Πετρίδης, ο θρύλος του ραδιοφώνου

​​Οι «Ναυαγοί» επιστρέφουν με ένα ταξίδι στον χρόνο κι ένα podcast ξεχωριστό και ιδιαίτερο εξαιτίας του προσώπου που «φιλοξενεί». Ένα podcast από το παρελθόν, από το μακρινό 1989. Τότε που ο Παύλος Τσίμας με τον Δημήτρη Δανίκα είχαν ζητήσει στον Μάνο Χατζιδάκι να κάνει μια ραδιοφωνική εκπομπή, να πει ό,τι θέλει και να μας ταξιδέψει στον μουσικό του κόσμο. Δεκαετίες αργότερα ακούγοντάς τον να διατυπώνει τις σκέψεις του και να διαλέγει μουσική καταλαβαίνεις πόσο εξαιρετικά επίκαιρος και μοναδικός είναι. Μια αναπάντεχη εκπομπή προσωπικής εξομολόγησης.  Ποιο θα ήταν το πρώτο κομμάτι που θα διάλεγε ν΄ ακούσουμε;

Ο Νίκος Βατόπουλος, δημοσιογράφος για πάνω από τρεις δεκαετίες στην «Καθημερινή» και συγγραφέας των βιβλίων «Περπατώντας στην Αθήνα» και «Οι μικροί δρόμοι της Αθήνας», φτάνει «ναυαγός» στο έρημο νησί του Παύλου Τσίμα. Παιδί της οδού Πατησίων, θυμάται να περιδιαβαίνει στα 15 του την Κυψέλη, με μια μικρή Kodak Instamatic στην τσέπη και να φωτογραφίζει κτίρια και γωνίες της πόλης. Σήμερα, έχει αποτυπώσει στην στήλη του στην εφημερίδα αλλά και στα δύο βιβλία του, όλη την τοπιογραφία της Αθήνας, σαν ένα είδος αστικής αρχαιολογίας, χωρίς να νιώθει «νοσταλγός του παρελθόντος» αλλά ένας ευαίσθητος καταγραφέας της μεταπολεμικής περιόδου, που διασώζει εικόνες και μνήμες από την ζωή που άφησε τα ίχνη της στην πόλη. Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για το παρελθόν και το παρόν της Αθήνας, σαν ένα άλμπουμ φωτογραφιών, με την κάμερα του Νίκου Βατόπουλου.

Ακούστηκαν αποσπάσματα από: Diamonds and Rust (Joan Baez), Ave Maria (Bryn Terfel), Περιμπανού (Μ. Χατζιδάκις), Io che amo solo te (Sergio Endrigo), Imagine (J. Lennon)

Η Γιάννα Αγγελοπούλου φτάνει «ναυαγός» στο έρημο νησί του Παύλου Τσίμα. Έχει ήδη διασχίσει δύο «πελάγη», τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η κ. Αγγελοπούλου μιλάει για τη διαφορά που είχαν αυτές οι δύο μεγάλες υποθέσεις που ανέλαβε, για πώς ξεκίνησε σε «λευκό χαρτί» τον σχεδιασμό των εκδηλώσεων για την επέτειο των 200 χρόνων, γιατί επέλεξε να μην υπάρχει ένα κεντρικό σχέδιο εορτασμών αλλά να συμμετέχουν με ιδέες φορείς, δήμοι και πρωτοβουλίες, και για την καινοτόμα απόφαση να μην υπάρξει οικονομική στήριξη από το κράτος. Απαντά επίσης γιατί φόρεσε ένα πιρπιρί, ένα ντουλαμά και άλλες τοπικές φορεσιές και ποιες ήταν οι εμπειρίες της από τις 100 πόλεις σε όλη την Ελλάδα και τις πολλές χώρες στο εξωτερικό που επισκέφτηκε στη διάρκεια της προετοιμασίας για την επέτειο. Και κάνει τον δικό της απολογισμό για το τι έμαθε, τι κέρδισε και τι ήταν μάθημα ζωής από αυτές τις δύο μεγάλες εθνικές υποθέσεις. 

Ακούστηκαν αποσπάσματα από: Υπάρχω (Στ. Καζαντζίδης), Ρόζα (Δ. Μητροπάνος), Ας κρατήσουν οι χοροί (Δ. Σαββόπουλος), Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας (Μ. Λοΐζος), Ναμπούκο (Μ.Κάλλας), Τολμώ (Μαρινέλλα-Χατζής), Περασμένες μου αγάπες (Μαίρη Λίντα)

Ο Μιχάλης Ρέππας -το ένα μέλος του διδύμου Ρέππας-Παπαθανασίου που έγραψε ιστορία στην τηλεόραση, στο θέατρο και το σινεμά- είναι ο «Ναυαγός» του Παύλου Τσίμα. Γεννήθηκε στο Λουτράκι και ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει μαθηματικός αλλά στον σεισμό του '81 πήρε την απόφαση να κάνει αυτό που ήθελε και πέρασε στη Σχολή του Εθνικού θεάτρου. Τον σημάδεψε θεατρικά το Άλσος Παγκρατίου και η Ελεύθερη Σκηνή και θυμάται ακόμη ότι παιδάκι έμεινε δύο ώρες ακίνητο και μαγεμένο στο σινεμά με το «Θάνατος στη Βενετία», κι ας μην καταλάβαινε ακριβώς τι γινόταν στην ταινία. Το «προξενιό» για να γίνουν συγγραφικό δίδυμο με τον Παπαθανασίου το έκανε η Άννα Βαγενά και θεωρεί ότι δάσκαλός τους στον μηχανισμό της φάρσας ήταν ο Αλέκος Σακελλάριος, ως προς τη φόρμα και ο Σταμάτης Φασουλής ως προς τη νέα θεατρική γλώσσα που έφερε το Ελεύθερο Θέατρο. O Μιχάλης Ρέππας μιλάει για τη συνεργασία με τον Θανάση Παπαθανασίου, τους καβγάδες και τον τρόπο που αλληλοσυμπληρώνονται, εδώ και 34 χρόνια, από τις «Τρεις Χάριτες», μέχρι το φετινό «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» και για το συμπέρασμα που κατέληξε για την κωμωδία στα τόσα χρόνια που την υπηρετεί.

Ακούστηκαν αποσπάσματα από: Ο πόλεμος της Μανταλένας (Μ. Χατζιδάκις), Ανέμεσα Σύρο και Τζια (Μ. Θεοδωράκης), Κυριακές στα Τρίκαλα (Γ. Μαρκόπουλος), Οι πίσω μου σελίδες (Δ. Σαββόπουλος), Καινούργια τώρα ζωή (Β. Μοσχολιού), Μαύρο βελούδο (Α.Μάνου), Το δικό σου το μαράζι (Γ. Μητσάκης), Summer in the city (Lovin Spoonful)

Αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής, που βιοπορίζεται από άλλο επάγγελμα, ο Σωτήρης Τσαφούλιας φτάνει «ναυαγός» στο έρημο νησί του Παύλου Τσίμα. Ο σκηνοθέτης που έκανε αίσθηση με τη σειρά «Έτερος εγώ», μιλάει για την Πυθαγόρεια φιλοσοφία και για τη μυθολογία που φανερώνει την ιδιοσυστασία ενός λαού και τη σκέψη του, διαχρονικά. Γεννημένος στον Πειραιά, με πατέρα και παππού καπετάνιους, σπούδασε ναυτιλιακά στην Αγγλία αλλά μπάρκαρε και στο γκαζάδικο του πατέρα του για 6 μήνες σε ένα «συναρπαστικό ταξίδι». Η αγάπη για το σινεμά επανήλθε, βούτηξε στους αρχαίους συγγραφείς και επαναπροσδιόρισε τον εαυτό του απ΄ την αρχή. Πιστεύει ότι «καλλιτεχνία είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι και ζεις» και είναι κατηγορηματικά αντίθετος σε κάθε είδους κακοποίηση των άλλων, πόσο μάλλον στο όνομα της τέχνης. Ανάμεσα στο Χόλιγουντ και την Ελλάδα θα προτιμούσε τη «γειτονιά του», σαν μια μικρή πράξη εθνικής αντίστασης ενώ πιστεύει ότι «Έλληνας γίνεσαι, δεν γεννιέσαι».

Ακούστηκαν αποσπάσματα από: Να παίζει το τρανζίστορ (Μαρινέλλα), Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για τον Νότο (Θάνος Μικρούτσικος), Να τανε το ΄21 (Γ. Νταλάρας), Πέντε Έλληνες στον Άδη (Παπαϊωάννου), Για κοίτα με στα μάτια (Α. Πάνου), Ασ΄ τον τρελό στην τρέλα του (Α. Πάνου).

Μεταξύ δημοσιογραφίας και ιστορίας κινείται αυτό το επεισόδιο των Ναυαγών, με καλεσμένο του Παύλου Τσίμα τον Αλέξη Παπαχελά. Στο επίκεντρο το βιβλίο του «Ένα σκοτεινό δωμάτιο», προϊόν έρευνας που κράτησε 25 χρόνια και καλύπτει την περίοδο από τον Απρίλιο του 1967 έως τον Ιούλιο του 1974. Είχε προηγηθεί το βιβλίο «Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας», για τα αίτια που οδήγησαν στη δικτατορία του 1967. Ο Αλέξης Παπαχελάς αφηγείται τι του άφησαν αυτά τα χρόνια έρευνας, παραλειπόμενα από τις συναντήσεις του με τους πρωταγωνιστές των γεγονότων, τους μύθους που δημιουργήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, τον χορό των πρακτόρων και τη σχέση της CIA με τον Γιώργο Παπαδόπουλο, τι έγινε με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στην Κύπρο, μια βουτιά στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας και στο πώς μια τόσο μεγάλη τραγωδία έγινε από τόσο μικρούς ανθρώπους. Ακούστηκαν αποσπάσματα από: Κλέφτικος ΙΙ (Σκαλκώτας), κυρά Γιώργαινα (Γιάννης Καλατζής), Είμαστε δυο, είμαστε τρεις (Μίκης Θεοδωράκης), Ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη (Σταμάτης Κόκοτας), Εκεί στο νότο (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας), Blowing in the wind (Bob Dylan), My baby just cares for me (Nina Simone).

Γιάννης Πετρίδης. Ένα όνομα συνυφασμένο για πολλές γενιές με τη μουσική. Ο άνθρωπος που έχει τη μεγαλύτερη δισκοθήκη στην Ελλάδα και η εκπομπή του στο ραδιόφωνο, από το 1975 μέχρι και σήμερα, θεωρείται η καλύτερη του είδους. Ο Παύλος Τσίμας τον καλεί σαν «ναυαγό» και του βάζει τον πιο δύσκολο όρο: να πάρει μαζί του μόνο 10 αγαπημένα μουσικά κομμάτια. Μια συζήτηση με τον άνθρωπο που θέλει να τον θυμούνται σαν «αυτόν που έλεγε τις ιστορίες πίσω απ΄τα τραγούδια». Ακούστηκαν αποσπάσματα από: Beatles (Please please me), Ray Charles (Hit the road Jack), Nat King Cole (Nature boy), West Side Story (Maria), Steppenwolf (Born to be wild), Μίκη Θεοδωράκη (Απρίλη μου), Μάνου Χατζιδάκι (Κέλομαί σε Γογγύλα), David Bowie (Blackstar), Talking Heads (Once in a lifetime), Beatles (A day in the life), Rolling Stones (She’s a rainbow), Joni Mitchell (Carey), Elton John (Your song), Supremes (Where did our love go)

Η Κάτια Δανδουλάκη έπαιξε μαζί με μορφές του θεάτρου, όπως η Έλλη Λαμπέτη και η κυρία Κατερίνα, αλλά με την ίδια αγάπη έπαιξε και στην τηλεόραση, από τη Μάρμω στους «Πανθέους», και τη Βίρνα στη «Λάμψη», μέχρι σήμερα την Ανέτ στις «Άγριες Μέλισσες». Μοιράστηκε 32 χρόνια κοινής ζωής με τον Μάριο Πλωρίτη, που της γνώρισε πολύ σπουδαίους ανθρώπους αλλά το κυρίαρχο χαρακτηριστικό ήταν ότι οι δυό τους γελούσαν πολύ και με τα ίδια πράγματα. Διαφωνεί με το κίνημα #MeToo, γιατί πιστεύει ότι «δεν χρειάζεται να περάσεις από κρεβάτια για να πετύχεις». Είναι η «ναυαγός» του Παύλου Τσίμα και διαλέγει 10 αγαπημένα της τραγούδια. Ακούστηκαν αποσπάσματα από τα τραγούδια: Let it be (Beatles), Αστρολόγοι (Γ. Νταλάρας), The Wall (Pink Floyd), You are not alone (Michael Jackson), Hello (Lionel Richie), Back to Black (Amy Winehouse), Καμιά φορά (Μαρινέλλα), Ρόζα (Δ. Μητροπάνος), Ποτέ δεν θα μπω σ’ άλλο σώμα (Σ. Κραουνάκης), Πανσέληνος (Χ. Αλεξίου)

Ο Γιάννης Ξανθούλης, χαρισματικός γραφιάς της εφημερίδας, του θεάτρου και της λογοτεχνίας έρχεται «ναυαγός» στο έρημο νησί του Παύλου Τσίμα. Θυμάται τα παιδικά χρόνια στην Αλεξανδρούπολη, που ο ήχος τους ήταν η… νότα «Μηηη», των απαγορεύσεων, αλλά και το ραδιόφωνο που του κρατούσε με τις ώρες συντροφιά. Περιγράφει την οικογένειά του ως «σουρεαλιστική», με τον ίδιο να δηλώνει ότι θα γίνει «ποιητής», να πίνει κρυφά ούζο γιατί νόμιζε ότι έτσι δεν θα μεγαλώσει, και να αλλάζει το «ποιητής» -επειδή πέθαιναν όλοι νέοι-  σε «συγγραφέας». Μαθητής έγραψε μια δική του Εγκυκλοπαίδεια, όπου κατέγραφε τα πιο απίθανα και παράλογα πράγματα. Σε μια απολαυστική συζήτηση ο Γιάννης Ξανθούλης θυμάται πώς βρέθηκε να γράφει ευθυμογράφημα στις εφημερίδες, τα πρώτα του θεατρικά έργα, τη συνεργασία του με τον Λάκη Λαζόπουλο, την Ελεύθερη Σκηνή, την Αλίκη Γεωργούλη στο θέατρο «Αποθήκη», τη μοναδική «φρικτή» εμπειρία του ως ηθοποιός, το πέρασμά του από το ραδιόφωνο και την παντοτινή σχέση του με το γράψιμο. 

Ακούστηκαν αποσπάσματα από: Dave Brubeck (Take five), Βίκυ Μοσχολιού (Το τραμ το τελευταίο), Ν. Κηπουργού (Το τραγούδι του σπουργίτη), Μ. Χατζηδάκι (Τα παιδιά του Πειραιά), Ζωή Φυτούση (Φέρτε μου ένα μαντολίνο), Ελίζα Μαρέλι (Απόδραση για δύο), Άλκηστις Πρωτοψάλτη (Φωτογραφία), Yann Tiersen (Summer 78), Παντελής Θαλασσινός (Το πεθαμένο λικέρ), Σήμα εκπομπής του Γ. Ξανθούλη (Ρ/Σ Σκάι), Μαρινέλλα (Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες)

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Έχασε τη μητέρα του όταν ήταν 15 χρονών και μαζί έχασε και κάθε ενδιαφέρον για τις σχολικές επιδόσεις. Συνήθιζε να λέει μυθικά ψέματα στους καθηγητές του και πέρασε μια εκρηκτική νεότητα, σαν «η ψυχή του πάρτι», ασχολήθηκε με το χορό -σολίστας στη σχολή της Ζουζούς Νικολούδη- και το θέατρο, επιβεβαιώνοντας τους φόβους των γονιών του ότι «θα γίνει θεατρίνος». Θυμάται απίθανες ιστορίες από τα χρόνια της Νέας Υόρκης με “sex & drugs & rock ‘n roll”, τη ζωή του με την Ίζαμπελ και τα απρόβλεπτα στο γαμήλιο πάρτι τους, τη γνωριμία με την Πάτι Σμιθ, τη Μπιάνκα Τζάγκερ και τη Γιόκο Όνο. Οι ουσίες και η υπερβολή της ξέφρενης ζωής τον κούρασαν και το 1975 επιστρέφει στην Αθήνα και αρχίζει να ασχολείται με το σινεμά, το θέατρο και πολύ αργότερα με το ραδιόφωνο, διαμορφώνοντας ένα μοναδικό στυλ εμφάνισης και συμπεριφοράς. Ο Κωνσταντίνος Τζούμας είναι ο «ναυαγός» του Παύλου Τσίμα και έχει πολλές ιστορίες να αφηγηθεί και πολλά τραγούδια να θυμηθεί.

Ακούστηκαν αποσπάσματα από: Beatles (A day in the life), Rolling Stones (She's like a rainbow), Sinatra (That’s life), Marvin Gaye (What’s going on), Santana (Soul sacrifice), Patti Smith (People have the power), Bryan Ferry (Love is a drug), Μάνος Χατζηδάκις (Όταν έρχονται τα σύννεφα), Miles Davis (Big Time), Amy Winehouse (Don’t go to strangers), David Bowie (Absolute beginners)