ora

Τον ασκό του Αιόλου άνοιξαν οι μαζικές καταγγελίες Ελλήνων του εξωτερικού για διαφημιστικό πολιτικό e-mail που τους απέστειλε η ευρωβουλεύτρια της Νέας Δημοκρατίας, Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου για τις ευρωεκλογές. Οι απόδημοι κάνουν λόγο για παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, αφού παραμένει μυστήριο το πώς κατέληξαν οι διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των αποδήμων στα χέρια της, με τους παραλήπτες να εκτιμούν ότι τα στοιχεία της δόθηκαν από το ΥΠΕΣ και την ίδια να απαντά ότι… «τα μάζεψε μόνη της την τελευταία πενταετία». H μαρτυρία του Μανώλη Μαυραντωνάκη: Το υπουργείο Εσωτερικών πήρε αποστάσεις από την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου. «Το Υπουργείο Εσωτερικών δεν παρέχει διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email) εκλογέων σε υποψήφιους ή κόμματα, όπως προβλέπει η κείμενη νομοθεσία» ανέφερε χαρακτηριστικά. Παράλληλα, έγινε εισαγγελική παρέμβαση για την την υπόθεση και διερευνώνται τα αδικήματα της παραβίασης της νομοθεσίας για τα προσωπικά δεδομένα και παραβίασης υπηρεσιακού απορρήτου. «Το newsletter της Ασημακοπούλου ήρθε στο στο mail που έχω αποκλειστικά για το YΠΕΣ» O Μανώλης Μαυραντωνάκης, είναι ο πρώτος που περιέγραψε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης πως κάποιοι από τους απόδημους όταν έκαναν εγγραφή στους ειδικούς καταλόγους του υπουργείου Εσωτερικών προκειμένου να συμμετάσχουν στις εκλογές, επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν ένα email το οποίο έφτιαξαν αποκλειστικά γι΄αυτό τον σκοπό. Έτσι, όταν έλαβαν διαφημιστικό email από την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, ήξεραν ακριβώς από που διέρρευσαν τα προσωπικά τους δεδομένα. Στην εκπομπή Κοινωνία Ώρα Press εξηγεί αναλυτικά: «Τα τελευταία 14 χρόνια είμαι κάτοικος εξωτερικού. Ζω στο Λονδίνο. Στις προηγούμενες εκλογές γράφτηκα στις λίστες, κανείς δεν μπορεί να μου στερήσει το δικαίωμα να εκλέγω στη χώρα που γεννήθηκα και έχω ακόμα το παιδί μου, μέλη της οικογένειάς μου. Εμένα μου ήρθε ένα email από την Ευρωβουλεύτρια, ήταν γελοίο γιατί ούτε την ξέρω ούτε είχα ποτέ επαφή μαζί της. Και από το ΥΠΕΣ δε μου ήρθε ποτέ email, δεν έλαβα τίποτα. Μόνο από την Ευρωβουλεύτρια ήρθε». Όπως λέει, το GDPR δεν είναι μία… μόδα. Έχουν αγωνιστεί άνθρωποι εδώ και χρόνια για να προστατεύονται τα προσωπικά μας δεδομένα. «Και πρέπει να ξέρουμε από πού έγινε αυτή η διαρροή». «Ποτέ δεν είχαμε βρεθεί. Ακόμα όμως και κάρτα μου να είχε που έγραφε πάνω το email μου, δεν της έχω δώσει την άδεια να επικοινωνεί μαζί μου. Ακόμα κι αν κάποιος έβαλε τα email στο σάιτ της Ασημακοπούλου, θα έπρεπε το σύστημα που χρησιμοποιεί να κάνει αυτόματα emails ενημερωτικά ότι προστεθήκαμε στη λίστα και να ρωτήσει αν είμαστε πράγματι εμείς. Πλέον εκατοντάδες άνθρωποι λένε ότι χρησιμοποιούν ένα email για τις επαφές με το ελληνικό δημόσιο. Και κάποια στιγμή αυτό βρίσκεται στα χέρια Ευρωβουλεύτριας! Πρέπει να αποδείξει από πού βρήκε αυτά τα στοιχεία» λέει ο κ. Μαυραντωνάκης, σημειώνοντας πως «η κα. Ασημακοπούλου έχει παραβιάσει ό,τι άρθρο υπάρχει στο GTPR και το αστείο είναι ότι διαφήμιζε πως ήταν από αυτές που πρωτοστάτησε στην προστασία των προσωπικών δεδομένων». Όπως εξηγεί, στη συνέχεια, «υπάρχει νόμιμη διαδικασία κατά την οποία ένας δημόσιος φορέας μπορεί να δώσει προσωπικά δεδομένα σ’ ένα κόμμα, αλλά πρέπει να γίνεται δημόσια και πριν τα παραχωρήσει να ζητήσει από εμένα συναίνεση για το αν θα τα παραχωρήσω. Το ΥΠΕΣ έπρεπε σε κάθε περίπτωση να μας στείλει μέιλ αν είναι να δώσει σε βουλευτή τα στοιχεία μας κι αν είναι να το επιβεβαιώσουμε». Ο ίδιος λέει πως δεν προτίθεται να καταφύγει στην ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. «Θέλω μια επίσημη απάντηση για το πώς το κοινοβούλιο θα αντιμετωπίσει ένα μέλος του που παρανόμησε. Είναι πολιτικό το θέμα. Παρανομεί ένας βουλευτής επειδή έτσι γουστάρει και δεν ελέγχεται από πουθενά. Μία ευρωβουλεύτρια έχει πρόσβαση σε προσωπικά μου δεδομένα και δεν ξέρω καν και ποια. Αν έχει δηλαδή και διεύθυνση». Να σημειωθεί πως στοιχεία όπως όνομα, διεύθυνση έχουν σχέση και με την επιστολική ψήφο. Το να τα έχει ένας ευρωβουλευτής δε διασφαλίζει την ασφάλεια και την ανωνυμία που πρέπει να έχει η εκλογική διαδικασία.

γράφουν οι Γεωργία Κριεμπάρδη & Νεκταρία Ψαράκη  «Το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε η φωνή», «Εσείς μετράτε κέρδη και ζημιές, εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές», «Στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ», «Στέρεψαν τα δάκρυα κι έγιναν οργή, η νέα γενιά δε σας συγχωρεί», «Οι ράγες της ανάπτυξης βάφτηκαν με αίμα, ποτέ δε θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα τρένα». Με αυτά τα συνθήματα σείστηκε το κέντρο της Αθήνας σήμερα, έναν χρόνο από το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, σε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις/πορείες των τελευταίων μηνών, με πάνω από 40.000 διαδηλωτές να ζητούν Δικαιοσύνη για το έγκλημα. Δεν ήταν «η κακιά στιγμή», ούτε «ανθρώπινο λάθος». Ήταν έγκλημα. Και απαιτείται Δικαιοσύνη. Για να αναπαυθούν οι χαμένες ψυχές. Κι έχουν ονόματα.   Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.   Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ThePressProject (@thepressproject) Η Ελεονώρα Γεωργίου είναι δικηγόρος θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών. Πριν λίγες εβδομάδες παρευρέθηκε και μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε ειδική εκδήλωση/ενημέρωση, που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Αρβανίτη. Kαλεσμένη στην εκπομπή Κοινωνία Ώρα Press μιλά για πράξεις και παραλείψεις των αρμόδιων προσώπων στο σιδηροδρομικό δυστύχημα και μεταφέρει τις τελευταίες δικαστικές εξελίξεις. Τις προηγούμενες μέρες ακούσαμε δια στόματος του Υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Φλωρίδη ,ότι η δίκη των Τεμπών πρόκειται να ξεκινήσει προς τον προσεχή Ιούνιο. «Καταρχάς είναι αδιανόητο ο Υπουργός Δικαιοσύνης να προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις που έχουν να κάνουν με την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας γιατί θεσμικά δεν του επιτρέπεται. Εμείς, σήμερα ευθέως συνομιλήσαμε με τον Εφέτη Ανακριτή και του είπαμε από πού και ως πού έχει αυτή την πληροφορία ο Υπουργός Δικαιοσύνης και την δημοσιοποιεί στα Μέσα; Συμφώνησε καταρχάς το ότι δεν επιτρέπεται θεσμικά στον Υπουργό Δικαιοσύνης να κάνει τέτοιες δηλώσεις και ότι με τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών παρατείνεται το χρονικό σημείο της εκκίνησης της δίκης για τον Σεπτέμβριο. Και εγώ του απάντησα ότι μήπως δεν πρέπει να θέτουμε κανένα χρονικό σημείο έναρξης της διαδικασίας, γιατί αυτό που προέχει είναι η αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας; Αυτό δεν είναι το έργο της ανάκρισης; Και συμφωνήσαμε πάντως στο ότι σίγουρα δεν μιλάμε για Ιούνιο, από Σεπτέμβριο και μετά θα είναι η έναρξη και πάντως έχουν καταλάβει ότι δεν πρέπει να μιλάνε για έναρξη όσο διαρκεί η κύρια ανάκριση» θα σχολιάσει αρχικά. Αναφορικά με τα λάθη, τις… παραλείψεις και τη συγκάλυψη η κα. Γεωργίου σημειώνει: «Μέχρι στιγμής, ενώ έχουν συμπληρωθεί 12 μήνες, δεν έχουν καταθέσει ουσιώδεις μάρτυρες. Αυτόπτες μάρτυρες δεν έχουν καταθέσει. Το διανοείστε αυτό το πράγμα; Για μένα ας πούμε δεν νοείται. Δεν έχουν κληθεί. Και σήμερα κατέθετε αυτόπτης μάρτυρας, ο οποίος μας είπε ότι άκουγες φωνές μέσα στο βαγόνι. Ζωντανών ανθρώπων, οι οποίοι δε διασώθηκαν εν τέλει. Σήμερα κατέθεσε. Σήμερα, 28 Φεβρουαρίου 2024. Έναν χρόνο μετά…. Απ’ όσο ξέρουμε για παράδειγμα ο Άγγελος Τσιαμούρας, που είναι ο 19χρονος που βοήθησε να διασωθούνε αρκετά πρόσωπα δεν έχει καταθέσει. Είναι αυτόπτης μάρτυρας. Ήταν επιβαίνων και αυτόπτης. Δεν πρέπει να καταθέσει; Πρέπει! Δεν έχουν καταθέσει αυτόπτες μάρτυρες, δεν έχουμε το βιντεοληπτικό υλικό της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Είναι πάρα πολύ κρίσιμο στοιχείο. Από το σημείο εκκίνησης της εμπορικής αμαξοστοιχίας μέχρι το σημείο του δυστυχήματος δεν υπάρχει το βιντεοληπτικό υλικό. Δεν αποτελεί κομμάτι της δικογραφίας. Σήμερα στην κουβέντα που είχαμε με τον Εφέτη Ανακριτή μας γνωστοποιήθηκε ότι θα γίνουν διαδικασίες για να αναληφθεί το υλικό και θα απευθυνθούν και στο εξωτερικό. Όταν τελείται ένα αδίκημα, όπου υπάρχει βιντεοληπτικό υλικό, κατάσχεται. Αυτό δεν έγινε στην προκειμένη περίπτωση. Έπρεπε από την πρώτη μέρα να έχει κατασχεθεί και να αποτελεί μέρος της δικογραφίας. Επίσης, το μεγαλύτερο έγκλημα μετά το δυστύχημα των Τεμπών είναι το μπάζωμα. Το μπάζωμα τι είναι; Είναι μία αλλοίωση του εγκληματικού χώρου. Αυτό είναι αδιανόητο. Θα έπρεπε να ξέρουμε τι έχει βρεθεί και σε ποιο σημείο ακριβώς και να αριθμηθούνε όλα…όπως βλέπουμε στις ταινίες. Αυτό δεν έγινε. Γιατί κακήν κακώς απέσυραν τα κουφάρια των βαγονιών, τα άφησαν σε αφύλακτο μέρος, γιατί αναζητούνται τρία βαγόνια και η μηχανή της εμπορικής και δεν γνωρίζουν οι γονείς που βρίσκονταν τα παιδιά τους. Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να τα διαπιστώσουμε όλα αυτά, πάντως δεν επετράπη σε κάποιον εμπειρογνώμονα αυτή η τοποθέτηση η επαγγελματική. Γιατί τα απέσυραν. Ε, αυτό κάτι δείχνει». Όσο για τις διώξεις, θα επισημάνει:  «Υπάρχει μία σειρά από παραλείψεις που έχουνε γίνει από συγκεκριμένα πρόσωπα και θα πρέπει να εξεταστεί αν τα συγκεκριμένα πρόσωπα έχουν ευθύνες. Δεν μιλάμε μόνο για τον Υπουργό, τον τότε Υπουργό, αφορά και σε άλλες βαθμίδες, κατώτερες. Αλλά ακόμη δεν έχουμε τέτοιες διώξεις…. και πολιτικών προσώπων. Και σε νευραλγικές θέσεις προσώπων.  Η ανακριτική αρχή τώρα θα ασχοληθεί με τους ιθύνοντες για παράδειγμα της Ρυθμιστικής Αρχής. Δεν έχουμε ακόμα κάποια σχετική γνώση ως προς την αναζήτηση ευθυνών αυτών των προσώπων». «Στον σιδηρόδρομο όλα αυτά τα χρόνια τουλάχιστον από το 2014 και μετά δεν έχουν ενσωματωθεί οι ευρωπαϊκές οδηγίες στην εσωτερική έννομη τάξη. Η κυβέρνηση αντιτάσσει ότι έχει συμμορφωθεί με τις οδηγίες επειδή έχει δημοσιευθεί ο κανονισμός της κυκλοφορίας των οχημάτων. Και θέλουν να περάσουν στη συνείδησή μας ότι ο κανονισμός κυκλοφορίας είναι η υποχρέωσή τους προς συμμόρφωση στις οδηγίες. Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Ο κανονισμός κυκλοφορίας είναι σαν το καταστατικό ενός σωματείου- για να το πω έτσι σχηματικά, το πώς λειτουργούμε εσωτερικά μεταξύ μας. Αυτό είναι ο κανονισμός κυκλοφορίας των οχημάτων. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι η συμμόρφωση…δεν αρκεί! Και στην προκειμένη περίπτωση όπως αποδεικνύεται όλο αυτό το διάστημα ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα δεν είχε φωτοσήμανση, δεν είχε το υποχρεωτικά προβλεπόμενο σύστημα της πέδησης, το φρενάρισμα και δεν λειτουργούσε το σύστημα της τηλεδιοίκησης στο σταθμό της Λάρισας. Δηλαδή είναι το σύστημα όπου οι σταθμάρχες θα έβλεπαν τα δύο αντιθέτως κινούμενα οχήματα. Αυτά. Αυτά τα τρία. Αυτές οι τρεις βασικές ελλείψεις που ήταν εγκληματικές» υπογραμμίζει. «Επίσης», συνεχίζει, «η φωτοσήμανση αν υπήρχε μόνο, αρκούσε. Ακριβώς. Γιατί θα βλέπανε. Ο ένας θα είχε κόκκινο. Δεν έβλεπε κανένα από τα δύο τρένα εάν είχε κόκκινο ή πράσινο για να περάσει. Δεν υπήρχε το σύστημα της πέδησης, της αυτόματης πέδησης. Και η τρίτη ασφαλιστική δικλείδα είναι ο πίνακας της τηλεδιοίκησης. Τι είναι αυτός ο πίνακας; Σαν να είναι παιχνίδι. Έχει δύο γραμμές. Και βλέπουνε με τα λαμπάκια πού κινείται τι; Και με ποια κατεύθυνση. Αυτό που άκουγα να λένε πάρα πολύ σωστά, παραγγέλνεις ένα δέμα και ξέρεις ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεται. Και δεν μπορούμε να ξέρουμε οι αμαξοστοιχίες πού κουβαλάνε ανθρώπινες ζωές πάνω; Σοβαρά τώρα; Επί χρόνια και τα γνωρίζανε. Τα γνώριζαν όλοι. Και η RAS τα γνώριζε και το Υπουργείο Μεταφορών τα γνώριζε. Κυκλοφόρησαν έγγραφα. Από τον κύριο Τσαλίδη της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Πρόσφατα κυκλοφόρησε. Όλα είναι γνωστά σε όλους. Νομίζω το ανθρώπινο λάθος είναι το λιγότερο, μπροστά σε όλα τα λάθη που έχουν λάβει χώρα δια της παραλείψεως από τους αρμόδιους. Τώρα αν τυχόν ευθύνεται πράγματι και ο σταθμάρχης με τις ενέργειες που έκανε ή με ότι δεν έκανε, αυτό θα αποδειχθεί και στη δικαιοσύνη. Αλλά μην χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή ο σταθμάρχης ως το εξιλαστήριο θύμα». Η Εξεταστική Επιτροπή έκλεισε άρον άρον ενώ όλα τα βασικά πορίσματα δεν ελήφθησαν υπόψιν. Από την αντιπολίτευση απαίτησαν να λάβουν γνώση της δικογραφίας οι βουλευτές «και έχουμε ενημέρωση ότι ήδη από τις 22 ή 23 Φεβρουαρίου η δικογραφία έχει διαβιβαστεί από τον Εφέτη Ανακριτή προς την Βουλή. Από σήμερα τυπικά έχουν την δικογραφία. Έφτασε», μας ενημερώνει η κα. Γεωργίου. Φάκελος ”Κώστας Αχ. Καραμανλής” «Ήδη στο Σύνταγμα προβλέπεται ότι η βουλευτική ασυλία δεν ισχύει για την περίπτωση των αυτόφωρων κακουργημάτων. Θεωρώ ότι το πρώτο τραγικό λάθος σε σχέση με τον τότε Υπουργό, κ. Καραμανλή, και τη μη δίωξή του ξεκίνησε στις 28 Φεβρουαρίου και έληξε την επόμενη μέρα, 1 Μαρτίου. Μέχρι 1 Μαρτίου, μέχρι να περάσει ολόκληρη η 1η Μαρτίου για μένα επρόκειτο για κακούργημα το οποίο επέτρεπε τη δίωξή του χωρίς να προστατεύεται από την βουλευτική ασυλία και αυτό δεν έγινε.  Τα όρια του αυτοφώρου είναι αυτά. Το αυτόφωρο, όταν λέμε αυτόφωρο στη δικονομία ένα αδίκημα είναι αυτόφωρο όταν τελείται και η σύλληψη επιτρέπεται μέχρι και ολόκληρη την επόμενη ημέρα. Εφόσον το δυστύχημα έγινα 28 Φεβρουαρίου έντεκα και το βράδυ, καίγεται όλη η 28η και πάμε σε όλη την επόμενη μέρα. Όσο για τα αδικήματα, μιλάμε για το κακούργημα της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών. Είναι το 291 του Ποινικού Κώδικα.  Όλα τα αδικήματα μπορούνε να βαρύνουν οποιοδήποτε δράστη. Το συγκεκριμένο κακούργημα αναφέρει “…όποιος διαταράσσει την ασφάλεια των συγκοινωνιών – μέσα είναι και τα τρένα – με συγκεκριμένους τρόπους”. Προβλέπει τρόπους. Κατά το Ποινικό Δίκαιο ευθύνεται κάποιος όχι μόνο όταν ενεργεί. Και πότε εγώ ενεργώ; Άμα εγώ σε χτυπήσω τελώ σωματική βλάβη σε βάρος σου. Αυτό είναι ενέργεια. Κατά το Ποινικό Δίκαιο ευθύνεται κάποιος και όταν παραλείπει να προβεί σε ενέργεια που οφείλει να πράξει σύμφωνα με νόμο ή με σύμβαση.  Και στην προκειμένη περίπτωση εμείς κάνουμε λόγο για το αδίκημα της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών ως τελούμενο από τον Υπουργό. Παρέλειψε καταρχάς να θεσπίσει συγκεκριμένη νομοθεσία που έχει να κάνει με την ασφάλεια των συγκοινωνιών, συμμορφούμενη στην ευρωπαϊκή οδηγία και δεν υλοποιήθηκε η νομοθεσία που δεν είχε θεσπιστεί.  Δεν είχαμε ασφάλεια. Ο σιδηρόδρομος και σήμερα δεν είναι ασφαλής. Εμένα η άποψή μου είναι ότι πρέπει να σφραγιστεί, γιατί κάθε φορά που τίθεται στην κυκλοφορία μία αμαξοστοιχία τελεί το αδίκημα της διατάραξης των συγκοινωνιών. Όχι μόνο από τον Υπουργό. Από τους αρμόδιους της εταιρείας, ανάλογα με τις αρμοδιότητες που έχει ο κάθε αρμόδιος για τη θέση του σύμφωνα με την άσκηση των καθηκόντων του. Όταν λοιπόν δεν φροντίζει να υλοποιήσει αυτά για τα οποία υποχρεούται, τελεί το αδίκημα με την παράλειψη. Σύμφωνα με αυτό το αδίκημα αυτή η συμπεριφορά είτε είναι ενέργεια είτε παράλειψη, εν προκειμένω παράλειψη, πρέπει να είναι πηγή κινδύνου για τα έννομα αγαθά και είναι πηγή κινδύνου για πράγματα, εγκαταστάσεις, αυτό είναι η light μορφή και για ανθρώπους, όπως είχαμε στην περίπτωσή μας. Εμείς θεωρούμε ότι έχει τελεστεί το αδίκημα το 291 της διατάραξης της ασφάλειας συγκοινωνιών από δόλο, γιατί από δόλο παρέλειψαν, plus όμως όλες οι ανθρωποκτονίες του 299 με τον ενδεχόμενο δόλο επί 57. Αυτή θεωρούμε ότι είναι η σωστή δίωξη και γι ‘ αυτό αιτούμαστε να αναβαθμιστούν οι κατηγορίες. Με βάση τη συμπεριφορά τους, την εγκληματική επί 9 χρόνια, από το 2014 και μετά, δεν μπορώ να θεωρήσω ότι γίνεται λόγος για αμέλεια. Τουλάχιστον για ενδεχόμενο δόλο θα πρέπει να μιλάμε. Για να μην μιλήσουμε για άμεσο. Εντάξει, ο άμεσος είναι θέλω να σκοτώσω και επιδιώκω να σκοτώσω. Ας το πάμε στην πιο light του μορφή που είναι ο ενδεχόμενος. Αποδέχομαι το αποτέλεσμα του θανάτου ως ενδεχόμενο να επέλθει. Και η διαφορά του ενδεχόμενου δόλου με την ενσυνείδητη αμέλεια είναι στο βουλητικό στοιχείο». Φάκελος ”Κ. Αγοραστός και μπάζωμα” «Το μόνο που με κάνει καχύποπτη είναι η σκοπιμότητα της συγκάλυψης. Αυτό πρέπει να αποκαλυφθεί. Ποια είναι η σκοπιμότητα του μπαζώματος. Γιατί αυτή είναι η συγκάλυψη» υπογραμμίζει η δικηγόρος κι εξηγεί: «Αυτό που προέκυψε από εμπειρογνώμονα που προσέλαβαν οι γονείς πρόσφατα, ότι ανιχνεύθηκαν στοιχεία χημικά τα οποία είναι απαγορευμένα και χρησιμοποιούνται στη νοθεία καυσίμων. Δηλαδή σαν να λέμε κοινώς η εμπορική αμαξοστοιχία ήταν ένα τυφλό φορτίο, μετέφερε παράνομο φορτίο και πήγαινε σε κάποιους που έχουν καύσιμα. Δεν ερχότανε σε εμάς. Λοιπόν, κάτι τέτοιο θα θέλανε να συγκαλύψουνε ή κάτι που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Πάντως αυτή η βιασύνη δείχνει απόκρυψη στοιχείων. Δεν μπορούμε να ξέρουμε εμείς. Μετέφερε χημικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται για τη νοθεία καυσίμων. Τα οποία από τη σύγκρουση προκάλεσαν τρομερή έκρηξη και ήταν και υψηλής καθαρότητας 95%. Κι επίσης αν ήταν νόμιμα, θα ήταν συμπληρωμένο φορτίο της εμπορικής και δεν ήτανε. Την τυπική εντολή για το μπάζωμα την έδωσε ο κ. Αγοραστός. Φαντάζομαι σε καμία περίπτωση δεν ήταν στις αρμοδιότητές του να πάρει μία τέτοια απόφαση, οπότε θα κληθεί για εξηγήσεις και απολογίες και προφανώς θα δώσει και άλλα ονόματα. Γιατί δεν αποφασίζει μόνος του. Περιμένουμε να μας πούνε ποιος του έδωσε την εντολή. Είναι πολύ βασικό. Από πιο πάνω μάλλον, αφού ζούμε σε ένα ιεραρχικά δομημένο κράτος… από πάνω ήρθαν οι εντολές, θεωρούμε.  Μα, το είπε κιόλας. Όταν το ρώτησαν οι συγγενείς είπε “δεν ήταν δική μου πρωτοβουλία”». Πάνω από 1 εκατ. υπογραφές το αίτημα αναφορικά με τις ευθύνες υπουργών Ξεπέρασε τις 1.000.000 υπογραφές το ψήφισμα της Μαρίας Καρυστιανού στο change.org για την τραγωδία των Τεμπών. Τι αναφέρει το ψήφισμα «Οι Έλληνες πολίτες απαιτούν από την Βουλή, την έναρξη των διαδικασιών, για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, καθώς και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, όταν προκύπτει ποινική ευθύνη πολιτικών προσώπων. Η ατιμωρησία πολιτικών προσώπων δεν συνάδει με την ηθική, ούτε με τη δημοκρατία, αρετές για τις οποίες είμαστε περήφανοι! Κατά τη διαδικασία θα σας ζητηθεί χρηματικό ποσό, το οποίο θα είναι προαιρετικό και δεν αφορά τον σύλλογο “Τέμπη 2023” αλλά την πλατφόρμα που φιλοξενεί το ψήφισμα. Επιλέγετε την κοινοποίηση αντί της κατάθεσης χρημάτων, με email επιβεβαίωσης, ώστε να είναι έγκυρη η υπογραφή σας». «Μόλις μαζευτούν οι υπογραφές θα κατατεθεί σχέδιο νόμου στην Βουλή, τον εφαρμοστικό νόμο του άρθρου 73 παρ.6 του Συντάγματος και μία πρόταση νόμου σε σχέση με την τροποποίηση όπως θεωρούμε ότι πρέπει να είναι αναφορικά με την ευθύνη των Υπουργών σε περίπτωση που διαπιστώνονται ποινικά αδικήματα. Το σχέδιο νόμου θα λέει ότι αυτό που βλέπετε στον τίτλο του ψηφίσματος, αλλά εμπεριστατωμένα. Θέλουμε να αναθεωρηθούνε ορισμένες διατάξεις» σχολιάζει η κα. Γεωργίου.

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Σ’ αυτό το ψήφισμα οι Ευρωπαίοι «πιάνουν όλα τα θέματα στα οποία το κράτος δικαίου στην Ελλάδα μπάζει νερά» αναφέρει αρχικά ο κ. Κούλογλου. «Η ακροδεξιά κα η δεξιά μόνο καταψήφισαν την πρόταση του ψηφίσματος». Ο Στ. Κούλογλου, να σημειωθεί πως λόγω έκτακτων ιατρικών εξετάσεων έμεινε στην Αθήνα, αλλά δεν απείχε σε καμία περίπτωση από το ψήφισμα το οποίο είχε ήδη προσυπογράψει. Θυμίζουμε πως ο ίδιος είναι και μέλος της ευρωπαϊκής επιτροπής PEGA που ερευνά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Αναφορικά με τα pushbacks, το σχόλιο του ευρωβουλευτή ήταν πως «το λιμενικό σώμα έχει χάσει πολλά από τα δημοκρατικά του χαρακτηριστικά κι έχουν κυριαρχήσει τα ακροδεξιά στοιχεία στο εσωτερικό του». «Για τη δολοφονία Καραιβάζ είναι πολύ θολή η εικόνα που έχουμε. Πριν από μία επίσκεψη Επιτροπής και του Κοινοβουλίου στην Αθήνα έγιναν δύο συλλήψεις αλλά από τότε δεν έχουμε διώξεις ούτε γνωρίζουμε κάτι άλλο. Και εκείνη η σύλληψη που έγινε έμοιαζε περισσότερο σύλληψη συνήθως υπόπτων για να διασκεδαστούν οι ανησυχίες των Ευρωπαίων, παρά μία ουσιαστική τομή στη διαλεύκανση της υπόθεσης» σχολίασε. Στο ψήφισμα επίσης γίνεται λόγος για «σωματικές απειλές και λεκτικές επιθέσεις» σε βάρος δημοσιογράφων. «Και πρόσφατα έγινε λεκτική επίθεση από τον Βουλευτή της ΝΔ, κ. Μαρκόπουλο, σε συνάδελφο δημοσιογράφο, την Ελένη Καλογεροπούλου, όπου της είπε ότι είναι σε αποστολή, την είπε γιουσουφάκι κ.α.» σχολίασε αρχικά και συμπλήρωσε: «οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζονται με μεγάλη εχθρότητα, γι’ αυτό και παρακολουθούνταν, όπως ο Κουκάκης». Σε άλλο σημείο του ψηφίσματος, αναφέρεται πως το οργανωμένο έγκλημα έχει διασυνδέσεις με την αστυνομία. «Αυτό ομολογείται ακόμα και από κυβερνητικούς παράγοντες. Όχι μόνο δεν έχει γίνει κάθαρση στον χώρο του εγκλήματος με τη Greek Mafia, αλλά πολλές ενέργειες έχουν εμποδιστεί να γίνουν γιατί υπάρχουν άκρες με την αστυνομία. Υπάρχει μεγάλη έξαρση της βίας και η κυβέρνηση δείχνει εντελώς αδύναμη να την ελέγξει» θα πει ο ευρωβουλευτής. «Δε γνωρίζει καλά ο Μητσοτάκης και η παράταξή του τι σημαίνει κράτος δικαίου» «Τα έχουν κάνει θάλασσα… Και χθες 17 οργανώσεις διατύπωσαν τις ίδιες ανησυχίες. Υπάρχει σίγουρα ένα κομμάτι αλαζονείας ότι ”πήρα 41%, μη μου κουνιέται κανείς”, το οποίο στην Ευρώπη δεν πιάνει. Τώρα έχουμε την πλήρη καταστροφή της εικόνας του Μητσοτάκη ως κεντρώου μεταρρυθμιστή . Στο εξωτερικό έχουν φτάσει σε κατάσταση απελπισίας με την Ελλάδα. Αν υπήρχε σχολείο για το κράτος δικαίου, ο Μητσοτάκης θα έπαιρνε 0 σε όλα τα μαθήματα. Έχει μείνει στην ίδια τάξη τα τελευταία χρόνια». Καταληκτικά, ο Στ. Κούλογλου υπογραμμίζει: «το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν είναι μια αποικιοκρατική δύναμη που μπορεί να παρέμβει σε μια χώρα και να επιβάλλει το κράτος δικαίου. Αυτό πρέπει να το κάνουν οι Έλληνες πολίτες- να κινητοποιηθούν, να διεκδικήσουν να έχουν τα δικαιώματά τους και Δικαιοσύνη. Να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν πάει άλλο έτσι».

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τις ψήφους των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, έγινε δεκτό επί της αρχής το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για την επιστολική ψήφο στις ευρωεκλογές και τα εθνικά δημοψηφίσματα. Η τροπολογία για επιστολική ψήφο στις εθνικές εκλογές απορρίφθηκε, καθώς δεν έλαβε τις απαιτούμενες από το Σύνταγμα 200 ψήφους. Υπέρ της τροπολογίας ψήφισαν 158 βουλευτές, κατά ψήφισαν 135 βουλευτές και «παρών» δήλωσαν 6 βουλευτές. «Είχαμε ένα νομοσχέδιο που προαναγγέλθηκε ρητά από την κυβέρνηση ότι θα αφορά μόνο δημοψηφίσματα και ευρωεκλογές και ήρθε μία εκπρόθεσμη τροπολογία από την κα. Κεραμέως που επεκτείνει την επιστολική ψήφο και στην περίπτωση των εθνικών εκλογών, μόνο για τους Έλληνες του εξωτερικού αυτή τη φορά». Αυτά ήταν τα δεδομένα, όπως σημειώνει αναλυτικά και η Δανάη Κολτσίδα, στην εκπομπή Κοινωνία Ώρα Press νωρίτερα σήμερα, πριν την απόρριψη της τροπολογίας. Με τις ψήφους των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, έγινε δεκτό επί της αρχής το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για την επιστολική ψήφο στις ευρωεκλογές και τα εθνικά δημοψηφίσματα, ενώ απορρίφθηκε η τροπολογία για τις εθνικές εκλογές. Ο λόγος, όπως εξήγησε η κα. Κολτσίδα, -και εκεί έγκειται και η ουσιαστική διαφωνία της αντιπολίτευσης ως προς αυτή την τροπολογία- είναι πως «το θέμα είναι οι αποφάσεις που θα ληφθούν από την κυβέρνηση που θα εκλεγεί αν θα επηρεάσουν τη ζωή μου». Σημειώνει πως «όσοι Έλληνες ζουν στην Ευρώπη μπορούν να ψηφίσουν στον τόπο που ζουν εδώ και χρόνια και μάλιστα έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν και για τους ευρωβουλευτές εκεί. Οι Έλληνες εκτός Ευρώπης -πχ στην Αυστραλία- ειδικά για τις ευρωεκλογές εδώ είναι που δεν ενδιαφέρονται». «Η κυβέρνηση έχει αλλάξει θέση αρκετές φορές ως προς τα κριτήρια και τον τρόπο ψήφου» σχολιάζει, στη συνέχεια, προσθέτοντας πως «με την επιστολική ψήφο καταργείται ο νόμος που είχε ψηφιστεί μόλις πριν 4 χρόνια» και έθετε βασικά κριτήρια και προϋποθέσεις ως προς το ποιος ψηφίζει. «Υπάρχει διαφορά των brain drainer ή εκείνων που έχουν φύγει προσωρινά και μπορεί να γυρίσουν σε σχέση με αυτούς που τους λέμε Έλληνες της διασποράς/ομογένειας. Στην Ελλάδα, αν οι μπαμπάς/μαμά/παππούς σου κ.ο.κ. σε απεριόριστη γραμμή στο βάθος των προγόνων ήταν Έλληνες, εφόσον το αποδείξεις, δικαιούσαι ανά πάσα στιγμή να πάρεις ελληνική ιθαγένεια και να ψηφίζεις. Υπάρχουν άνθρωποι πέντε γενιές πίσω που δε γεννήθηκαν εδώ, δεν έχουν ζήσει εδώ, δεν έχουν καμία σχέση αλλά μπορούν να έχουν ελληνική ιθαγένεια» αναφέρει και υπογραμμίζει πως «χρειάζονται κριτήρια- με κάποιον τρόπο να αποδεικνύεται μία βιοτική σχέση με τη χώρα». Ως προς τον τρόπο που ασκείται το εκλογικό δικαίωμα μέσω της επιστολικής ψήφου, η κα. Κολτσίδα επισημαίνει: «το Σύνταγμα μας την επιστολική ψήφο στις εθνικές εκλογές την επιτρέπει μόνο για τους εκλογείς του εξωτερικού κι ερωτώ, είναι λογικό κάποιος στο εξωτερικό να ψηφίζει από την άνεση του σπιτιού του κι εγώ που είμαι δημότης Λάρισας να πρέπει να ταξιδέψω μέχρι τη Λάρισα -από Αθήνα πχ-;». Ως προς το ζήτημα την ετεροδημότευσης, διερωτάται «τι νόημα έχει ο θεσμός του ετεροδημότη; Γιατί εγώ που από το 2003 που πέρασα Αθήνα στο πανεπιστήμιο και ζω εδώ να είμαι ακόμη δημότης Λάρισας;». «Στο 2024 έχουμε όλα τα τεχνολογικά μέσα, 8.000 πληροφοριακά συστήματα και είναι πολύ εύκολο να ξέρει το κράτος πού είναι η μόνιμη κατοικία μας και να γίνεται αυτόματα η αντίστοιχη δημοτικότητα» τονίζει. Όσο για το κυβερνητικό αφήγημα ότι η επιστολική ψήφος συμβαίνει στην Ευρώπη και δε γίνεται εμείς να μένουμε πίσω, η κα. Κολτσίδα σχολιάζει πως «χρειάζεται να βλέπουμε τη διεθνή εμπειρία λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες συνθήκες. Μη συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια» και παραθέτει στοιχεία. «Επιστολική ψήφο σε παγκόσμια κλίμακα έχουν οι 60 από τις 195 χώρες. Επιστολική ψήφο και γι’ αυτούς που είναι και εντός της χώρας τους, δηλαδή αυτούς που μπορεί να μένουν δίπλα στο εκλογικό κέντρο και ”δεν ψήνονται” να πάνε να ψηφίσουν αλλά να πάνε για μπάνιο στη θάλασσα ή καφέ έχουμε μόνο σε 12 χώρες σ’ όλο τον κόσμο». To εύλογο ερώτημα στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι το πώς εξασφαλίζεται η μυστικότητα και η αυτοπρόσωπη άσκηση. Η κ. Κολτσίδα θυμίζει ότι το Σύνταγμά μας λέει ότι υποχρεούμαστε να ψηφίζουμε αυτοπροσώπως: «Επομένως το ερώτημα είναι πώς; Δηλώνω την διεύθυνσή μου, έρχεται ο φάκελος με το ψηφοδέλτιο και το εκλογικό υλικό, πώς είναι σίγουρο το κράτος ότι είμαι όντως εκείνη που παρέλαβε τον φάκελο, διάλεξα τι θέλω να ψηφίσω, έκλεισα τον φάκελο και το ταχυδρόμησα;». Η διαδικασία διακίνησης των φακέλων και του εκλογικού υλικού είναι ιδιαίτερα επίφοβη, δεδομένου ότι ως προβλέπεται, αυτό το έργο θα το αναλάβουν ιδιωτικές εταιρείες κούριερ, με ιδιωτικούς υπαλλήλους – διανομείς. Όπως λέει το υπουργείο Εσωτερικών, θα αναθέτει τη διακίνηση της εκλογικής αλληλογραφίας σε κάποιον ανάδοχο. «Την ευθύνη του να ελέγχει την ταυτότητα του ποιος παραλαμβάνει το φάκελο, ή την εγκυρότητα της εξουσιοδότησης θα την έχει ο διανομέας (κούριερ), ο άνθρωπος που θα μας φέρνει στο σπίτι τον φάκελο. Εδώ είναι το πρόβλημα. Γι’ αυτό ανέφερα νωρίτερα ότι όταν βλέπουμε την διεθνή εμπειρία δεν μπορούμε να συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια. Συνήθως φέρνουμε ως παράδειγμα όταν μιλάμε για την επιστολική ψήφο αναφερόμαστε στις εκλογές των ΗΠΑ. Είναι πολύ συχνό. Εκεί, την ευθύνη διακίνησης του εκλογικού υλικού την έχουν τα αμερικανικά ταχυδρομεία, που είναι αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα των ΗΠΑ ως μία ομοσπονδιακή κυβερνητική υπηρεσία με όλες τις εγγυήσεις, τις αρμοδιότητες και την εμπιστοσύνη που παρέχει», επισημαίνει τονίζοντας ότι στην περίπτωση της χώρας μας η κατάσταση δεν είναι ίδια: «Εδώ δεν είναι το ίδιο. Εδώ θα το αναλαμβάνει ένας οποιοσδήποτε ανάδοχος, που εν πάσει περιπτώσει οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί είναι απλοί ιδιώτες δεν είναι κρατικοί υπάλληλοι. Δεν θα έχουν και πρακτικά τη δυνατότητα. Ξέρουμε τις συνθήκες επισφάλειας στις οποίες δουλεύουν οι κούριερ στην Ελλάδα. Σιγά μην έχουν τη δυνατότητα να κάνουν έλεγχο ταυτοπροσωπίας και εγκυρότητας της εξουσιοδότησης. Δεν έχουν ούτε την εμπειρία ούτε τη γνώση ούτε και τις αρμοδιότητες. Δεν είναι το ίδιο με τον δικαστικό αντιπρόσωπο που εκείνη την στιγμή έχει καθήκοντα ακόμη και να ασκήσει δίωξη. Ο δικαστικός αντιπρόσωπος, ο άνθρωπος που μας υποδέχεται στο εκλογικό τμήμα, δεν είναι διακοσμητικός, όσο και αν μας φαίνεται ακραίο, είναι εκείνη τη στιγμή εκπρόσωπος της πολιτείας». Σχετικά με το ενδεχόμενο νοθείας ανέφερε: «Υποτίθεται ότι αρχικά η ταχυδρόμηση της ψήφου δεν θα γίνεται από τον διανομέα επιτόπου. Θα πηγαίνουμε εμείς και θα ταχυδρομούμε τον φάκελο. Προφανώς σε μία ακραία περίπτωση θα μπορούσε να συμβεί και αυτό. Να αλλάξει δηλαδή αν ήθελε κάποιος ανάδοχος ταχυδρομικών υπηρεσιών, αυτός που θα αναλάβει να διακινήσει την αλληλογραφία του, θα μπορούσε να κάνει και αυτό.  Ακόμη το εκλογικό υλικό θα έχει χαρακτηριστικά ασφαλείας, δεν θα είναι απλός φάκελος. Όμως δεν υπάρχει τέλειο σύστημα». Ακόμη, επισημαίνει ότι επιπλέον προβληματικό στοιχείο είναι ότι το νομοσχέδιο της κυβέρνησης δίνει μία δεύτερη ευκαιρία. «Αν κάποιος γράφτηκε για να ψηφίσει με επιστολική ψήφο και είτε ψήφισε, είτε δεν ψήφισε, αλλά μέχρι την παραμονή της Κυριακής των εκλογών δεν έχει φτάσει το ψηφοδέλτιο εκεί που πρέπει, δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία την Κυριακή το πρωί και να πάω να ψηφίσω εν τέλει στο εκλογικό τμήμα. Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να ελεγχθεί αυτή η διαδικασία, πόσο επίφοβη είναι και πόσο εύλογο είναι να έχει κανείς αμφιβολίες». Ερωτηθείσα για το ποια θα ήταν η λύση, απάντησε: «Είμαι ανοιχτή να συζητήσω με πολλές επιφυλάξεις φυσικά μία πολύ περιορισμένη χρήση της επιστολικής ψήφου αλλά είμαι πολύ κριτική στον τρόπο που το εξάγει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, που λέει ότι όποιος θέλει γράφεται, και μάλιστα η εγγραφή γίνεται άπαξ, δηλαδή δεν πας να πεις ότι στις συγκεκριμένες εκλογές θέλω να ψηφίσω με επιστολική ψήφο γιατί δεν μπορώ, άπαξ και γραφείς μένεις εκεί. Όσο μεγαλύτερο κομμάτι του εκλογικού σώματος ψηφίζει με επιστολική ψήφο τόσο πιο επικίνδυνη είναι και η νοθεία».

Για έναν χρόνο θήτευσε σ’ αυτή τη θέση, μπήκε με προκήρυξη, όπως εξηγεί, επιλέχθηκε στο μητρώο και κατόπιν κλήρωσης επιλέχθηκε ως εκπρόσωπος των φοιτητών. Αρμοδιότητα αυτής της επιτροπής ήταν η αξιολόγηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και των προγραμμάτων σπουδών. «Στέλναμε εμπειρογνώμονες, που είχαν δηλώσει την πρόθεσή τους να έρθουν να αξιολογήσουν ένα τμήμα. Όμως, δεν προβλεπόταν από τον νόμο να στέλνουμε φοιτητές, ενώ το καταστατικό της ΕΘΑΑΕ έλεγε ότι θα πρέπει να υπάρχουν και φοιτητές στην αξιολόγηση. Μέχρι τον Ιούλιο του 2022 που ήμουν εγώ, δεν είχα στείλει ούτε έναν». Προχωρώντας στα κριτήρια που υπήρχαν ώστε ένα τμήμα να λάβει χρηματοδότηση, ήταν 10 στον αριθμό και τίθεντο από την ΕΘΑΑΕ και την ευρωπαϊκή της ομπρέλα. «Ένα κριτήριο ήταν ότι το τμήμα πρέπει να έχει υποδομές. Να έχει επίσης φοιτητοκεντρική διδασκαλία, αλλά πώς μπορεί αυτό να γίνει όταν έχεις έναν καθηγητή για 200 μαθητές; Στα κριτήρια ήταν επίσης η διάρθρωση των προγραμμάτων σπουδών, η διασύνδεση με την αγορά εργασίας, η επάρκεια των καθηγητών και η ποιότητά τους, να έχουν δηλαδή paper, δημοσιεύσεις, να έχουν κάνει πράγματα». Η διαδικασία προχωρούσε ως εξής: «Οι αξιολογητές -από το εξωτερικό- συνέτασσαν την αξιολόγηση και την έστελναν σε εμάς. Από εκεί και πέρα δεν μπορούσε να παρέμβει κανείς, να την αμφισβητήσει. Αν έπιανε το τμήμα τη βάση, δηλαδή 5/10, δε θεωρούταν ότι πληρούσε τα κριτήρια, έπαιρνε κακό βαθμό και μειωνόταν ένα μέρος της χρηματοδότησής του». Φέρνει στη συζήτηση ένα παράδειγμα. «Το τμήμα Κοινωνιολογίας στο Πάντειο πέρασε από την αξιολόγηση τον Οκτώβριο του 2021 με 6/10. Αν αυτό το τμήμα ήταν σε άλλο πανεπιστήμιο που δεν είχε τις υποδομές του Παντείου, θα έπαιρνε 5/10, άρα θα υποχρηματοδοτούταν περεταίρω. Εξαίρεση στον κανόνα το τμήμα θεατρικών σπουδών του ΕΚΠΑ. «Είχε λάβει μια αξιολόγηση, που όντως δεν το αντιπροσώπευε. Το τμήμα κατέθεσε ένσταση. Μετά από πολύ καιρό αυτή εξετάστηκε και τελικά δικαιώθηκε, αλλά αυτό είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Είναι πολύ δύσκολο να αναθεωρηθεί η διαδικασία». Κι εδώ έρχεται η εξής παρατήρηση. Σ’ ένα ήδη υποχρηματοδοτούμενο τμήμα, αν του κόψεις περεταίρω τη χρηματοδότηση, πώς το βοηθάς ακριβώς με αυτόν τον τρόπο; «Αν ένα τμήμα, για παράδειγμα, δεν έχει καθηγητές και για να το τιμωρήσεις του κόβεις τη χρηματοδότηση, τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει πέρα από τον ευτελισμό του;» διερωτάται και ο Κωνσταντίνος.

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη και τον Θάνο Καμήλαλη

Κυριακή 12 Νοεμβρίου. Η είδηση ότι 17χρονος πέφτει νεκρός από αστυνομικά πυρά, στη Βοιωτία, μας παγώνει. Ο Χρήστος Μιχαλόπουλος εκτελέστηκε. Σύμφωνα με την εκδοχή της ΕΛΑΣ, «αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερις ανήλικοι Ρομά κινούνταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην Αλίαρτο επί της Επαρχιακής Οδού Λιβαδειάς – Θηβών. Ο οδηγός του οχήματος δε συμμορφώθηκε στα ηχητικά και φωτεινά σήματα στάσης και ανέπτυξε υπερβολική ταχύτητα με σκοπό να αποφύγει τον έλεγχο και στη συνέχεια ομάδα Ο.Π.Κ.Ε., που περιπολούσε στην περιοχή, κατάφερε να εντοπίσει το όχημα. Ο οδηγός και πάλι δεν συμμορφώθηκε στα ηχητικά και φωτεινά σήματα στάσης των αστυνομικών, ανέπτυξε περαιτέρω ταχύτητα, εξήλθε της Εθνικής Οδού και κινήθηκε σε επαρχιακή οδό προς Δόμβραινα Βοιωτίας και στην προσπάθεια του να διαφύγει, προσέκρουσε σε σταθμευμένο όχημα και ακινητοποιήθηκε. Οι αστυνομικοί της ομάδας Ο.Π.Κ.Ε. προσέγγισαν το όχημα προκειμένου προβούν σε έλεγχο υψηλού κινδύνου, κατά τη διάρκεια του οποίου ο ελεγχόμενος οδηγός τραυματίστηκε μετά από πυροβολισμό, του οποίου οι συνθήκες τέλεσης ερευνώνται». Σωρεία στοιχείων καταρρίπτει το αφήγημα της ΕΛ.ΑΣ. Ο δικηγόρος της οικογένειας του 17χρονου, Ιωάννης Μπαρκαγιάννης, μίλησε στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Press» για την υπόθεση, στοιχεία της οποίας έχουν κουκουλωθεί, ενώ ο αστυνομικός κυκλοφορεί ελεύθερος. Ο δικηγόρος του κατηγορούμενου αστυνομικού, Αλέξης Κούγιας, επιμένει να περιδιαβαίνει στις τηλεοπτικές κάμερες και να φωνασκεί πως ο Χρήστος δεν ήταν Ρόμα. Ίσως θέλει να αποτινάξει την κατηγορία του ρατσιστικού κινήτρου, θα σκεφτόταν κάποιος. Ο Χρήστος ήταν Ρομά κατά το ήμισυ της καταγωγής του. Το στοιχείο της καταγωγής του θύματος κυκλοφορεί λανθασμένα στη δημόσια σφαίρα, με την κάθε πλευρά να το εκμεταλλεύεται όπως την συμφέρει. «Σε κάθε περίπτωση, η συγκεκριμένη πράξη φέρνει ισόβια κάθειρξη. Και με ρατσιστική βία να πάει στο δικαστήριο, το ανώτερο της ποινής είναι 25 χρόνια κάθειρξη κι εκτιτέα τα 20 έτη. Μου προξενεί τεράστια εντύπωση γιατί ο κ. Κούγιας αναφέρεται συνεχώς στο ότι ο Χρήστος δεν ήταν Ρομά, αλλά εμένα η θέση μου είναι ξεκάθαρη και δεν έχω κάνει έρευνα για το αν είναι Ρομά. Ίδια είναι και η θέση της εντολέως μου, της μητέρας του» σχολιάζει ο κ. Μπαρκαγιάννης. Μιλώντας για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας, ο δικηγόρος περιγράφει: «το όπλο δεν εκπυρσοκρότησε. Σ’ αυτή την υπόθεση έχουμε ακούσει τα τραγικά. Έχουμε ακούσει επιστήμονες να λένε ότι το όπλο εκπυρσοκρότησε, αλλά πάτησε τη σκανδάλη ο δράστης. Εγώ ξέρω ότι το όπλο εκπυρσοκροτεί μόνο του. Έγινε εν ψυχρώ δολοφονία. Σύμφωνα με το αποδεικτικό υλικό που έχουμε, ο Χρήστος δεν προσπάθησε ποτέ να τον (αστυνομικό) χτυπήσει, να τον εμβολίσει με το αμάξι, να τον κλοτσήσει, να κάνει το παραμικρό. Προσπάθησε να διαφύγει της σύλληψης, γιατί δεν είχε δίπλωμα. Αλλά αυτό δεν ήταν το ουσιαστικό γιατί και στο παρελθόν -και πριν 3 μέρες και πριν 1 μήνα- τον είχαν σταματήσει για δίπλωμα και είχε δεχθεί την κλήση. Ο σκοπός που έφυγε ήταν για να προστατεύσει -έτσι θεώρησε- την κοπέλα του και την αδερφή της κοπέλας του που βρίσκονταν στο αμάξι, γιατί θεώρησε ότι θα γινόταν αυτόφωρη σύλληψη και δεν ήθελε να τις εκθέσει στους γονείς τους που δεν ήξεραν ότι ήταν μαζί. Ο Χρήστος είχε λευκό ποινικό μητρώο». Όσο για το αυτοκίνητο που οδηγούσε, «ήταν της μητέρας του». Όπως εξηγεί ο κ. Μπαρκαγιάννης, «όταν χτύπησαν στο σύστημα το αυτοκίνητο προέκυψε ότι ανήκει στην Αλίαρτο και είχε γίνει έλεγχος για Κ.Ο.Κ. και πριν 3 μέρες και πριν 1 μήνα, άρα ξέρεις ότι δεν μάλλον έχεις να κάνεις με τον εγκληματία με το καλάσνικοφ που θα βγει να σε σκοτώσει». «Χάθηκαν πάρα πολλά αποδεικτικά στοιχεία – Καθάρισαν τον χώρο πριν έρθει η σήμανση» «Δεν ακολουθήθηκε το πρωτόκολλο ασφαλείας από το αστυνομικό όργανο. Μέσα σε 7 δευτερόλεπτα με το που σταματάει το αμάξι, κατευθύνεται προς το αυτοκίνητο, δεν κρατήθηκε απόσταση. Συνεπώς φαίνεται ότι δε φοβήθηκε ο αστυνομικός. Με το που άνοιξε την πόρτα, μέσα σε 2 λεπτά έφυγε ο Χρήστος από τη ζωή» λέει ο κ. Μπαρκαγιάννης και δίνει στη δημοσιότητα όσα η άλλη πλευρά ισχυρίζεται, καταρρίπτοντάς τα. «Έχουμε ακούσει τρελά σχόλια από την άλλη πλευρά. Έχουν πει τόσες διαφορετικές θέσεις που έχουν μπερδευτεί κι οι ίδιοι». «Χάθηκαν πάρα πολλά αποδεικτικά στοιχεία. Προκαλούν τον θάνατο και παίρνουν το αυτοκίνητο στο οποίο τελέστηκε η πράξη της ανθρωποκτονίας. Δεν έπρεπε να το πάρουν. Είναι τεκμήριο, στοιχείο της υπόθεσης. Μπορούσαν να πάρουν το τζιπ της ΟΠΚΕ να τον πάει στο νοσοκομείο, αλλά επέλεξαν να πάρουν το όχημα που τελέστηκε η πράξη της ανθρωποκτονίας, να κάτσουν στη θέση που καθόταν ο Χρήστος. Άρα έφυγαν τα στοιχεία. Και αφήνουν στον χώρο τον δράστη με ένα άλλο αστυνομικό όργανο και του λένε “εσύ θα περιφρουρείς και θα φυλάς τον χώρον”. Κάποιοι τον άφησαν στον χώρο. Μετά έρχεται η σήμανση για στοιχεία και λένε ότι είναι δύσκολο γιατί έχουν καθαρίσει τον χώρο με νερό». Η πλευρά του 17χρονου έχει καταθέσει αίτημα να ανοίξουν οι εσωτερικές συνομιλίες των αστυνομικών και αναμένουν. Όλα ίδια. Στον Γρηγορόπουλο. Πριν, μετά. Ένα μοτίβο φρίκης. Αναδημοσιεύουμε το ντοκουμέντο. Για να μην περάσει στα ψιλά. Να μην κάνουμε ότι δεν το είδαμε. Πηγή: Αlpha tv#17χρονος #Ρομα pic.twitter.com/4ssJJuay33 — 2020mag.gr (@20_20_mag) November 14, 2023 Κάτι που για πρώτη φορά λέει ο δικηγόρος είναι ότι αύριο θα καταθέσει μήνυση κατά συγκεκριμένης ιατριδικαστή, η οποία για λογαριασμό της άλλης πλευράς «κατάφερε να συντάξει μία τεχνική έκθεση χωρίς στοιχεία, μόνο για την κίνηση της έκθεσης», ενώ η έκθεση του ιατροδικαστή που έχει το κράτος διορίσει δεν έχει καν ακόμη βγει. «Στην ανακριτική διαδικασία, η πλευρά του αστυνομικού κατέθεσε μία τεχνική έκθεση, η οποία βασίστηκε σε πραγματογνώμονα όπλων και σε ιατροδικαστή, όπου εγώ τη μέρα εκείνη είχα έρθει σε επαφή και με βαλλιστικό και με αρκετούς ιατροδικαστές και μου έλεγαν ότι δεν μπορούσαν αυτή τη στιγμή να αναλάβουν γιατί δεν υπάρχει η ιατροδικαστική έκθεση, άρα αν αναλάμβαναν, θα εκτίθεντο, πράγμα το οποίο έχει υποστεί η άλλη πλευρά. Πήραμε εντολή από τη μητέρα αύριο να καταθέσουμε μήνυση στην ιατροδικαστή που κατάφερε να συντάξει μία τεχνική έκθεση χωρίς στοιχεία. Κατέθεσε ότι η σφαίρα πέρασε από την παλάμη -εντελώς διαφορετικό κι από αυτό που ισχυρίζεται ο δράστης. Κατέθεσε ότι πέρασε από το εσωτερικό του χεριού, βγήκε από την άλλη πλευρά και απωθήθηκε το όπλο». Ο Κ. Μπαρκαγιάννης, τέλος, προανήγγειλε πως «με το που βγει η ιατροδικαστική, θα δώσω τα στοιχεία στους ιατροδικαστές που εμείς έχουμε διορίσει κι επειδή προκύπτουν νέα στοιχεία, θα ζητήσω μεταβολή των όρων του δράστη με αυτών της προσωρινής του κράτησης μέχρι την εκδίκαση».

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

από την εκπομπή Κοινωνία Ώρα Press με τις Γεωργία Κριεμπάρδη & Νεκταρία Ψαράκη Στη σκιά του φιάσκου της κυβέρνησης με το αιολικό πάρκο στα καμένα του Έβρου, του οποίου η αδειοδότηση αναβλήθηκε άρον άρον, σήμερα εκδικάστηκε άλλη μία υπόθεση – σκάνδαλο τοποθέτησης ανεμογεννητριών σε καμένες εκτάσεις της Εύβοιας. Ο Τρύφωνας Κόλλιας, πληρεξούσιος δικηγόρος του Ζηρού και κατοίκων, μίλησε στο ΤΡΡ και την εκπομπή Κοινωνία Ώρα Press λίγες ώρες μετά την εκδίκαση της υπόθεσης στο ΣτΕ. Το χρονικό «Σήμερα 8/11, δικάστηκαν δύο συγκροτήματα αιολικών πάρκων. Ουσιαστικά είναι μια ενιαία επένδυση ήδη από το 2021. Πρόκειται για 32 ανεμογεννήτριες στην Νότια Εύβοια και 51 ανεμογεννήτριες στην κεντρική Εύβοια. Η διαδικασία αδειοδότησης έχει ξεκινήσει από το 2010. Είχαν κατατεθεί αιτήσεις για την άδεια παραγωγής, από δύο εταιρείες που είχαν δημιουργηθεί γι’ αυτό το σκοπό και λίμναζαν στη Ρυθμιστική Αρχή Διαφάνειας. Ενώ αυτό εκκρεμούσε 10 χρόνια, το 2020 εμφανίζεται ο ΕΛΛΑΚΤΩΡ -που ακόμη δεν είχε μπει στον όμιλο αυτόν ο Βαρδινογιάννης- και αναλαμβάνει τις εταιρείες αυτές και εκδίδονται οι πρώτες άδειες παράγωγης. Μετά ο ΕΛΛΑΚΤΩΡ πέρασε στον όμιλο Βαρδινογιάννη και δρομολογήθηκε αυτά τα έργα αυτά να υλοποιηθούν από τον όμιλο Βαρδινογιάννη και την EDPR. Το 2022 εγκρίθηκαν και οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων από το υπ. περιβάλλοντος με μία fast track διαδικασία. Ενώ το συγκρότημα στη Νότια Εύβοια βρίσκεται σε απόσταση μόλις 400 μ. από περιοχή Natura, δεν έγινε η αναγκαία εξειδικευμένη μελέτη ώστε να την αξιολογήσει ΟΦΥΠΕΚΑ. Αυτή τη μελέτη την κάνει η εταιρεία και τη στέλνει στον ΟΦΥΠΕΚΑ για να την αξιολογήσει και να γνωμοδοτήσει. Ο ΟΦΥΠΕΚΑ  δε γνωμοδότησε ποτέ γι’ αυτό το έργο, γιατί δεν έφτασε ποτέ εκεί κάποια μελέτη. Από την άλλη, στο συγκρότημα στην Κεντρική Εύβοια, αναγκάστηκαν να κάνουν οικολογική αξιολόγηση κι έκαναν κάποιες παρατηρήσεις πεδίου σε συγκεκριμένες μέρες, σε άκαιρα σημεία και βρήκαν ότι κάποια προστατευόμενα πτηνά -και γι αυτά είναι Natura η περιοχή- “δεν τα είδαμε εμείς που κάνουμε την ερευνά, άρα δεν εξετάζουμε τις επιπτώσεις του έργου ως προς αυτά τα πτηνά”». «Η Βουλή ψηφίζει φωτογραφικές διατάξεις για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων έργων ΑΠΕ- Είναι πολλά τα λεφτά» Όπως εξηγεί ο κ. Κόλλιας, «το Σύνταγμα απαγορεύει την εγκατάσταση οποιουδήποτε έργου σε αναδασωτέες εκτάσεις. Αλλά, ιδίως για τις ανεμογεννήτριας υπάρχει μια εξαίρεση ότι μπορούν να μπουν και σε αναδασωτέες εκτάσεις με μια προϋπόθεση: να αιτιολογείται από την Αρχή που δίνει την άδεια γιατί δε βρεθήκαν άλλες εκτάσεις που δεν είναι δάση ή αναδασωτέες να τοποθετηθούν εκεί. Κι αυτή η απόφαση να αιτιολογείται για σκοπό δημοσίου συμφέροντος.  Ο σκοπός δημόσιου συμφέροντος είναι να πιάσουμε τον στόχο συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μας μείγμα. Σήμερα η χωρά είναι η 7η παγκοσμίως σε εγκατάσταση ΑΠΕ, ενώ έχει πιάσει όλους τους στόχους και συγκεκριμένα στο ενεργειακό μας μείγμα στο 35%. Ο στόχος ήταν το 20% μέχρι το 2020 και τώρα έχουμε φτάσει στο 35%». Στο σημείο αυτό να σημειωθεί πως το πλάνο περιλαμβάνει και άλλα έργα πέραν των ανεμογεννητριών. Ο κ. Κόλλιας αναφέρει ενδεικτικά: «πάνε να κάνουν δρόμο και ανεμογεννήτριες σε προστατευτικό δάσος. Tο δασαρχείο Χαλκίδας έχει δώσει εκατoμμύρια για δέντρα για να κρατιέται το έδαφος και σ’ αυτό το δάσος θέλουν να γκρεμίσουν τα δέντρα, να κάνουν χιλιάδες κυβικά μπάζα, να βάλουν τις ανεμογεννήτριες. Το σημαντικό του έργου πέρα από τις ανεμογεννήτριες είναι ότι σκοπεύουν τη διάνοιξη 41 χλμ δρόμων μέσα στα δάση, δρόμοι πλάτους 10 μέτρων και για την Κεντρική Εύβοια σκοπεύουν διάνοιξη 108 χλμ. Εκεί που θέλουν να μπουν οι ανεμογεννήτριες βρήκαμε 61 ρέματα, 133 πηγές, που αρδεύονται όλοι οι οικισμοί». Να σημειωθεί πως «αυτός που έχει συντάξει τις μελέτες για τα δύο αυτά έργα (μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων), είναι δασολόγος -έχει το δικαίωμα να συντάσσει μελέτες- αλλά είναι και ο ίδιος επενδυτής στον τομέα των ΑΠΕ, έχει εταιρεία με αιολικά και φωτοβολταϊκά». Από τη μία «η Βουλή που δίνει το πράσινο φως στα μεγάλα ιδιωτικά οφέλη και «φωτογραφικές διατάξεις για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων έργων ΑΠΕ» και από την άλλη «όλος ο κόσμος, οι δήμοι, οι τοπικές κοινότητες, οι φορείς και βουλευτές που αντιδρούν στο έργο». Τέλος, ο κ. Κόλλιας άφησε πληροφορίες, όσα μπορούσε να πει προς το παρόν, για ένα ακόμα σκάνδαλο. «Ερευνάται ότι χρησιμοποιήθηκαν εταιρείες ως πρόσχημα ώστε να λαμβάνον δανειοδοτήσεις χωρίς εξασφαλίσεις από τράπεζες, προκειμένου αυτά τα χρήματα να πηγαίνουν σε άλλες δραστηριότητες κι όχι στην ανάπτυξη ΑΠΕ» (!) «Για εμάς είναι θέμα αξιοπρέπειας» Καλεσμένος στην εκπομπή και ο πρόεδρος του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Χαλκίδας, Τάσος Μπαλτάς. Ένας άνθρωπος που παλεύει για ελεύθερα βουνά. «Για εμάς είναι θέμα αξιοπρεπείας, λατρεύουμε τα βουνά και τα δάση. Θα είναι η οριστική αλλοίωση όλου του τοπίου αν τοποθετηθούν οι ανεμογεννήτριες. Θα χάσουμε τα τελευταία δάση του νησιού, θα πληγούν τα νερά της περιοχής… Είναι ένα οικοσύστημα. Εμείς ζούμε από αυτό. Νερό και καθαρή τροφή έχουμε ανάγκη. Αν φύγει το καθαρό οικοσύστημα, θα γιγαντωθούν τα προβλήματα. Θα πνιγόμαστε, γιατί δε θα υπάρχουν δέντρα να σταματήσουν τα νερά. Θέλουν να αφανίσουν 50.000 δέντρα σε κάθε πλευρά. Θα μπαζώσουν τα ρεύματα…. Έχουμε το μεγαλύτερο δίκτυο σπηλαίων στην Ελλάδα και από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Είναι αδιανόητο πώς αυτό μπορεί να γίνει τσιμέντο». «Υπάρχουν 709 αιολικά σε λειτουργιά. Έχουμε χάσει το νότιο κομμάτι. Έχουμε νεκροταφεία αιολικών, γιατί τα μικρά αιολικά με 20 χρόνια ζωής που μπήκαν το 2000 έχουν σταματήσει τη λειτουργιά τους και μένουν εκεί σάπια κουφάρια να σαπίζουν. Και όλα αυτά τα αιολικά είναι παράνομα» λέει ο κ. Μπαλτάς και συμπληρώνει: «Η Καρυστία αποτελεί το 0,5 της επιφάνειας της χώρας και κουβαλάει το 20% της αιολικής ενέργειας της χώρας. Είναι τέτοια η συσσώρευση αιολικών κι έρχονται κι αλλά… Έχουμε φωτοβολταϊκά μέσα στη θάλασσα και αιολικά στη θάλασσα. Στα έργα που έρχονται ένα τρομακτικό έργο που πάει να καλύψει όλο τον ευβοϊκό. Θα περνάτε απέναντι περπατώντας… Θα καταστραφούν όλα στη θάλασσα. Δεν ξέρω τι θα μείνει την επόμενη πενταετία στην Ελλάδα». Πολίτες, φορείς, σύλλογοι, πολιτικοί τοπικοί παράγοντες αντιδρούν σ’ αυτό το έργο. Κι έρχονται αντιμέτωποι ακόμα και με διώξεις. «Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν ουσιαστικά να ζήσουν αξιοπρεπώς και δέχονται διώξεις, είτε δημοσιογράφοι είτε μικροί σύλλογοι που βρίσκουν παρανομίες σε μεγάλες εταίρες. Και προσπαθούν να τους διαλύσουν. Υπάρχει σύλλογος που του ζητάνε 250.000 ευρώ. Και είναι απλοί πολίτες» καταλήγει ο κ. Μπαλτάς.

Με τη Γεωργία Κριεμπάρδη & τη Νεκταρία Ψαράκη

Ρεπορτάζ της Γεωργίας Κριεμπάρδη & της Νεκταρίας Ψαράκη O γενικός γραμματέας Εργαζομένων Βενιζελείου Νοσοκομείου, Τάσος Θελερίτης στην αρχή της συνέντευξης τονίζει ότι τα προβλήματα του Βενιζελείου Νοσοκομείου επισημαίνονται εδώ και αρκετό καιρό, ωστόσο δε δίνεται στους αρμόδιους η δυνατότητα να ακουστούν. «Όταν δεν είμαστε χρήσιμοι, ή αν δεν δημιουργηθεί κάποιο σοβαρό θέμα εμείς δεν ακουγόμαστε», λέει. «Η αρχή του κακού δεν είναι τώρα. Ήδη από το 2010, από το περιβόητο μνημόνιο, είχαν αρχίσει τα πρώτα σημάδια αποψίλωσης των νοσοκομείων γενικότερα. Σε αυτό έπαιξε πολύ βασικό ρόλο το κούρεμα του οργανογράμματος. Για να μπορεί να λειτουργήσει ένα νοσοκομείο πρέπει να έχει εργαζομένους σε όλες τις ειδικότητες. Από το 2010 ξεκίνησε ένα κούρεμα. Το νοσοκομείο είχε 640 κλίνες και για να φανεί ότι γίνεται περιστολή δαπανών και θέσεων κουρεύτηκε στα 440 κρεβάτια. Αυτό εξαφάνισε ό,τι κενή οργανική θέση είχε τότε, αλλά μαζί με αυτό δινόταν η δυνατότητα επί της ουσίας να μη γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις. Όμως “φαινόταν” ότι το νοσοκομείο ήταν ένας πλήρης οργανισμός. Στα επόμενα χρόνια σημειώθηκαν κι άλλες αποχωρήσεις με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα χρόνια του κορωνοϊού, όπου έτσι κι αλλιώς η υγεία υπολειτουργούσε. Εμείς τότε λέγαμε ότι εκτός από τον covid υπάρχουν και τα καθημερινά νοσήματα τα οποία θα τα δούμε μπροστά μας. Είχε μπει σε αναστολή γενικώς η καθημερινότητα με αποτέλεσμα τα προβλήματα να υπάρχουν, αλλά κάτω από το χαλί», εξηγεί. «Οι γιατροί φεύγουν λόγω υπερεφημέρευσης και οι εναπομείναντες έχουν περάσει το όριο της εξάντλησης» – Τέλος στα τακτικά χειρουργεία Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου ήδη από πέρυσι, όταν άρχισαν να σημειώνονται οι πρώτες μεγάλες αποχωρήσεις. «Ήδη τα τελευταία δύο χρόνια είχαν αποχωρήσει δύο χειρουργοί οι οποίοι ήταν καινοτόμοι και ουσιαστικοί στη δουλειά τους. Ήταν εκείνοι που έφερναν το Βενιζέλειο στις πρώτες θέσεις της κατάταξης σε χειρουργεία, παραγωγικότητα, αποτελεσματικότητα. Παραιτήθηκαν διότι δεν είχαν τον απαιτούμενο χειρουργικό χρόνο για να εξυπηρετήσουν τον όγκο των περιστατικών. Με λίγα λόγια ήδη υπολειτουργούσε το σύστημα και ήδη είχαμε και την πρώτη παραίτηση αναισθησιολόγου, μαζί με τις συνταξιοδοτήσεις πριν δύο χρόνια λόγω της υπερεφημέρευσης. Αυτοί οι άνθρωποι δεν εφημερεύουν, υπερεφημερεύουν. Δηλαδή τις μισές μέρες του μήνα τις περνάνε στο νοσοκομείο όλο το 24ωρο. Τα χειρουργεία δεν είναι μόνο τα τακτικά. Από το μεσημέρι και μετά αρχίζουν τα έκτακτα. Αυτά για να εξυπηρετούν θα πρέπει να έχεις δύο ενεργούς αναισθησιολόγους στην εφημερία. Αυτοί λοιπόν συν το τακτικό πρόγραμμα είχαν και την υπερεφημέρευση. Οι εναπομείναντες είναι εξαντλημένοι. Έχουν περάσει το όριο της εξάντλησης», περιγράφει. Ο κ. Θελερίτης χαρακτηρίζει τους δύο αποχωρήσαντες χειρουργούς «αιχμές του δόρατος της χειρουργικής». Εξηγεί ότι το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό, αλλά ποιοτικό. «Ο ένας εξ αυτών ήταν χειρουργός παχαίος εντέρου και αποτελούσε σχολή στο νοσοκομείο μας. Ήταν πόλος έλξης για τους ειδικευόμενους οι οποίοι αποκτούσαν γνώση ευρωπαϊκού επιπέδου. Αυτό δημιούργησε ένα κενό που δεν είναι θέμα ποσοτικού. Δεν είναι ότι έφυγε ένας. Είναι το ποιος έφυγε. Χάσαμε μία καινοτομία και την στρέψαμε στον ιδιωτικό τομέα. Το σύστημα έδιωξε δύο πολύ καινοτόμους γιατρούς. Αυτή τη στιγμή δε στερούμαστε χειρουργούς όμως δεν έχουν τη δυνατότητα να χειρουργήσουν διότι δεν υπάρχουν αναισθησιολόγοι. Είμαστε στο όριο επάρκειας και αγγίζουμε το μείον. Πριν από πέντε ημέρες είχαμε ξανά άλλη μια παραίτηση. Οι περισσότεροι φεύγουν στο εξωτερικό και για να αρχίσει η αντίστροφη πορεία από το εξωτερικό στην Ελλάδα νομίζω πρέπει να αλλάξουν πολλά. Γι’ αυτό δε δηλώνω αισιόδοξος. Ακόμη και αν υλοποιηθούν οι υποσχέσεις από αύριο και αρχίσει να τους φέρνει με μπλοκάκι, πού θα τους βρει; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα», εξηγεί. Η ουσία είναι μία: «Ενώ πριν από δύο χρόνια μπορούσαμε να δουλέψουμε 6 χειρουργικά κρεβάτια, αυτή τη στιγμή είμαστε κάτω από 2. Πρακτικά λοιπόν, παλιά καλύπταμε όλο το φάσμα των χειρουργικών επεμβάσεων. Τώρα έχει πλέον μειωθεί η δυνατότητα εξυπηρέτησης όλων των ειδικοτήτων με αποτέλεσμα οι άρρωστοι να μην έχουν πρόσβαση στη χειρουργική θεραπεία. Λειτουργικά, αν ο χειρουργικός τομέας δεν βρει αναισθησιολόγο δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει. Είναι σαν να έχουμε το όχημα και να μην έχουμε τα καύσιμα», τονίζει. 25.000 οφειλόμενα ρεπό  Τα οφειλόμενα ρεπό στο νοσοκομείο σε όλες τις ειδικότητες είναι περισσότερα από 25.000. Οι κανονικές άδειες του 2022 και του 2023 στην συντριπτική πλειοψηφία του προσωπικού είναι οφειλόμενες. «Τελειώνει το 2023, μπαίνουμε στο 2024 και στην συντριπτική πλειοψηφία θα οφείλονται. Έχουμε υπόλοιπα δύο ετών, εξού και βγήκε ρύθμιση πριν ενάμιση χρόνο ώστε να μην ανησυχούμε ότι θα χάσουμε τις άδειές μας. Προσθέστε σε αυτά και τα ρεπό. Μιλάμε για νούμερα που δείχνουν ότι έχει ξεπεράσει το προσωπικό τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Ακόμη και αν οι αμοιβές ήταν άριστες, πώς είναι δυνατόν κάποιος να παραμείνει ενώ μπορεί να βγει στον ιδιωτικό τομέα και να έρθει στα τακτικά έχοντας πολύ καλύτερη αμοιβή; Δεν είναι πολύ λογικό να κάνει κάτι τέτοιο;», διερωτάται. Το πρόβλημα όπως τονίζει ωστόσο δεν περιορίζεται στα νοσοκομεία της Κρήτης. Όπως αναφέρει ο κ. Θελερίτης ο οποίος μεταφέρει την εικόνα συναδέλφων του από νοσοκομεία όλης της χώρας, «η κατάσταση είναι περίπου η ίδια, κυρίως στα περιφερειακά νοσοκομεία, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Για παράδειγμα το ΠΑΓΝΗ στο Ηράκλειο είναι σε λίγο καλύτερη κατάσταση. Το φαινόμενο είναι συνολικό». «Η θυσία του διοικητή θύμισε Ιφιγένεια» «Από το 2008 εκλέγομαι στο σωματείο. Θυμάμαι όλους τους υπουργούς να έχουν περάσει. Είτε ήταν της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε του ΣΥΡΙΖΑ, είτε της συγκυβέρνησης. Πολλοί ήρθαν, άκουσαν, λύση όμως δεν έφεραν. Ο οργανισμός παραμένει ίδιος από τότε. Είναι ένα ζήτημα που δε λύθηκε όταν ήρθε. Οι επικουρικοί, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και στη σίτιση με ελαστικές σχέσεις εργασίας ήρθαν με όλες τις κυβερνήσεις. Όλοι τους παραμένουν σε καθεστώς ομηρίας σε όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά» Σχετικά με το ξήλωμα του διοικητή του Βενιζελείου μετά την αποχώρηση Χρυσοχοΐδη σχολιάζει: «Θα το πω όπως ακριβώς το αντιλαμβάνομαι: Η θυσία του διοικητή θύμισε Ιφιγένεια. Θύμισε αρχαίες εποχές ανθρωποθυσίας. Δεν θα μπω στη διαδικασία να κρίνω μια πολιτική απόφαση όμως το θέμα είναι η πολιτική της υγείας. Γνωρίζουμε ότι οι διοικήσεις έρχονται ως τα κατάλοιπα αυτών που δεν εκλέχθηκαν, πολιτευτών και άλλων. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να ξέρουμε ότι αυτός που θα διοικήσει έχει περάσει από διαδικασίες αξιολόγησης. Μέσω ΑΣΕΠ, ώστε να είναι σταθερή η διοίκηση και να στοχεύει στο θετικό πρόσημο και στο νοσοκομείο και συνολικά στο ΕΣΥ». «Περνά ο καιρός και οι ειδικευόμενοι δεν εκπαιδεύονται γιατί δεν γίνονται χειρουργεία» Ο ειδικευόμενος γιατρός νευρολογίας Γιώργος Μακρής μας ενημερώνει ότι οι ειδικευόμενοι έφτιαξαν μία Πρωτοβουλία για να φωτίσουν τους προβληματισμούς τους: «Το ποτήρι ξεχείλισε όταν έπαψαν τα τακτικά χειρουργεία λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων. Πέραν των απολύτως επειγόντων περιστατικών δεν μπορούν να χειρουργηθούν στο Βενιζέλειο καθόλου άλλοι ασθενείς ή αυξάνονται σε άλλες δομές η λίστα για τα χειρουργεία. Και όπως έχει αποδειχθεί από διεθνείς μελέτες την εποχή της πανδημίας, η διακοπή αυτών των επεμβάσεων όχι μόνο αφήνουν τους ασθενείς να υποφέρουν αλλά αυξάνει τη νοσηρότητα, τη θνητότητα και τα κόστη γενικότερα. Ακόμη υπάρχει ζήτημα όταν πολλά επείγοντα συμβούν ταυτόχρονα. Τίθεται ένα ζήτημα αδύνατης προτεραιοποίησης που οι συνάδελφοί μας εκεί δεν ξέρω πώς μπορούν να αποφασίσουν…». Ο Γιώργος Μακρής θέτει ζήτημα της εκπαίδευσης των ειδικευόμενων: «Πώς θα νιώθατε εσείς αν χρειαζόταν σε λίγα χρόνια να χειρουργηθείτε και να γνωρίζατε ή να μαθαίνατε στη συνέχεια ότι ο χειρουργός δεν έχει εκπαιδευτεί;», διερωτάται. Και εξηγεί: «Πώς θα γίνει να αναπαραχθεί το ΕΣΥ και να εκπαιδευτούν οι νέοι συνάδελφοι αν δεν συμβαίνουν χειρουργεία; Κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον δεν θα υπάρχουν εκπαιδευμένοι διότι πώς θα εκπαιδευτούν αν δεν υπάρχουν χειρουργεία; Για παράδειγμα, για να μιλήσουμε με νούμερα: στην προ covid εποχή αντιστοιχούσαν στους ειδικευόμενους χειρουργικής 12 – 15 χειρουργεία ανά ειδικευόμενο την εβδομάδα, στην covid εποχή αυτό έπεσε σε 6 – 8 και τώρα 0 – 1 χειρουργείο ανά εβδομάδα». «Οι συνάδελφοί μας ειδικευόμενοι χειρουργοί είναι έξαλλοι με αυτό. Δε διαμαρτυρόμαστε για την δική μας προσωπική εξέλιξη, εμείς έχουμε την επιλογή της μετανάστευσης, και την εκπαίδευσή μας σε καλύτερα συστήματα και με καλύτερες απολαβές, ωστόσο ο καθένας από εμάς που συμμετέχει σε αυτή την Πρωτοβουλία ενδιαφέρεται να μην αδειάσουν τα νοσοκομεία από γιατρούς και να μην καταρρεύσει το ΕΣΥ κάτι το οποία θα είναι σε βάρος των πολιτών και ιδιαίτερα των ευάλωτων ομάδων που δεν θα έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στην ιδιωτική υγεία», αναφέρει. Με πρωτοφανή συμμετοχή στις διαμαρτυρίες αντιδρά η τοπική κοινωνία Η ειδικευόμενη γιατρός γενικής οικογενειακής ιατρικής Μάρθα Καρύδα, η οποία εργάζεται στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο από το φθινόπωρο του 2019 εξηγεί στο TPP ότι «όταν ανακοινώθηκε αρχές Σεπτέμβρη ότι σταματάνε τα τακτικά χειρουργεία στο νοσοκομείο λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων, είχαν γίνει κάποιες συναντήσεις αρμοδίων όπως οι διευθυντές του χειρουργικού τομέα, όπως οι πρόεδροι ιατρικών συλλόγων της Κρήτης με την 7η ΥΠΕ. Δυστυχώς δεν είχαν κάποια ουσιαστική λύση να παρέχουν αλλά μόνο προτάσεις. Έτσι οι ειδικευόμενοι του χειρουργικού τομέα του νοσοκομείου αποφάσισαν να αναζητήσουν μία συλλογική λύση. Έπειτα κάλεσαν τους υπόλοιπους ειδικευόμενους του νοσοκομείου. Είμαστε περίπου 80 άτομα εναλλασσόμενα στις συνελεύσεις της Πρωτοβουλίας. Έχουμε δρομολογήσει τη θεσμοθέτηση αυτής της Πρωτοβουλίας ως «Σύλλογος Ειδικευομένων του Νοσοκομείου». Ταυτόχρονα με τις δικές μας δράσεις έγινε και μία συνέλευση γιατρών όπου αποφασίστηκε η πορεία της Τετάρτης (18.10) ενώ ταυτόχρονα και μέσα στην κοινωνία – για να δείτε πόσο μεγάλη ήταν η ανάγκη όλων των χρηστών υπηρεσιών υγείας του Ηρακλείου – έγινε μία εκδήλωση ούτως ώστε να συναντηθούν υγειονομικοί με πολίτες, ασθενείς, συλλόγους γονέων, συλλόγους συνταξιούχων, σωματεία εργαζομένων κ.α. Οι πολίτες αισθάνονταν έτοιμοι να πουν τα βιώματά τους. Υπάρχει μεγάλη ενσυναίσθηση για το τι συμβαίνει και το τι θα σημάνει η υποστελέχωσή του και υπήρχε μία έντονη τάση να αντιδράσουμε». Την Τετάρτη 18 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση με πάρα πολύ κόσμο στην είσοδο του νοσοκομείου, κάτι στο οποίο βοήθησε το ότι οι φορείς κάλεσαν σε στάση εργασίας έτσι ώστε να δώσουν τη δυνατότητα σε όλους τους πολίτες να συμμετέχουν. Από εκεί ξεκίνησε μία πορεία που πλημμύρισε τους δρόμους. «Οι ντόπιοι λένε ότι πρώτη φορά γίνεται μία τέτοια πορεία με έναρξη το νοσοκομείο. Μία μεγάλη διαδρομή παρόλα αυτά υπήρχε έντονος παλμός, μεγάλη συγκίνηση, υπήρξε κόσμος στους δρόμους που εντάχθηκε στην πορεία και φώναξε μαζί μας. Στο τέλος καταλήξαμε στην πλατεία Ελευθερίας όπου μας περίμενε πολύς κόσμος. Γενικά επρόκειτο για μία μεγαλειώδη συγκέντρωση», αναφέρει. «Η λύση με τους free lancers δημιουργεί προνομιακό καθεστώς και αποτελεί βήμα προς την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ» Η μόνη απάντηση της πολιτικής ηγεσίας στα παραπάνω ήταν η επίσκεψη Χρυσοχοΐδη στο Βενιζέλειο νοσοκομείο με το ταυτόχρονο ξήλωμα του διοικητή και της υποδιοικήτριας αλλά και η εξαγγελία μέτρων όπως γιατρούς με μπλοκάκι και υπόσχεση για προσλήψεις. Ωστόσο όπως αναφέρει ο κ. Μακρής «το μέτρο με τους free lancers αναισθησιολόγους δεν έχει υλοποιηθεί. Αντίθετα, άλλος ένας αναισθησιολόγος παραιτήθηκε. Οπότε εφόσον συμβεί, αναγνωρίζουμε ότι είναι μία προσωρινή λύση εν μέσω μίας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, η οποία για εμάς δεν είναι ούτε βιώσιμη ούτε δίκαια. Αρχικά οι άνθρωποι αυτοί δεν δημιουργούν έναν μόνιμο δεσμό με το νοσοκομείο. Δεν ξέρουμε πως και αν θα συμμετέχουν στο εφημεριακό πρόγραμμα ή και στην εκπαίδευση των ειδικευομένων ή και σε άλλες λειτουργίες όπως πχ τα ιατρεία πόνου. Δεύτερον, δημιουργείτε ένα προνομιακό καθεστώς που αδικεί τους μόνιμους γιατρούς του ΕΣΥ που παίρνουν την μεγαλύτερη ευθύνη. Τρίτον, αποτελεί ένα βήμα προς την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ γενικά, κάτι που μακροπρόθεσμα οδηγεί σε μείωση της πρόσβασης και της κάλυψης των αναγκών υγείας των ευάλωτων συνανθρώπων μας. Δεν θα είναι κίνητρο για να έρθει κάποιος στον δημόσιο τομέα». «Ο αγώνας είναι της τοπικής κοινωνίας. Δευτερευόντως των γιατρών, που μπορεί να μην αντέξουν, και να ιδιωτεύσουν», καταλήγει. Η Μάρθα Καρύδα εύχεται κλείνοντας αυτός ο αγώνας να οδηγήσει σε μία ουσιαστική λύση. «Μακάρι να γίνει αφορμή ώστε να βγει κι άλλος κόσμος από άλλα νοσοκομεία τη χώρας υγειονομικός και μη για να ακουστεί όπως ακουστήκαμε τώρα», καταλήγει.

Αυτός είναι ένας πόλεμος χωρίς κανόνες. Δεν ισχύει κανένας διεθνής κανόνας. Δεν υπάρχει καμία συνέπεια γι’ αυτό και καμία στοιχειώδης αρχή Δικαιοσύνης. Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει καλύτερα όσα συμβαίνουν, από εκείνους που βρίσκονται εκεί. Οι συνάδελφοι που καλύπτουν αυτόν τον πόλεμο έρχονται αντιμέτωποι μόνο με δυσκολίες.  «Eγκλήματα κατά δημοσιογράφων στη Γάζα: 11 νεκροί, περισσότεροι από 20 τραυματίες, 2 αγνοούμενοι, 50 ιδρύματα μέσων ενημέρωσης καταστράφηκαν, σπίτια δημοσιογράφων βομβαρδίστηκαν με τους κατοίκους τους μέσα και δεκάδες παραβιάσεις στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ»: αυτό αναφέρει μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή του το Συνδικάτο Παλαιστινίων Δημοσιογράφων. Μιλήσαμε με την Shuruk Asad, Παλαιστίνια δημοσιογράφο στο RMC (Radio Montecarlo Doualiya), στο Dubai TV και μέλος της γενικής γραμματείας του Συνδικάτου Παλαιστινιακών Δημοσιογράφων. Επιβεβαιώνει πως η δουλειά στο πεδίο δεν είναι καθόλου εύκολη και ο Ισραηλινός στρατός την κάνει ακόμα δυσκολότερη. Οι βομβαρδισμοί είναι συνεχείς. Βομβαρδισμοί που στοχεύουν ακριβώς δημοσιογράφους. Το Ισραήλ χρησιμοποιεί ακόμα και βόμβες φωσφόρου, τις πιο επικίνδυνες στον κόσμο. Οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους, καταφεύγουν σε ξενοδοχεία και σπίτια για να γράψουν τα ρεπορτάζ, αλλά και πάλι δέχονται επιθέσεις. «Δέχομαι καθημερινά τηλέφωνα από συναδέλφους δημοσιογράφους που ζουν στη Γάζα. Τα σπίτια τους βομβαρδίζονται. Οι οικογένειές τους διαλύονται. Ξέρω ήδη πάνω από 20 δημοσιογράφους που έχουν διαλυθεί τα σπίτια τους εκεί» αναφέρει η ίδια. Μιλά καθημερινά με κατοίκους στη Γάζα. Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη απ’ αυτή που φτάνει στα δυτικά Μέσα. Οι γιατροί κάνουν χειρουργεία χωρίς αναισθησία. Δεν υπάρχουν φάρμακα, δεν υπάρχουν καύσιμα, δεν υπάρχει ηλεκτρισμός. Στα περισσότερα μέρη, επίσης, δεν υπάρχει νερό. «Η οικογένεια του άντρα μου είναι στη Γάζα. Το σπίτι τους καταστράφηκε. Έφυγαν. Πήγαν προς τα νότια, όπως τους είπαν. Κι εκεί πάλι δέχτηκαν βόμβες. Χάνουμε την επικοινωνία μαζί τους. Δεν υπάρχει ρεύμα και ίντερνετ» λέει. Στην ερώτηση πώς ήταν η ζωή αυτής της οικογένειας πριν το Σάββατο, η Shuruk απαντά: «Οι Παλαιστίνιοι ζούσαν και ζουν υπό κατοχή. Δεν μπορούσαν ούτε ΄ξεω να βγουν. Εγώ τα τελευταία 20 χρόνια έχω δει μόνο μια φορά τους γονείς του άντρα μου. Τα παιδιά δεν ξέρουν τους παππούδες τους. Ζούσαν υπό τον έλεγχο του Ισραήλ. Ηλεκτρισμό είχαν μόνο ελάχιστες ώρες την ημέρα και προσπαθούσαν να μαγειρεύουν. Ακόμα και η υγειονομική περίθαλψη δεν υπάρχει. Άνθρωποι με καρκίνο δεν μπορούσαν ούτε τη θεραπεία τους να κάνουν». «Αυτό που συμβαίνει τώρα σίγουρα δεν είναι καλό. Άνθρωποι σκοτώνονται» λέει. «Το 80% όσων σκοτώθηκαν είναι γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι. 70.000 σπίτια με οικογένειες καταστράφηκαν. Ξέρω σίγουρα για 127 νεκρούς δασκάλους, 30 γιατρούς και προσωπικό νοσοκομείων. 150 σχολεία έχουν βομβαρδιστεί, όπως γνωρίζουμε από τα ρεπορτάζ. Τρία νοσοκομεία πλέον δε λειτουργούν». Όμως η βιαιότητα από την πλευρά του Ισραήλ προς την Παλαιστίνη κρατά για παραπάνω από 70 χρόνια. Ο φανατισμός και το μίσος των Ισραηλινών γιγαντώνεται, υπογραμμίζει η Shuruk, αναγνωρίζοντας πως φυσικά και υπάρχουν πολλοί δημοκρατικοί άνθρωποι που δε συναινούν στα εγκλήματα αυτά. «Ο πόνος και η απώλεια δεν έχουν ούτε χρώμα ούτε εθνικότητα» Στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Press» μιλάμε με τον πολυβραβευμένο φωτορεπόρτερ Γιώργο Μουτάφη, που βρίσκεται στο Ισραήλ εδώ και 10 μέρες, καλύπτοντας τον πόλεμο. Η δουλειά των δημοσιογράφων στο πεδίο είναι δύσκολη. Από τη στιγμή που θα ακουστεί σειρήνα, έχουν 20 δευτερόλεπτα να πάνε να κρυφτούν σε καταφύγιο. Ο Γιώργος βρίσκεται σίγουρα 20 χιλιόμετρα μακριά από τη Λωρίδα της Γάζας. «Όταν βαράνε στη Λωρίδα, τρέμει η γη. Είμαστε χιλιόμετρα μακριά και τρέμουν τα τζάμια» μας λέει για να περιγράψει την ένταση αυτού που συμβαίνει. «Πετάνε διάφορα πράγματα στον ουρανό. Σήμερα είδα και ισραηλινά καράβια στη θάλασσα, έκαναν ασκήσεις. Υποψιάζομαι ότι αν γίνει χερσαία επέμβαση, θα γίνει και από τη θάλασσα» σημειώνει. Ξεκαθαρίζει εξαρχής πως είναι με τον άνθρωπο, με τους αμάχους. Βρίσκεται στο Ισραήλ για δουλειά, παλιότερα έχει βρεθεί και στη Γάζα για δουλειά. «Ο πόνος και η απώλεια δεν έχουν ούτε χρώμα, ούτε εθνικότητα. Πήγα σε σπίτια ισραηλινών που έκαναν κηδείες στα παιδιά τους, σε σπίτια που έχουν απαχθεί τα παιδιά τους. Βλέπεις μανάδες στη Γάζα με νεκρά μωρά στα σεντόνια, να προσπαθούν να φύγουν πάνω σε γαϊδουράκια. Αυτό είναι όλο αδικία. Ο πόνος και ο χαμός δεν έχουν χρώμα και έθνος». Στο Ισραήλ, όπως και παντού άλλωστε, υπάρχουν δύο κόσμοι: η Δημοκρατία και το μίσος. «Πριν μέρες, έξω από το υπουργείο πήγαν συγγενείς, φίλοι, απλοί άνθρωποι με φωτογραφίες ισραηλινών χαμένων και μας έλεγαν “θέλουμε τον κόσμο μας πίσω”. Τα είχαν βάλει με την κυβέρνηση Νετανιάχου. Ήταν απλοί άνθρωποι. Έλεγαν “Ποιος πόλεμος; Τι μας βάζετε να τσακωθούμε; Χάσαμε τα παιδιά μας και ξέρουμε ότι φταίτε εσείς, η κυβέρνησή σας”. Από την άλλη, υπάρχει άνοδος της ακροδεξιάς στο Ισραήλ. Αυτό που λένε τώρα οι φανατισμένοι είναι ότι “θέλουν μας μας εξαφανίσουν ως έθνος και ήρθε η ώρα να τους εξαφανίσουμε εμείς ,ή τώρα ή ποτέ, ή εμείς ή αυτοί”» περιγράφει και μας δίνει ένα παράδειγμα: «Κυκλοφορούν όλοι με όπλα εδώ πια. Πριν έξι μέρες πήγαινα στο ξενοδοχείο και είδα 50 στρατιώτες στο έδαφος να πυροβολούν. Νόμιζαν ότι είχαν δει από την άλλη πλευρά εχθρούς και απλώς σκοτώθηκαν μεταξύ τους». «Ο πόλεμος δεν αναλύεται. Είναι μια δυστυχία» θα πει ενώ στην ερώτηση τι κρατάει απ’ όλο αυτό που ζει εκεί, απαντά «Δε θέλω να κρατήσω καμία στιγμή. Μακάρι να μην είχα έρθει εδώ να καλύψω πόλεμο». Ο κόσμος και τα γεγονότα τρέχουν με ασύλληπτους ρυθμούς. Κι αυτά που ζούμε είναι απίστευτα. Ευχαριστούμε τη Shuruk για τη συζήτηση, μας ευχαριστεί κι εκείνη και μετά από τέσσερα λεπτά μας στέλνει «I want to tell we received now that the house of the cousin of my husband was bombed 8 of the same family got killed» (να σου πω ότι μόλις μας έστειλαν ότι το σπίτι του ξαδέρφου του συζύγου μου βομβαρδίστηκε. Οχτώ μέλη της οικογένειας δολοφονήθηκαν).

Το Σωματείο Αυτοεκπροσώπηση, του οποίου μέλος είναι και η Γεωργία, αποτελείται αποκλειστικά από άτομα που έχουν διαγνωσθεί με κάποια ψυχική ασθένεια. Χαρακτηρίζεται από την ανεξάρτητη κι αυτόνομη δράση σε θέματα που αφορούν τα άτομα με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες και στόχοι, μεταξύ άλλων, είναι ο αποστιγματισμός, η εκπροσώπηση ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, η εξασφάλιση καλών συνθηκών στην κοινωνικοοικονομική ενσωμάτωση των ατόμων, η διεκδίκηση για θέματα ψυχικής υγείας. Το σημαντικότερο που υπογραμμίζει η ίδια είναι πως εκεί «οι άνθρωποι μπορούν να συζητήσουν με ανθρώπους που τους καταλαβαίνουν και να “σπάσει” η μοναξιά». Στην εκπομπή αυτής της Τετάρτης πιάσαμε το νήμα του θέματος της ψυχικής υγείας από την άλλη πλευρά, την πλευρά των «τρίτων». Η Γεωργία έχει διαγνωσθεί με διπολική διαταραχή. Το ίδιο και η αδερφή της. Στο πρώτο άκουσμα «οι συγγενείς σοκάρονται» θα πει η Γεωργία και υπογραμμίζει τη σπουδαιότητα των Συλλόγων και Σωματείων οικογενειών και φίλων ατόμων με ψυχικές ασθένειες. «Για παράδειγμα, και θα μιλήσω βιωματικά, το “άντε ξεκουνήσου” δε βοηθάει όταν έχεις κατάθλιψη, όπως κι όταν έχεις μανία το “μα τι συμβαίνει τώρα κι έχει νεύρα και είναι υπερδραστήριος”. Οικογένεια και φίλοι δεν ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν. Γι’ αυτό υπάρχουν “σεμινάρια” εκπαίδευσης σε σωματεία και συλλόγους οικογενειών και φίλων ατόμων με ψυχικές ασθένειες. Χρειάζεται εκπαίδευση για το πώς θα αντιμετωπίσεις τον άνθρωπό σου. Για παράδειγμα, όταν η αδερφή μου πρωτοδιαγνώσθηκε με διπολική διαταραχή, η μητέρα μας αρχικά ήταν λεκτικά επιθετική μαζί της. Μετά μάθαμε ότι αυτό δε βοηθά ούτε την αδερφή μου ούτε την ίδια. Με τον καιρό μάθαμε να την “αντιμετωπίζουμε”. Προσπαθούσα πάντα να την καταλάβω». «Από τα τάρταρα στα ουράνια- Αυτό είναι η διπολική διαταραχή» Αυτό είναι η διπολική διαταραχή. Τη μία βυθίζεσαι στα βάθη της κατάθλιψης και την άλλη πλέεις στα πελάγη ευτυχίας της μανίας. Πέρασα αμέτρητες ώρες στο κρεβάτι, αναλογιζόμενη ότι θα ήταν καλύτερα να μη ζω, αλλά χωρίς τη δύναμη να βάλω τέρμα. Μετά πέρασα σε μια μανία που με γέμισε ενέργεια, συνομιλίες με αρχαίες θεότητες, εξωγήινες οντότητες και επιστήμονες που πειραματίζονταν με τον εγκέφαλό μου και αυνανιζόμουν λυσσασμένα καθημερινά. Τα παραπάνω μας μετέφερε η Γεωργία. Διαγνώστηκε στην εφηβεία με καταθλίψεις, έκανε μανία το 2016 οπότε η διάγνωσή της άλλαξε σε διπολική. Η μανία έκανε τον κύκλο της και πέρασε και μετά έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη. Πέρασε τα στάδια της υπομανίας, «ήμουν στα πολύ high μου» λέει χαμογελώντας κι ύστερα πέρασε τα στάδια της μανίας, περιγράφοντας χαρακτηριστικά πως κάποια στιγμή μέσα σ’ αυτή την κατάσταση νόμιζε πως είχε χάσει/της είχαν κλέψει το αυτοκίνητο, έκανε δήλωση στο αστυνομικό τμήμα και όταν πέρασε η μανία είδε ότι ήταν παρκαρισμένο σ’ ένα στενό παραπάνω από το σπίτι της. Πέρασε τα στάδια της κατάθλιψης, όπου σηκωνόταν από τον καναπέ μόνο για τουαλέτα και φαγητό. Κοιτάζοντας σήμερα από μακριά τα παραληρήματά της, λέει πως κι αυτά κάτι λένε, φαίνεται ασυνάρτητος λόγος, αλλά ο άλλος κάτι προσπαθεί να σου πει. Να ακούς πίσω από τις λέξεις, αυτό είναι το κλειδί. Η αδερφή της έχει επίσης διπολική διαταραχή και είχε κάνει πέντε ακούσιες νοσηλείες. Η εμπειρία της τραυματική. Η Γεωργία περιγράφει χαρακτηριστικά: «έμεινε στο αστυνομικό τμήμα σε κοινή θέα όντας σε παραλήρημα και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με αστυνομικό όχημα όλες τις φορές. Μέσα στο νοσοκομείο υπέστη μηχανική καθήλωση, δεμένη στο κρεβάτι για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, επειδή δεν ήταν ο γιατρός εκεί να δώσει την εντολή να την λύσουν και δεν μου επέτρεψαν να τη δω δεμένη. Δεν υπήρχαν τεχνικές αποκλιμάκωσης και όποτε ήταν σε διέγερση την έδεναν». Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα. Οι μηχανικές καθηλώσεις, αν και απαγορεύονται, είναι «η εύκολη λύση». Κι αν κάποιος αναρωτιέται αν υπάρχει άλλο τρόπος για να «ηρεμήσει» κάποιος, η Γεωργία απαντά. «Υπάρχει τρόπος, αλλά δεν έχουν διαθέσιμο προσωπικό και επαρκή εκπαίδευση. Θυμάμαι μια φορά, στο Δαφνί, της έδωσα ένα στυλό και γέμισε τους τοίχους του δωματίου με το παραλήρημά της. Μετά την ρώταγα για κάθε φράση και μου εξηγούσε τι σκεφτόταν. Το παραλήρημα έχει ειρμό και εσωτερική λογική, αρκεί να θες να ακούσεις, αλλά οι γιατροί μάλλον δεν έχουν το χρόνο να το κάνουν. Ο διευθυντής θυμάμαι είπε ότι θα την “τιμωρήσει” παίρνοντάς της το στυλό!». Δεν υπάρχει υγεία χωρίς ψυχική υγεία. Ακούμε. Κατανοούμε. Σεβόμαστε. «Κάνω έκκληση στους ανθρώπους που έχουν μια ψυχική διαταραχή να κάνουν το βήμα, να μη φοβηθούν να το πουν στο περιβάλλον τους. Αυτή η εξωστρέφεια θα πατάξει και το στίγμα» λέει, κλείνοντας, η Γεωργία.

από την εκπομπή Κοινωνία Ώρα Press με τις Γεωργία Κριεμπάρδη & Νεκταρία Ψαράκη Η διαδικασία της αιμοδοσίας στη χώρα πάσχει και το αποτέλεσμα; Οι ασθενείς προσπαθούν να αναλάβουν το ρόλο της πολιτείας. Να φροντίσουν μόνοι τους για την επιβίωσή τους. Να αναζητήσουν μόνοι τους το αίμα για τις μεταγγίσεις τους. Ο Παύλος Πανέτας είναι πάσχων και μέλος της Πρωτοβουλίας Πασχόντων Μεσογειακής Αναιμίας του «Αγία Σοφία». Μίλησε στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Press» για όσα εδώ και μήνες βιώνει. Οι ετήσιες ανάγκες σε αίμα στην Ελλάδα ανέρχονται σε 600.000 έως 650.000 φιάλες αίματος (περίπου). Τις 580.000 τις παράγουμε μόνοι μας από 150.000 τακτικούς καταγεγραμμένους εθελοντές αιμοδότες και τις υπόλοιπες από τους μη συστηματικούς αιμοδότες (περίπου) Η Μεσογειακή Αναιμία απορροφά πανελλαδικά τις 150.000 φιάλες αίματος (περίπου). Οι 21.000 έρχονται από την Ελβετία για το Αγία Σοφία. «Πανελλαδικά υπάρχουν 2.200 πάσχοντες. Οι 1.500 εξυπηρετούνται από 78 μονάδες στον νομό Αττικής. Στο Παίδων υπάρχουν 600- 650 πάσχοντες από Μεσογειακή Αναιμία και Δρεπανoκυτταρική νόσο» αναφέρει, ενώ μονάδες υπάρχουν και σε ορισμένες μεγάλες πόλεις της χώρας. Πάσχοντες από την επαρχία και τη νησιωτική χώρα εξαναγκάζονται σε ολόκληρο ταξίδι μέχρι την πλησιέστερη μεγάλη πόλη, όπου υπάρχει ειδική μονάδα. «Αν όλα πάνε καλά, κάθε 15 ημέρες πρέπει να πηγαίνουμε και να λαμβάνουμε περίπου 500-550 ml» μας λέει ο Παύλος. Ωστόσο, οι ελλείψεις σε αίμα είναι τραγικές. «Έχουμε πολλές αναφορές από πάσχοντες ότι γίνονται αναβολές μεταγγίσεων για μετά από 2 ημέρες. Οι πάσχοντες, τα παιδιά, με τις δύσκολες ομάδες αίματος το βιώνουν πιο έντονα το πρόβλημα. Για παράδειγμα, παιδιά με ομάδα αίματος 0 αρνητικό παίρνουν μια φιάλη ανά βδομάδα, τα τελευταία 4 χρόνια» σημειώνει, επισημαίνοντας τι προβλήματα προκαλεί η κατάσταση στην καθημερινότητά τους. «Εμφανίζεται αδυναμία, έφηβοι κυρίως υποφέρουν από οστικά άλγη, γιατί ο μυελός των οστών προσπαθεί να παράγει μόνος του αίμα. Έφηβοι δεν πάνε σχολείο γιατί ζαλίζονται. Εμένα μου έχει τύχει να πάω δουλειά και να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου… Στην ουσία δε ζούμε». «Είμαστε ευγνώμονες στο προσωπικό, κάνουν παραπάνω από το ανθρωπίνως δυνατό» υπογραμμίζει, τονίζοντας πως «τα ψυγεία είναι άδεια κι εμείς γινόμαστε μπαλάκι δεξιά αριστερά». «Πρέπει να κάτσουν υπουργοί, διοικητές νοσοκομείων και το Εθνικό Κέντρο Αίματος να βρεθεί λύση, να στηθεί μια στρατηγική» υπογραμμίζει. Η ζωή τους βασίζεται στους εθελοντές μόνο, πλέον, και «ο λαός ευτυχώς έχει αποδείξει ότι αιμοδοτεί». Οι πάσχοντες φτάνουν στο σημείο να απευθύνονται σε συγγενείς, φίλους, ακόμα και σε άτομα από τον χώρο εργασίας τους (μη συστηματικοί αιμοδότες) για μετάγγιση, όπως υπογραμμίζει ο Παύλος. «Μου έλεγε συμπάσχουσα ότι πριν τη μετάγγιση παίρνει ζάναξ. Δεν αντέχει αυτή την αναμονή, αυτό το μαρτύριο». Είναι η ζωή τους και θα τη διεκδικήσουν με κάθε τρόπο. Πάσχοντες και υγειονομικοί έχουν φτάσει στα όρια τους με αυτή την κατάσταση και όπως προειδοποίησε ο Παύλος, αν δεν υπάρξει άμεση μέριμνα για το ζήτημα, θα ακολουθήσουν και τη νομική οδό. Καλεσμένη στην εκπομπή και η Όλγα Σιάντου, μέλος του Σωματείου Εργαζομένων Αγ. Σοφία.  «Αυτή τη στιγμή έχουμε δύο προβλήματα στα νοσοκομεία μας: ελλείψεις σε αίμα (που χρειάζεται και για χειρουργεία, πολυτραυματίες, για πολλούς πάσχοντες) και σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό κι εξοπλισμό, με αποτέλεσμα οι λίγες υποδομές που έχουμε να υπολειτουργούν κι αυτό πάνω στο φιλότιμο των εργαζομένων που μας χρωστούν χιλιάδες ρεπό» τόνισε, αρχικά. «Θεωρούν κόστος την υγεία. Προσπαθούν να κάνουν “μπαλώματα” για να καλύψουν προβλήματα», συμπληρώνει κι εξηγεί: «Στο Αγ. Σοφία είχαμε τέσσερις φυγόκεντρους. Χαλούσε το ένα μηχάνημα μετά το άλλο. Εν τω μεταξύ, δεν υπάρχει κρατική βιομηχανία για ανταλλακτικά αλλά και η διοίκηση δεν ήθελε να πληρώσει γι’ αυτά. Όταν χάλασαν και οι τέσσερις, μείναμε στο νοσοκομείο χωρίς φυγόκεντρο. Έπρεπε να δανειστούμε από άλλα νοσοκομεία». Όσο για το τι θα έπρεπε να γίνει, σημειώνει πως θα έπρεπε οι αιμοδοσίες να λειτουργούν και απογεύματα και Σαββατοκύριακα, να στελεχωθούν οι μονάδες με προσωπικό (πχ δεν μπορεί να είναι 2 μόνιμοι γιατροί για 400 άτομα πανελλαδικά), να κάνει το κράτος καμπάνιες και ενημερώσεις παντού, ξεκινώντας από τα σχολεία. Τη Δευτέρα 2 Οκτωβρίου, υγειονομικοί, συγγενείς και πάσχοντες πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από κέντρο διοίκησης του Αγ. Σοφία. «Διοικητές και υπουργοί δε φαίνονται. Δεν πήραμε καμία σαφή απάντηση. Προσπαθούν να κρύψουν τις ελλείψεις και πετάνε αλλού το μπαλάκι των ευθυνών» λέει καταληκτικά η κα. Σιάντου. «Παιδιά πονάνε επειδή υπομεταγγίζονται» είπε σε κάποιο σημείο της συζήτησης. Κι αυτό είναι ανεπίτρεπτο.

Με μία αναλυτική τοποθέτηση, ο καθηγητής Αιματολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, Γρηγόρης Γεροτζιάφας, αμέσως μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη ανακοίνωσε τη διακοπή της συνεργασίας του με τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι «παρά τις διακηρύξεις και την καλλιέργεια κλίματος σύγκρουσης “απέναντι στον Μητσοτάκη” η πολιτική υγείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα ηγεμονεύεται από την νεοφιλελεύθερη στρατηγική». Για τα όσα ανέφερε στην τοποθέτησή του δέχτηκε τα πυρά του Παύλου Πολάκη. Την «επίθεση» αυτή χαρακτήρισε «παράσημο», μιλώντας ο ίδιος στην εκπομπή του ΤΡΡ, Κοινωνία Ώρα Press. «Κάνουμε στρατευμένη επιστήμη, ακόμα και θρόμβωση όταν κάνουμε. η τεχνοκρατία δεν είναι ουδέτερη. Κάνουμε πολιτική μέσα στην επιστήμη, αυτή είναι η βάση. Αυτό κάναμε και την περίοδο της πανδημίας. Όταν τελειώνει η πανδημία, μπαίνει το ερώτημα αν μπορεί μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την επερχόμενη κρίση; Η απάντηση είναι όχι. Γιατί το πνευματικό και ιδεολογικό DNA της δεν έχει μέσα την αντίληψη του κράτους. Εκεί ήταν η πρόκληση για την Αριστερά. Να απαντήσει τώρα στο υγειονομικό ζήτημα. Κόσμος πεθαίνει. Θέλεις σύστημα υγείας δημόσιο, δωρεάν, καθολικό τώρα. Αυτό θέλει μία προοδευτικότερη κυβέρνηση, που δεν είναι νεοφιλελεύθερη» ανέφερε, αρχικά, ο κ. Γεροτζιάφας, σημειώνοντας πως ο ίδιος πίστευε πως αυτό το σύστημα υγείας θα το έφτιαχνε ο Αλέξης Τσίπρας. Και ξαφνικά, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται με πρόεδρο τον Στέφανο Κασσελάκη. Ουρανοκατέβατος, χωρίς να έχει εκφράσει θέσεις και πρόγραμμα, πήρε το κόμμα εν μία νυκτί. Προσπαθούσαμε όλοι να πιαστούμε από λέξεις του, για να καταλάβουμε έστω και λίγο τι έρχεται να φέρει στον ΣΥΡΙΖΑ. Η βασική του θέση, υπενθυμίζει ο κ. Γεροτζιάφας, κι αυτό που είχε πει σε δήλωσή του είναι πως θέλει να εφαρμόσει το μοντέλο του Αμερικάνικου Δημοκρατικού κόμματος. «Στη Γαλλία, έχουμε κοινωνικό κράτος όπου ο πολίτης δεν πληρώνει. Δεν έχει φακελάκια. Οι ασφάλειες που πληρώνουμε είναι 25% ιδιωτικές (πολύπλοκο το ζήτημα) και το υπόλοιπο είναι οι κοινωνική ασφάλεια. Μπορεί κάποιος να κάνει την πιο σπάνια εγχείρηση, δε θα πληρώσει ούτε ένα ευρώ. Αυτό είναι κοινωνικό κράτος. Αυτό προσπαθεί να διαλύσει τώρα η φιλελεύθερη κυβέρνηση, που έχουμε εδώ και πολλά χρόνια. Στην Αμερική, έχουμε τα μεγάλα πανεπιστημιακά κέντρα που παράγουν ιατρική υψηλού επιπέδου και απ΄ την άλλη πλευρά έχουμε τα νοσοκομεία που πηγαίνουν οι φτωχοί. Αν δεν έχεις να πληρώσεις την ιδιωτική σου ασφάλεια, δεν έχεις τίποτα. Όταν έρχεται κάποιος και λέει θέλω να κάνω το κόμμα της Αριστεράς σε Δημοκρατικό κόμμα της Αμερικής θεσμικά αλλάζει το μοντέλο, δεν εκπροσωπεί πια τις εργαζόμενες τάξεις» εξηγεί ο καθηγητής. «Βγήκε ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης το βράδυ που εκλέχθηκε κι έκανε δηλώσεις. Μία πολιτική δήλωση για το τι θα κάνει δεν άκουσα» σημείωσε, επισημαίνοντας τα εξής: «Τον κ. Κασσελάκη, εξ όσων γνωρίζω, δεν τον ξέρει κανένας. Είναι μεγάλο πρόβλημα της αστικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας ότι εμφανίζεται ένας πολιτικός, θεσμικός παράγοντας, που δεν ξέρουμε τι είναι, τι θέλει να κάνει, ποια είναι η πολιτική του ταυτότητα […] Η πολιτική δεν είναι τηλεπαιχνίδι, να “παίζουμε τις κουμπάρες”, να περιμένουμε να δούμε την ατζέντα. Οφείλει να τοποθετηθεί». Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Γεροτζιάφας παρατήρησε: «Το πρώτο πράγμα που είπε ήταν για δημιουργία επαγγελματικού στρατού. Αυτό σημαίνει στρατός για τις ελίτ, όχι στρατός για τον λαό. Ο μισθοφορικός στρατός έχει νεοφιλελεύθερη σφραγίδα. Έχει, επίσης, μιλήσει για ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπως και άλλοι στενοί συνεργάτες-υποστηρικτές του. Όταν στο ερώτημα της παιδείας απαντάς με νεοφιλελεύθερο τρόπο, αν είσαι ιδεολογικά συνεπής, με τον ίδιο τρόπο θα απαντήσεις και για το σύστημα υγείας». Καταληκτικά, σχολίασε πως «ακόμα και η αντιπαράθεσή του με τον Μητσοτάκη ήταν για τα αγγλικά και τη γραβάτα- Αυτό είναι μοντέλο αντι-Τσίπρα. Στην ομιλία του, μετά την εκλογή του, είπε πολλές φορές “δε θα σας προδώσω”. Αυτό είναι επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα».