Neorealizm w kinie chiÅskim | Wojciech Tutaj | AWK, odc. 37 [EXTRA]
Accademia WÅoskiego Kina po raz pierwszy przenosi siÄ do filmowej Azji! Takie poÅÄ
czenie jest możliwe dziÄki naszemu specjaliÅcie! GoÅciem spotkania bÄdzie krytyk filmowy i filmoznawca piszÄ
cy m.in. do Filmwebu i MiesiÄcznika KINO, znawca kina chiÅskiego - Wojtek Tutaj.
Jak trafnie podkreÅla nasz goÅÄ â nie można toczyÄ dyskusji o najważniejszych osiÄ gniÄciach wspóÅczesnego kina autorskiego, pomijajÄ c dzieÅa chiÅskich mistrzów. Od zakoÅczenia rewolucji kulturalnej i ponownego otwarcia PekiÅskiej Akademii Filmowej, w PaÅstwie Årodka obrodziÅo wybitnymi talentami reżyserskimi, które zalicza siÄ do PiÄ tej i Szóstej Generacji. Ich inspiracje byÅy niezwykle rozlegÅe, a wpÅyw na rozwój lokalnego kina artystycznego przemożny. PotwierdzajÄ to niezliczone nagrody na miÄdzynarodowych festiwalach, w tym ZÅoty Lew w Wenecji dla "Historii Qiu Ju" (1992) i Srebrny Niedźwiedź w Berlinie dla "Roweru z Pekinu" (2001). DzieÅa dwóch kompletnie różnych twórców, czyli Zhanga Yimou - ikony chiÅskiej kultury silnie powiÄ zanej z paÅstwowym przemysÅem filmowym, oraz Wanga Xiaoshuaia zaczynajÄ cego z pozycji niezależnego reżysera, ÅÄ czy realistyczny sznyt i obrazowanie chiÅskiej rzeczywistoÅci bez żadnego filtra estetycznego. "Rower z Pekinu" jawnie nawiÄ zuje do klasycznych "ZÅodziei rowerów" De Siki, na co wskazuje już sam tytuÅ, stanowiÄ c pomost miÄdzy dokonaniami neorealistów i przedstawicieli Szóstej Generacji. Z kolei "Historia Qiu Ju" robi za wyjÄ tek w alegoryczno-metaforycznej, wysmakowanej formalnie twórczoÅci Zhanga, a na jej pokrewieÅstwo z filmami wÅoskich mistrzów zwracaÅ uwagÄ już w 1993 roku Roger Ebert.
Na spotkaniu Accademii przyjrzymy siÄ bliżej wÅaÅnie tym dwóm tytuÅom - "Historii Qiu Ju" (1992) i "Beijing Bicycle/Rower z Pekinu" (2001). Ale nie tylko. Filmowe poÅÄ czenie na linii WÅochy - Chiny może staÄ siÄ punktem wyjÅcia do szerszej refleksji o neorealizmie wspóÅczesnym, neorealizmie dziÅ.
Jak pisaÅa krytyczka filmowa Maria Kornatowska: "Neorealizm, niby zapomniany, zamkniÄty w podrÄcznikach historii, ożywa w dramatycznych momentach dziejów spoÅeczeÅstw. Jest Åwietnym narzÄdziem opisu rzeczywistoÅci nabrzmiaÅej cierpieniem i nadziejÄ â. Czy rzeczywiÅcie wciÄ Å¼ tak jest?
ðð»
Jak trafnie podkreÅla nasz goÅÄ â nie można toczyÄ dyskusji o najważniejszych osiÄ gniÄciach wspóÅczesnego kina autorskiego, pomijajÄ c dzieÅa chiÅskich mistrzów. Od zakoÅczenia rewolucji kulturalnej i ponownego otwarcia PekiÅskiej Akademii Filmowej, w PaÅstwie Årodka obrodziÅo wybitnymi talentami reżyserskimi, które zalicza siÄ do PiÄ tej i Szóstej Generacji. Ich inspiracje byÅy niezwykle rozlegÅe, a wpÅyw na rozwój lokalnego kina artystycznego przemożny. PotwierdzajÄ to niezliczone nagrody na miÄdzynarodowych festiwalach, w tym ZÅoty Lew w Wenecji dla "Historii Qiu Ju" (1992) i Srebrny Niedźwiedź w Berlinie dla "Roweru z Pekinu" (2001). DzieÅa dwóch kompletnie różnych twórców, czyli Zhanga Yimou - ikony chiÅskiej kultury silnie powiÄ zanej z paÅstwowym przemysÅem filmowym, oraz Wanga Xiaoshuaia zaczynajÄ cego z pozycji niezależnego reżysera, ÅÄ czy realistyczny sznyt i obrazowanie chiÅskiej rzeczywistoÅci bez żadnego filtra estetycznego. "Rower z Pekinu" jawnie nawiÄ zuje do klasycznych "ZÅodziei rowerów" De Siki, na co wskazuje już sam tytuÅ, stanowiÄ c pomost miÄdzy dokonaniami neorealistów i przedstawicieli Szóstej Generacji. Z kolei "Historia Qiu Ju" robi za wyjÄ tek w alegoryczno-metaforycznej, wysmakowanej formalnie twórczoÅci Zhanga, a na jej pokrewieÅstwo z filmami wÅoskich mistrzów zwracaÅ uwagÄ już w 1993 roku Roger Ebert.
Na spotkaniu Accademii przyjrzymy siÄ bliżej wÅaÅnie tym dwóm tytuÅom - "Historii Qiu Ju" (1992) i "Beijing Bicycle/Rower z Pekinu" (2001). Ale nie tylko. Filmowe poÅÄ czenie na linii WÅochy - Chiny może staÄ siÄ punktem wyjÅcia do szerszej refleksji o neorealizmie wspóÅczesnym, neorealizmie dziÅ.
Jak pisaÅa krytyczka filmowa Maria Kornatowska: "Neorealizm, niby zapomniany, zamkniÄty w podrÄcznikach historii, ożywa w dramatycznych momentach dziejów spoÅeczeÅstw. Jest Åwietnym narzÄdziem opisu rzeczywistoÅci nabrzmiaÅej cierpieniem i nadziejÄ â. Czy rzeczywiÅcie wciÄ Å¼ tak jest?
ðð»