οδύσσεια

Ο Οδυσσέας πετά τα κουρέλια που φορά και στέκεται αγέρωχος, με το τόξο και τη φαρέτρα, στη μοναδική θύρα του παλατιού που είναι ανοιχτή. Κανείς πλέον δεν μπορεί να βγει από την αίθουσα του θρόνου. Βροντοφωνάζει ότι είναι ο Οδυσσέας, και όχι ένας γέρος, κουρελής ζητιάνος, και ότι όλα έχουν τελειώσει πια, για τους άθλιους Μνηστήρες που και αυτή την ώρα γλεντοκοπούν. Τους λέει ότι τέλειωσε ο αγώνας όπου ο στόχος ήταν δώδεκα τρύπες και αρχίζει ένας άλλος αγώνας όπου ο στόχος είναι αυτοί οι ίδιοι, οι Μνηστήρες. Σημαδεύει και σκοτώνει τον Αντίνοο, τον πρώτο των Μνηστήρων. Ο Ευρύμαχος, ο δεύτερος γνωστός Μνηστήρας, προτείνει να πληρώσουν πρόστιμα και αποζημιώσεις για όλα όσα κατασπατάλησαν από την περιουσία του Οδυσσέα. O Οδυσσέας αρνείται και οι Μνηστήρες αποφασίζουν ν’ αντισταθούν με τα μαχαίρια τους, αφού δεν υπάρχουν πια όπλα στην αίθουσα για να οπλιστούν. Ο Οδυσσέας τοξεύει κατάστηθα και σκοτώνει και τον Ευρύμαχο ενώ ο Τηλέμαχος σκοτώνει τον Αμφίνομο. Όσο είχε βέλη η φαρέτρα του Οδυσσέα σκότωνε Μνηστήρες και έπειτα πήραν ακόντια, κράνη και ασπίδες οι τέσσερις σύμμαχοι: Οδυσσέας, Τηλέμαχος, Εύμαιος και  Φιλοίτιος. Αλλά και οι Μνηστήρες οπλίζονται, με τη βοήθεια ενός άλλου βοσκού του Οδυσσέα, του Μελάνθιου. Αρχίζει η φονική σύγκρουση και τελικά, με τη βοήθεια της Αθηνάς, οι Μνηστήρες σκοτώνονται όλοι. Με φρικτό θάνατο τιμωρούνται επίσης οι δώδεκα υπηρέτριες που είχαν σχέσεις με τους Μνηστήρες και ο βοσκός Μελάνθιος που μαρτύρησε την κρύπτη των όπλων στους Μνηστήρες. Ο αοιδός Φήμιος και ο κήρυκας Μέδων απαλλάσσονται από κάθε κατηγορία και τους χαρίζεται η ζωή. Έπειτα ο Οδυσσέας έκανε καθαρμό με θειάφι για τα φοβερά φονικά που έγιναν εντός και εκτός παλατιού.

Η Μάντλιν Μίλερ είναι συγγραφέας εργατική και τετραπέρατη. Έχοντας κάνει γερές σπουδές πάνω ακριβώς στο αντικείμενο των βιβλίων της, πώς να μεταφέρει δηλαδή κανείς τον μυθολογικό κόσμο στη σύγχρονη εποχή, καταφέρει να εκτελέσει μια δύσκολη συνταγή: να μετατρέπει τους μυθολογικούς ήρωες σε πρόσωπα με σάρκα και οστά, με τους όρους και τις απαιτήσεις ρεαλισμού του σημερινού αναγνώστη. Το έκανε με μεγάλη επιτυχία στο πρώτο της βιβλίο, στο Τραγούδι του Αχιλλέα, κάνοντας ρητό αυτό που στον Όμηρο είναι μονάχα υπαινικτικό, δηλαδή την παθιασμένη σχέση ανάμεσα στον Πάτροκλο και τον Αχιλλέα. Έτσι, καταφέρνει οι ήρωές της να αναπνέουν ταυτόχρονα και στους δύο κόσμους, τόσο στον μυθολογικό, απ’ όπου προέρχονται, όσο και στον σημερινό, όπου απευθύνονται. Δεν προκαλεί λοιπόν έκπληξη που η Κίρκη βρήκε αμέσως τον δρόμο της προς την τηλεοπτική μεταφορά, και μάλιστα από την εκλεκτική HBO. Είναι αναμφίβολα το σύμβολο μιας ανεξάρτητης και δυναμικής γυναίκας που μας έρχεται από τα βάθη των αιώνων.