Zübeyir Gündüzalp / 2019 Ekim

Zübeyir ağabey askerliğini yaptıktan sonra
Konya’da memurken Halıcı Sabri ağabeyle tanışır. Küçük Sözler ve Gençlik Rehberi kitaplarını,
bir lise talebesi olan Rıfat Filiz ağabeyden alır.
Sabri ağabeyin oğlu Feyzi Halıcı’nın tertiplediği Risale-i Nur sohbetlerine dâhil olur. Böylece Konya’da Risale-i Nurları okuyan bir grup
teşekkül eder. Bunlar; Muhsin Alev, Ziya Arun,
Ziya Nur Aksun, Kâmil Öztürk, Ahmet Atak (Hatip), Feyzi-Mehdî ve Ömer Halıcı’dır.
Zübeyir ağabey Üstad Hazretlerini ilk defa
1945’te, Emirdağ’da ziyaret eder. Üstad ona
ders verirken “Mesleğimiz meşakkattir. Meşakkat ise makbuliyet alâmetidir” demiştir. Meşakkatler hayatı boyunca hep kendisini takip
etmiştir. Üstad ile görüşmesi ona derinden tesir etmiştir. Bunu şöyle dile getirmişti: “Üstad
Hazretlerinin vech-i mübarekini (mübarek yüzünü) çevreleyen heybet ve celâl ifadesinin yanında projektör gibi parlayan fart-ı zekâ (yüksek derecede zekâ) şuleleri parlayan gözlerinin
derinliklerinde şe�kat, merhamet, rikkat ve
asâlet görünüyordu.”
Zübeyir ağabey, İslahiye’de postane memuru
iken lise müdürüne ziyarete gider, dost olur. Gelip giderken bazı öğrencilerle tanışır. Onlarla bir
hizmet bağı kurar ve orada bir cemaat oluşur.
İslahiye’de bir polis memuru ile de dostluk kurar. Bu memur bir gün gelip kendisine;
“Bugün emniyete çift yıldızlı bir mektup geldi.
Sanırım seni takip için gönderildi” der. Zübeyir ağabey buna hiç önem vermez. Birkaç gün
sonra aynı polis gelip “Beni de seni takip için
görevlendirmişler! Onlara ne cevap vereceğimi
bilirim. Ha bir de ‘Bu kurnaz bir Nurcudur, haberi olmadan takip edilsin’ diye not düşmüşler”
der. Bu inançlı ve mert polis daha sonra, “Eğer
bütün memurlar Zübeyir Gündüzalp gibi olsa,
devletin sırtı yere gelmez” diye bir rapor yazar.
23 Ocak 1948 tarihinde Emirdağ’dan Afyon
hapsine gönderilen Bediüzzaman Hazretlerinin ileri gelen bütün talebeleri de yanındadır.
Yalnız bunlar arasında Zübeyir Gündüzalp ağabey yoktur. Buna çok üzülen Zübeyir ağabey,
Üstad’la hapiste olmamayı büyük bir eksiklik
olarak görür. Bir hapishane ziyaretinde bu sıkıntısını Ceylan Çalışkan ağabeye açar. O da,
“Ondan kolay ne var! İnönü’ye bir telgraf çek,
ertesi gün yanımıza gelirsin” der. O da hemen
“Siz Nurcuları Afyon Hapishanesinde topluyorsunuz, ama Akşehir’de posta memuru Zübeyir
Gündüzalp’i görmüyorsunuz. O durmadan Nurculuk yapıyor” mealinde İnönü’ye bir telgraf
çeker. Ardından gelen bir emirle hemen tutuklanıp Afyon Hapishanesine konur