przodkowie

Nie tylko wojna czy ludobójstwo są przyczyną traumy pokoleniowej. Każdy ekstremalny i długotrwały stres naszych przodków może skutkować traumą przekazywaną kolejnym pokoleniom. Bolesne, życiowe doświadczenia babci czy dziadka mogą mieć destrukcyjny wpływ na życie ich wnucząt. Zjawisko to dotyczy całego systemu rodzinnego. Sprawa jest poważna i dziś już mało kto ją bagatelizuje. Jak i gdzie zdobyć wiarygodne dane do budowy swojego drzewa genealogicznego i dlaczego nasze korzenie, doświadczenia naszych przodków mogą być kluczem do naszych problemów, z którymi nie potrafimy sobie poradzić? O tym w tej edycji Drogowskazów. Gościem Michała Poklękowskiego jest Benita Prusinowska, prawniczka, pedagożka i trenerka systemowa, z fundacji pelnomocnik.org. Na swojej stronie "Benita o prawie naturalnym" pokazuje, jaką wartość ma wiedza z zakresu modelowania procesów międzypokoleniowych, w tym praca z genogramem.

Odcinek #75, w którym siedzimy z Andrzejem Muszyńskim w księgarni De Revolutionibus i rozmawiamy o tym, jak rośnie samopsza. Książka „Dom ojców” przenosi nas do Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Idziemy w nią krokiem siewu. Pytam autora skąd trudna miłość do Z jak ziemi. Pojawia się O jak oswajanie mapy, przestrzeni, obcego lasu. Jest P jak perz, S jak skała i jej codzienna kontemplacja. Mówimy o zakorzenieniu i byciu stąd, o naszych zapomnianych, nie powracających w rozmowach praprzodkach. Patrzymy tym praprzodkom w oczy. Trzymamy się blisko opowieści pisanej ziemią.

Odcinek #74, w którym z Katarzyną Surmiak-Domańską siedzimy w bibliotece, podczas Festiwalu Słowa im. Jerzego Pilcha Granatowe Góry i rozmawiamy o podróży wyrastającej z M jak milczenia. Autorka „Czystki” rekonstruuje historie swoich przodków, szuka samoświadomości. Pojawia się drzewo genealogiczne doświadczeń, upodobań, cech charakteru. Drzewo bez nazwisk. Towarzyszą nam O jak ojciec bez bliskości- ten z dzieciństwa i z teraz, W jak wujek Janek z paczką spinaczy i plastikowym motylem, C jak ciotka z Francji z taliami kart i B jak babcia Frania- niewidzialna, uciekająca. Wracamy historii Wołynia; czystki etnicznej i czystki pamięci. Przyglądamy się kontroli języka i odsuwaniu traum. Są L jak listy i B jak białe plamy. I są P jak pytania, które wciąż zadajemy za późno.