnen er hier twaalf zijn, heeft dit gebouw een veel publieker karakter dan een regulier woongbouw. Dit betekende dat normale halletjes op de verdiepingen niet voldoende waren. Space Encounters heeft daarom voorgesteld die halletjes een stuk groter te maken en die halletjes verticaal met elkaar te verbinden met een wenteltrap die meteen ook de tweede vluchtweg vormt. De entreehal beneden is daarbij nog extra ruim gemaakt en voorzien van groen.

Ieder gebouw heeft een publieke dimensie, stellen architecten Gijs en Joost Baks. Bij villa’s ziet dat er anders uit dan bij stedelijke woongebouwen, en bij werkomgevingen ziet dat er weer anders uit, net als bij publiekere gebouwen. Op dit moment werkt Space Encounters aan verschillende van die publiekere gebouwen en de grootste daarvan ligt op Industriepark Kleefse Waard in Arnhem. Op dit bedrijventerrein zijn allerlei bedrijven uit de cleantech gevestigd, net als een hogeschool, en andere creatieve bedrijven. Het voormalige KB Gebouw op dit terrein is 17.000 vierkante meter groot en bestaat voor het grootste deel uit een tien meter hoge industriële hal. Naar ontwerp van Space Encounters wordt deze hal nu getransformeerd tot een gebouw dat gedeeld gaat worden door bedrijven in de cleantech en de hogeschool. De grote hal wordt daarbij doorsneden door overdekte en niet-overdekte straten; centraal wordt een plein met tuin gemaakt waar de gedeelde voorzieningen aan komen te liggen, zoals de evenementenruimte, de vergaderruimtes en het restaurant.

Bij de oprichting bijna tien jaar geleden had Space Encounters vier partners: Gijs Baks, Remi Versteeg, Joost Baks en Stijn de Weerd. Enkele jaren geleden zijn Remi Versteeg en Stijn de Weerd hun eigen weg ingesla

Negenduizend. Een documentaire over de doorverkoopindustrie van kleding die wij in de kledingcontainers gooien in de gedachte dat een dakloze of een kind in een arm land er nog wat aan heeft, trok 33.000 kijkers. Afrika-journalist Joost Bastmeijer, die de makers volgde in Kenia, riep op Twitter vertwijfeld uit: hoe kan het dat een goed gelukte docu, gemaakt voor een jong publiek op zondagavond half twaalf wordt uitgezonden?! Wie zit er dan nog naar NPO3 te kijken?

Nou niemand, er kijkt namelijk structureel vrijwel niemand naar NPO3. De jonge mensen voor wie de programmas bedoeld zijn zitten nooit voor de tv. De enige reden dat ze op NPO3 worden uitgezonden is dat er alleen fatsoenlijk budget wordt vrijgemaakt voor tv-producties, de potjes voor web-tv zijn schraal.

We houden een hele zender zonder kijkers in de lucht om via een U-bocht dure web-tv te maken. Toch zijn er nog altijd Kamerleden die vast willen houden aan de zender, zoals Lisa Westerveld. Ze schreef in het AD dat Minister Slob jongeren wegjaagt als hij NPO3 ombouwt tot een bejaarde regiozender. Onzin, de jongeren zijn al weg, je kunt ze hooguit terughalen. Door makers de ruimte te geven om, publiek gefinancierd als het niet anders kan, relevante video te produceren.

Je zou willen dat Thierry Baudet dat aan het regelen was nu hij al twee jaar in de Kamer zit met het saneren van de NPO als belangrijk speerpunt. Maar nee, Thierry heeft zijn innerlijke Floortje Dessing vrijgelaten. We hebben kunnen genieten van de eerste aflevering van een door Baudet gepresenteerd web-tv-programma. Zo kwam het ware aapje van zijn NPO-frustratie alsnog gierend uit de mouw. Thierry wil eigenlijk de presentator van Andere Tijden zijn. Maar we betalen je om politiek te bedrijven, Baudet. Niet om van ons belastinggeld de geschiedenisleraar uit te hangen voor een camera. Als dat is wat je wilt: bel Arie Slob, die heeft voldoende vacatures openstaan in het onderwijs.

See omnystudio.com/listener for privacy information.