klara

Sinds het einde van de 13de eeuw vieren ze in Venetië de overgang van de winter naar de lente met een gemaskerd feest. Nog altijd wanen de Venetianen zich in vorige eeuwen wanneer ze gekostumeerd als Casanova of Mozart naar een bal gaan. Ze kijken niet op hun klok, en praten niet over het heden. Toen Simonart als kind voor de eerste keer in Venetië kwam, paradeerde hij in een cape die zijn moeder had gemaakt. Zijn liefde voor het Carnevale is gebleven. Op voorwaarde dat het wat exclusief kan.

Toen de schrijver Henry James in de 19de eeuw de stad bezocht schreef hij al “Though there are some disagreeable things in Venice there is nothing so disagreeable as the visitors”. Henry James schreef gelukkig over de dingen die hij dan wel ‘agreeable’ vond. Serge Simonart vertelt ook over al die andere beroemde toeristen die over ‘La Serrenisima’ schreven. Charles Dickens ontmoeten we Palazzo Dandolo waar ook Proust en Sand logeerden. We ontmoeten John Ruskin… en natuurlijk Lord Byron.

Via donkere steegjes komen we in een oud palazzo uit de 15 de eeuw terecht voor een concert met liefdesduetten bij kaarslicht. De adelijke familie die het bezit heeft het toegangsgeld nodig om het pareltje te kunnen houden. Venetië is een componistenstad en heeft veel plekken met een muzikaal verhaal. Simonart neemt ons mee door het Venetië van Monteverdi, Vivaldi, Mozart, Verdi en Wagner en naar La Fenice, de opera.

Napoleon vond het beroemde San Marcoplein de mooiste woonkamer van de hele wereld. Nog altijd slaat de aanblik van de San Marco Basiliek met zijn Byzantijnse koepels en de gouden mozaïeken en de marmeren paleizen met elegante portieken en loggia’s bezoekers met verstomming. En iedereen kent Caffè Florian, een beroemd café geopend in 1720. Serge Simonart gaat voorbij de duiven en dure koffie en vertelt minder bekende verhalen.

In Venetië vertelt elk palazzo, elk kanaaltje en elke straatklinker wel een verhaal. En als je voor het dogenpaleis staat dan kan je niet anders dan aan het verhaal van Casanova te denken, en zijn spectaculaire ontsnapping uit de gevangenis van het paleis. Casanova, de meester-verleider, de oplichter… maar ook nog zoveel meer. Volleerd casanovist Serge Simonart vertelt zijn levensverhaal in alle mogelijke geuren en kleuren.

'Venetië is versteende schoonheid, een Schone Slaapster, een verborgen schat. En nog steeds terra incognita'. Serge Simonart wordt lyrisch van de stad, gebouwd op boomstammen. 'Venetië is voor mij ook een gemoedstoestand, een levensgevoel, een toevluchtsoord voor dromers, een spiritueel kuuroord, een sanatorium voor gewonde engelen.' We nemen samen met hem de vaporetto en krijgen een gedroomde introductie op een wonder van een stad.

April 1917. Tsaar Nicolaas de II is afgezet en aan de macht is nu een voorlopige regering. Die bestaat uit de chique heren van de Doema, en de Sovjets (de bolsjewieken en de mensjewieken). De oorlog woedt nog volop, de bevolking lijdt honger en in het leger word er massaal gedeserteerd. Er is nood aan een nieuwe visie en vooral aan kordaat leiderschap. En dan : op 3 april 1917 arriveert Lenin in het Finlandstation van Sint-Petersburg na jaren in ballingschap te hebben doorgebracht.

Op een natte,winderige ochtend in februari 1913 viert St-Petersburg het 300-jarig jubileum van het bewind van de Romanovs in Rusland. Het is een feest waarvan de hele bevolking mag meegenieten. Na de laatste grote opstand van 1905 had het tsarenrijk relatief rustige tijden gekend. Voor Tsaar Nicolaas II is er dus geen enkele reden om wat dan ook te veranderen. Maar dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit....

Een Tsaar te zijn in het Rusland van de 19de eeuw, het was de moeilijkste job ter wereld. Dat mochten Alexander II, Alexander III en Nicolaas II aan de lijve ondervinden. Gelukkig kon Nicolaas II altijd beroep doen op de wijze raad van een figuur die vandaag nog altijd tot ieders verbeelding spreekt: Raspoetin.

De Decembristenopstand tegen de Tsaar, geleid door vooral officieren van het keizerlijk leger waaronder sommigen tot de hoogste adellijke families behoorden, mislukte en de leiders werden verbannen naar Siberië. Onder hen was Sergej Volkonski, de eerste man die uit protest een baard liet staan, en zijn prachtige vrouw Maria Volkonskaja, een heldin die zowel door Poesjkin als door Tolstoj bezongen werd.

Het verblijf van Peter De Grote in Nederland zal nog diepe sporen nalaten. Het verhaal van de laatste grote Oeral-Kozakkenopstand die plaats vond in 1773, tijdens het bewind van Catharina De Grote is onthutsend.

De beelden van de vernielingen door IS van eeuwenoud erfgoed in Irak en Syrië staan nog op ons netvlies gebrand. Waarom vernielen zij kunstwerken en sites die soms tot drieduizend jaar oud zijn? Met oud- VRT-journalist, wijlen Jef Lambrecht en de Gentse imam en onderzoeker Brahim Laytouss.

De laatste jaren zwelt het protest van activisten tegen de aanwezigheid van monumenten die aan het koloniale verleden herinneren – denk bijvoorbeeld aan de ruiterstandbeelden van Leopold II – aan. Soms worden deze beelden ‘verminkt’ maar meestal blijft het bij ludieke acties om de publieke opinie wakker te schudden. Met antropologe Bambi Ceuppens en activist Durotimi Olawaiye van Mémoires Coloniales.

In 1986 werd in het Stedelijk Museum in Amsterdam het monumentale doek ‘Who’s afraid of Red, Yellow and Blue?’ van de Amerikaanse schilder Barnett Newman met een mes aan flarden gereten door een abstracte- kunst-hater. Met kunstenaar Barbara Visser en kunsthistoricus Sven Lütticken.

Tijdens de jaren dertig droomden de Nazi’s van het Derde Rijk en daar hoorde een aparte esthetiek bij. De moderne kunst werd als het tegendeel gezien van het Nazistisch ideaal en als ontaard beschouwd. Met kunsthistoricus Jacques Lust en Frederik Leen, conservator van het museum voor moderne kunst in Brussel.

De Nederlandse troepen hebben zich geruisloos teruggetrokken uit Brussel. Prins Willem Frederik was dan wel de held van Waterloo, de revolutionairen in onze hoofdstad bleken voor hem een maatje te groot. Het bombardement op Antwerpen blijkt een fatale beslissing voor Willem I. Het brengt geen aarde aan de dijk. Integendeel. Meer vastberaden dan ooit maakt men zich nu op voor de verkiezingen van het eerste voorlopig bewind.

Het is september 1830. Koning Willem I vindt het hoog tijd om de revolutionairen een lesje te leren. Een regeringsleger, 12.000 man sterk, onder leiding van zijn zoon prins Frederik marcheert op Brussel. Nu is het erop of eronder.

Willem I hoog op zijn troon. Maar er wordt toch al behoorlijk geschud aan de kroon door allerlei tegenstanders : Door Liberalen, door Katholieken en vooral door journalisten van een aantal kranten uit de Zuidelijke Nederlanden… Daaronder een zekere Louis De Potter, journalist voor de Courrier Des Pays Bas. De Potter is één van de belangrijkste wegbereiders van de Belgische revolutie…

Napoleon is definitief verslagen in Waterloo. Op het Congres van Wenen zijn de kaarten van Europa hertekend, België en Nederland zijn één. Ze vormen samen het Verenigd Koningrijk der Nederlanden en op de troon zit de kersverse koning Willem I.Maar wat nu? Een nieuw koninkrijk, het is niet niks. Hoe begin je daar aan? Nieuwe politieke structuren, het onderwijs, de handel, alles moet opnieuw geregeld. Veel werk heeft hij voor de boeg. Willem I kijkt voorlopig nog verwachtingsvol vooruit.

Belgen en Nederlanders, ooit waren we inwoners van dezelfde staat : Het Koninkrijk der Nederlanden. Op 16 maart 1815 riep Willem Frederik, een telg uit het Oranje-Nassau geslacht, zichzelf uit tot koning der Verenigde Nederlanden en hertog van Luxemburg. En op 21 september 1815 werd hij in Brussel ingehuldigd als Koning Willem I.