Błędy w coachingu

W odróżnieniu od języka polskiego, w języku angielskim jest nieco łatwiej wyrazić, że ktoś coś musi zrobić, ponieważ występują w nim dwa słowa, które określają powinność i obowiązek: must oraz have to. Podstawową różnicą pomiędzy nimi jest źródło, z którego pochodzi przymus. Czasownik must opisuje przymus, który wyraża mówiący, czyli przymus wewnętrzny, a czasownik have to opisuje przymus, który nie pochodzi od mówiącego, czyli ma on charakter zewnętrzny. To podstawowa różnica, stanowiąca spore uproszczenie zasad rządzących użyciem tych czasowników. W języku polskim mamy jedno słowo muszę, które pełni obie wymienione funkcje. Trudno zatem rozpoznać, czy oznacza ono przymus wewnętrzny, czy też zewnętrzny. Jeśli słyszysz u klienta któryś raz z rzędu, że musi coś zrobić: • „Muszę iść do pracy”,
• „Muszę wałożyć garnitur”,
• „Muszę przygotować raport” itp., powinieneś zareagować i wyjaśnić klientowi, czym to słowo skutkuje. Wyrażenie to już na starcie obciążone jest przymusem i negatywnym zabarwieniem. Większość z nas nie lubi nakazów i nie lubi być do niczego zmuszanym. Taki nakaz budzi zazwyczaj negatywne emocje. Słowo „muszę” może wywoływać stan niechęci, dezaprobaty, przykrego obowiązku. Emocje tego typu obniżają motywację i już na starcie klient może sam nieświadomie sabotować wykonanie danego zadania.

Moc słów nie powinna być niedoceniana. W świecie, w którym komunikacja jest na wyciągnięcie ręki, warto zastanowić się dwa razy zanim coś powiemy, zwłaszcza gdy zdajemy sobie sprawę, że nasze słowa mają potencjał zarówno do leczenia, jak i raniąc. Kultura wzajemnego szacunku i empatii zaczyna się od rozważnego wyboru słów, które wybieramy, aby komunikować się z innymi.Zastanawialiście się kiedyś, jakie następne sformułowania mogą nie sprzyjać jakości takiej rozmowy? Ja się zastanawiałem dlatego dziś chciałbym żebyśmy przyjrzeli się takim sformułowaniom jak: Spróbuję, pomyślę, zastanowię się jako jedna grupa podobnych słów.

Co partykuła „NIE” robi klientowi kiedy jej używa? Co należy robić, jak reagować kiedy podczas sesji coachingu kiedy klient nadużywa tego słowa?
Kiedy podczas sesji coachingowej klient często używa słowa "nie", może to wskazywać na kilka rzeczy. Po pierwsze, może to być oznaka oporu, niepewności lub negatywnego stosunku do danej sytuacji czy wyzwania. Używanie słowa "nie" może również oddziaływać na samo myślenie klienta, kierując go ku bardziej defensywnemu lub ograniczonemu podejściu do problemu.
Co robić jako coach kiedy podczas sesji coachingu klient nadużywa słowa "ale". Co to słowo robi klientowi?Kiedy podczas sesji coachingowej klient często używa słowa "ale", może to wskazywać na pewne wewnętrzne opory, obawy lub ambiwalencje. W języku coachingowym słowo "ale" często działa jako "przeszkoda" w myśleniu klienta, ponieważ może wskazywać na to, że klient widzi problem lub wyzwanie, które przeszkadza mu w osiągnięciu celu.

W coachingu zadawanie odpowiednich pytań ma kluczowe znaczenie dla skutecznej pracy z klientem. Jednym z podejść w coachingu jest poszukiwanie tzw. idealnego pytania, które ma prowadzić do głębokiej refleksji i odkrywania nowych perspektyw. Jednak czy takie pytanie istnieje i czy warto się go poszukiwać? Dzisiaj przyjrzymy się temu zagadnieniu bliżej.
Idealne pytanie w coachingu to takie, które prowadzi do refleksji, samopoznania i osobistego wzrostu klienta, skłaniając go do głębszego zrozumienia siebie, swojego kontekstu i potencjalnych kierunków działania, nie narzucając jednocześnie żadnej określonej perspektywy lub odpowiedzi.

Pytania interpretujące to pytania, które mają na celu zgłębienie lub wyjaśnienie tego, co klient mówi, poprzez przedstawienie pewnej interpretacji lub perspektywy na jego myśli, uczucia lub sytuacje. Te pytania bazują na obserwacjach coacha i mają na celu lepsze zrozumienie kontekstu, emocji lub intencji klienta. Ważne jest, by pamiętać, że pytania interpretujące zakładają pewne założenia, które mogą być, ale nie muszą, zgodne z tym, co faktycznie czuje lub myśli klient. PLUS PDF z 10 przykładami pytań interpretujących, które można stosować i 10 przykładów pytań interpretujących których warto unikać.

Pytania naprowadzające subtelnie sugerują rozmówcy konkretną odpowiedź. Świadomie lub nieświadomie możesz mieć w myślach jakieś konkretne rozwiązanie dla klienta i delikatnie nakłaniać go do niego.

Pytania tego typu są tak naprawdę radami, do których dodano znak zapytania. Chcesz zaproponować klientowi gotową odpowiedź, ale przypominasz sobie, że jesteś coachem, i dlatego udzielasz rady w formie pytania.

Pytania zamknięte ograniczają możliwość rozwinięcia myśli i refleksji. Uczestnik coachingu może udzielić jednowymiarowej odpowiedzi "tak" lub "nie", co nie sprzyja głębszemu zrozumieniu i eksploracji tematu. Dlatego podczas sesji coachingu, głównie korzystamy z pytań otwartych, które dają klientowi swobodę i możliwość rozwinięcia swojej wypowiedzi. Pytania tego rodzaju pozwalają klientowi na zarysowanie szerszego kontekstu, dłuższą odpowiedź oraz odkrywanie nowych możliwości i wniosków. Otwarte pytania stawiają klienta w centrum uwagi, umożliwiając mu głębsze zanurzenie w temacie i samodzielne docieranie do rozwiązań.

Pytania „Dlaczego?” powodują zwykle zamykanie się rozmówcy w sobie. Mogą sugerować zakwestionowanie motywów jego działania. Gdy zadajesz tak postawione pytanie, zmuszasz klienta do obrony i usprawiedliwiania swojego postępowania. Nie dziw się więc, jeśli przyjmie postawę obronną. Dlatego warto przeformułować pytanie, rozpoczynając je od innego słowa, tak aby nie wywoływało ono niepotrzebnych emocji.

Wszyscy chcemy być wysłuchani, kiedy mamy coś do powiedzenia. Niezależnie, czy chcemy akurat podzielić się osiągniętym sukcesem, czy też jest nam akurat trudno i mamy gorszy dzień. Od naszego rozmówcy oczekujemy wówczas empatii, zrozumienia, zainteresowania, ciekawości, po prostu bycia z nami. W komunikacji bardzo często nie chodzi przecież o wymianę informacji, ale o nawiązanie kontaktu emocjonalnego.

Głównym narzędziem w coachingu są pytania. Czy jednak zastanawiałeś się nad tonem swojego głosu i szybkością, z jaką wypowiadasz pytania? Na to także warto zwrócić uwagę, czego przykładem może być pewna obserwacja z egzaminu, który prowadziłem dla uczestników kursu coachingu.

Przestrzeń osobistą możemy sobie wyobrazić jako bańkę powietrza otaczającą każdego z nas. Stanowi ona nasze osobiste terytorium, którego nie należy przekraczać. Przekonałem się o tym podczas jednej z sesji demonstracyjnych, którą prezentowałem, prowadząc zajęcia na kursie coachingu. Pamiętam to do dziś.

Wśród wszystkich kanałów komunikacji mowa ciała ma znaczenie decydujące. Stanowi zewnętrzne odzwierciedlenie naszego stanu emocjonalnego, tego, co myślimy i czujemy. Odbiór gestów rozmówcy najczęściej następuje nieświadomie. Badania wskazują jednak, że ilekroć postrzegamy rozbieżność pomiędzy komunikatem werbalnym a niewerbalnym, ten drugi często wygrywa. W 1971 roku Albert Mehrabian, amerykański psycholog, sformułował wzór przedstawiający wpływ każdego z kanałów komunikacyjnych na ogólną interpretację przekazu informacji.

Na początku w 2008 roku, po ukończeniu kursu, byłem przekonany, że wyćwiczyłem kompetencję aktywnego słuchania na odpowiednim poziomie. Nic bardziej mylnego. Im dalej w las, tym więcej drzew. Dopiero kiedy zająłem się coachingiem zawodowo, zacząłem coraz bardziej zdawać sobie sprawę, jak ważna jest ta kompetencja i jak wiele muszę się jeszcze nauczyć.

Ustalanie stawek za sesję coachingową to dosyć skomplikowany temat, często budzący emocje. Postanowiłem poświęcić mu więcej uwagi, ponieważ powraca do mnie jak bumerang. Często zdarza się, że gdy uda nam się określić wysokość stawki wynagrodzenia, nie jesteśmy z niej do końca zadowoleni. Zadajemy sobie pytanie, czy podaliśmy właściwą cenę. Dotyczy to w szczególności początkujących coachów, którzy często nie wiedzą, jak wycenić swoją pracę.

Podczas procesu coachingowego wcielamy się w pewną rolę: w rolę coacha. Chodzi o to, aby nie przysłoniła ona tego, kim naprawdę jesteśmy, ponieważ w dużym stopniu wpływa ona na nas i na budowanie naszego wizerunku. Łatwo jest popaść w samozachwyt i przypisywać sobie nadprzyrodzone zdolności, szczególnie gdy mamy za sobą kilka sukcesów. Możemy łatwo dać się ponieść dumie i zacząć konfabulować lub obiecywać niemożliwe albo, co gorsza, prezentować zachowania narcystyczne.

Niedoceniany przez niektórych coachów stan regeneracji i wypoczynku w sposób istotny przekłada się na przebieg sesji coachingowej oraz jej odbiór w oczach klienta. Potrzebujemy zadbać o siebie i o poziom naszych endorfin w czasie sesji. Jeśli będziemy zmęczeni, zestresowani lub nasze myśli będą wędrowały w innym kierunku, klient na pewno to wyczuje.

Dobry kontakt, dostrajanie się i empatia to podstawy coachingu, bez których nie nawiążemy dobrej relacji. Dotyczy to również naszego życia osobistego. Jeśli nawiążemy dobry pierwszy kontakt z klientem, nie będzie szukał już innego coacha.

Jeśli cokolwiek uniemożliwia proces coachingowy, lepiej to zmienić. Jako coachowie jesteśmy odpowiedzialni za proces, za przestrzeń do pracy, za czas i narzędzia.
Jeśli np. w kawiarni nie ma wystarczającej przestrzeni do pracy i zauważasz, że klient nie czuje się komfortowo (nawet jeśli tego nie artykułuje), to nawet pyszna szarlotka z lodami i najlepsza kawa mogą nie wystarczyć, by pojawił się na kolejnej sesji.

1. Gruntowne wysłuchanie klienta zarówno na temat, z którym do Ciebie przyszedł, jak i na inne tematy. Doprowadzenie dWypracowanie z klientem poczucia łączności.o tego, by poczuł się doceniony.
2. Pokazanie klientowi próbki swego stylu pracy (np. analiza toku jego myślenia).
3. Bycie sobą, bycie autentycznym.
4. Wypracowanie z klientem poczucia łączności.

To tylko niektóre ważne zachowania na które warto zwrócić uwagę podczas sesji kontraktowej z klientem.

Poświęcanie pełnej uwagi klientowi, podążanie za nim i elastyczne dopasowanie procesu coachingowego składają się na kompetencję obecności w coachingu. Polega ona również na umiejętności identyfikowania momentów, kiedy nasze własne wewnętrzne procesy psychologiczne zakłócają pracę z klientem. Coach powinien umieć odpowiednio dostosowywać swoje zachowanie do istniejącej sytuacji, do nastroju klienta i do wysyła- nych przez niego sygnałów. Przygotuj się do każdej sesji coachingowej zgodnie z maksymą: „Niczego nie oczekuj, wszystkiego się spodziewaj”. Wejdź na sesję zrelaksowany, skoncentrowany i spójny. Bądź świadom własnych uczuć i myśli. Aktywnie słuchaj i prowadź sesję z zaangażowaniem. Pozytywnie zakończ spotkanie, wspierając klienta, by utrzymywał wiarę w swoje marzenia. Pomóż mu stworzyć obraz pożądanej przyszłości.