rä±za

1914 yılında Antalya’nın Akseki kazasına bağlı Sarıhacılar köyünde doğan Ali Rıza Güven, aynı sene I. Dünya Savaşının başlamasıyla askere giden babasından henüz altı aylıkken ayrılır ve bir buçuk yaşındayken babası şehit olur. Çocukluk yılları fakirlikle geçer. 14 yaşında İzmir’e gelir. Bir akrabasının ticarethanesinde çırak olarak işe başlar. 1933’te Ankara’ya gider ve bir tuhafiye dükkânı açar. 1941’de bir akrabasının kızıyla evlenip 1943 yılında İzmir’de tekrar bir tuhafiye dükkânı açar. İzmir’de 1945–1950 yılları arasında evlerde çay sohbetleri ve dersler başlar. Bu sohbetlere, 1946–1947’de İzmir Poligon’da yedek subay olarak askerlik yapan Yaşar Tunagür hocamız da katılır. 1950’de Salih Tanrıbuyruğu ve Raif Cilasun öncülüğünde, Kur’ân Öğrencilerini Koruma Derneği kurulur. İmam Hatip Okulu açıldıktan sonra 1954 yılında derneğin adı İmam Hatip ve İlahiyata Öğrenci Yetiştirme Derneği olarak değiştirilir. Dernek Başkanı da Ali Rıza Güven olur. 1964’te Prof. Dr. Tayyib Okiç, Ankara İlahiyat Fakültesi hocası olarak İzmir’e gelir.

Ali Rıza Güven’e İzmir’de Yüksek İslam Enstitüsü açma teklifinde bulunur. Emekli Albay Mehmet Çatalkaya ile Ankara’ya giderek Başbakan ve Milli Eğitim Bakanı ile görüşürler ve İzmir Yüksek İslam Enstitüsü açılır. 1960 sonbaharında Kestanepazarı’ndaki imam hatip yurduna talebe olarak geldiğimde hazırlık kursunda Hacı Salih Tanrıbuyruğu, Hacı Ali Tosun, Şaban Düz, Hafız Mehmet Keçecioğlu, Hafız İbrahim Kılıç, Hafız Vehbi Cuhacı, Hafız Ali Şendil, İshak Türe gibi değerli hocalar vardı. Onlardan ders alıyorduk. Hacı Ali Rıza Güven bütün talebelerin Hacı Amcasıydı. Sabah namazlarında Alsancak’taki evinden gelir, bizleri kaldırır ve bizimle namazını kılardı.

Borçlarının ödenmesi için emekli maaşı hesabından kesinti yapılmasına rıza gösterilmesi yasaktır. Yani borçlunun önceden emekli maaşından borçlarının kesilmesine dair rızası alınması usulü yasal değildir. Bu şekilde, emeklinin maaşından mahsup, virman ya da takas veya bunlar gibi işlemler yapılmasına rıza göstermesi maaşta tasarrufu engelleyici nitelikte bir sözleşmedir. Bu şekilde yapılan sözleşmeler ya da emeklilerden alınan taahhütler, Borçlar Kanunu’nun 19’uncu ve 20’nci Maddeleri uyarınca geçersizdir. Bu konuda önceden yapılan anlaşmaların tümü bağlayıcı değildir. Bankaların emeklilerden bu yönde aldıkları taahhüd ve beyanlarla bankalarının genel kredi sözleşmelerindeki maddeleri geçerli, bağlayıcı ve uygulanabilir olamaz. Bu konudaki yasaya aykırı ve yoruma dayanan bilirkişi raporuna da itibar ve itimat edilmez (Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/2015 E. , 2016/9743 K., 30.05.2016).