ζωγράφος

Το 1952, σε έκθεση της καλλιτεχνικής ομάδας «Αρμός», ο Γιαννης Τσαρούχης παρουσιάζει έργο του που απεικονίζει ναύτη καθισμένο αντίκρυ σε ένα μισοξαπλωμένο γυμνό άνδρα. Το έργο, που υπαινισσόταν μια ομοερωτική σχέση, προκάλεσε την επέμβαση της αστυνομίας, υποκινούμενη από την ηγεσία του Ναυτικού, για την απόσυρση του έργου. Το έργο αποσύρθηκε, γεγονός που προκάλεσε κρίση στον «Αρμό» και τελικά την αυτοδιάλυσή του. 

Ο Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος παρουσιάζει το επεισόδιο και συζητάει, ιστορικά, τα θέματα  των αντιφάσεων των φιλελεύθερων εκσυγχρονιστικών ιδεών στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, τρείς και πλέον δεκαετίες  μετά τον θάνατο του Τσαρούχη, προτείνει να ξαναδούμε το έργο του ζωγραφου «με σεμνή αναίδεια», μέσα από νέα κριτικά εργαλεία που θα στοχεύουν στις ιδέες του για την τέχνη και την ηθική, στις στρατηγικές αυτοερμηνείας και στο θέμα του ομοερωτισμού στην ζωγραφική του και στον δημόσιο λόγο του. Γράφει ο Ματθιόπουλος: «Η πολύτροπη δημιουργία του δεν χρειάζεται πλέον επιμνημόσυνα και πρόσφορα, αλλά μόνο το αντίδωρο της κριτικής μελέτης».

Μπορεί μια χαλαζόπτωση που καίει τα πάντα στους κάμπους να αναστήσει άλλες ελπίδες; Ο Γιάννης Ναζλίδης λέει «ναι» και υπερηφανεύεται που μετέτρεψε το «Εκκοκκιστήριο βάμβακος» του πατέρα του σε «Εκκοκκιστήριο ιδεών». Και έτσι η Βέροια απέκτησε μια στέγη για το όμορφο, το απρόοπτο και το στοχαστικό. Ένα podcast για τον ζωγράφο και ποιητή Ναζλίδη αλλά και για τον Ελύτη, τον Λένον, τον Πήτερ Μπρουκ και τον Καντίνσκι.