στέμμα

Στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Β΄ συντελέστηκε η ύστατη αποτυχία και απαξίωση της βασιλείας στη Νεότερη Ελλάδα. Το 1965, μιμήθηκε τον παππού του εξαναγκάζοντας σε παραίτηση πρωθυπουργό που διέθετε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, χωρίς μάλιστα να προσφύγει αμέσως σε εκλογές αποδεχόμενος το αποτέλεσμά τους. Το 1967, πρώτα υπέκυψε στη χούντα, ορκίζοντας την πρώτη κυβέρνηση, και ύστερα, με το δικό του παιδαριώδες κίνημα, σπατάλησε ανώφελα τη δυνατότητα άμεσης ανατροπής της χούντας από τον στρατό.

Ο Κωνσταντίνος Α΄, ο επονομαζόμενος «Δωδέκατος» ως συμβολικός διάδοχος του τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα, απέτυχε οικτρά ως βασιλέας. Επηρεασμένος και από το περιβάλλον του και από την αρρώστια του, παραβίασε το πολίτευμα της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας και προσκολλήθηκε τελικά στο άρμα της Γερμανίας σε βάρος των συμφερόντων του κράτους του. Απόδειξη της ακαταλληλότητάς του ήταν και η πεισματική άρνησή του να παραιτηθεί έγκαιρα, σε όφελος της χώρας, αλλά και της δυναστείας.

Στη Νεότερη Ελλάδα, «ξενόφερτη» υπήρξε αναγκαστικά όχι η βασιλεία, αλλά η δυναστεία (όπως και σε άλλες χώρες). Δεν αρκεί όμως αυτό για να εξηγηθεί η αποτυχία της βασιλείας στη σύγχρονη Ελλάδα. Ο πιο επιτυχημένος βασιλέας ήταν ταυτόχρονα και ο πιο ξένος. Ο Γεώργιος Α΄ συμπλήρωσε πενήντα χρόνια βασιλείας, επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστη προσαρμοστικότητα στις κρίσεις. Αντίθετα, ο γιός του Κωνσταντίνος Α΄ υπήρξε κατά βάθος ο πιο Ρωμιός βασιλιάς, αλλά απέτυχε οικτρά.

Πιο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, βασιλευόμενες και αβασίλευτες, παρά οι αβασίλευτες με τα προεδρικά πολιτεύματα (όπως των ΗΠΑ). Εκτός από το Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχουν επτά ακόμη βασιλευόμενες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες στην Ευρώπη. Εξακολουθούν να προτιμούν την κληρονομική βασιλεία ως εγγύηση της συνταγματικής νομιμότητας, αλλά και ως ενσάρκωση της κρατικής υπόστασης, ιστορικής συνέχειας και ενότητας, όπως φάνηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν πολλά κράτη βρέθηκαν υπό εχθρική κατοχή.

Η Ειρήνη, η άγνωστη πριγκίπισσα της Ελλάδας - όπως την αποκαλούσε ο ευρωπαϊκός τύπος - ζούσε για δεκαετίες σε ένα φοιτητικό διαμέρισμα στην πλατεία Μαβίλη. Εκεί την ανακάλυψε το 2008 ο Σταύρος Θεοδωράκης και την έπεισε να του δώσει την μια και μοναδική συνέντευξη της. Και αυτές τις μέρες που όλοι μιλούν για την ζωή και τα λάθη του αδελφού της, Κωνσταντίνου, ίσως έχει αξία να ακούσουμε τους Πρωταγωνιστές με την εξομολόγηση της.

«Ο αποθανών δεδικαίωται». Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν συμφωνεί και μιλάει για τον φόβο του Κωνσταντίνου του Β’ να αντιμετωπίσει τους Χουντικούς. Οι δημοσιογράφοι που τον έχουν γνωρίσει λένε ότι ήταν ένας άνθρωπος πρόσχαρος, με αίσθηση του χιούμορ και καθόλου σνομπ, αλλά οι Έλληνες θα τον κρίνουν για τα όσα έκανε ή δεν έκανε σε κρίσιμες φάσεις της ιστορίας. Και ο αποδημήσας έμοιαζε μάλλον στον παππού του τον Κωνσταντίνο τον Α’ και όχι στον προπάππου του Γεώργιο Α’. 

Ο Θόδωρος Παπακώστας aka Archaeostoryteller αφηγείται την ιστορία του θρυλικού Βασιλιά Αρθούρου, μέσα από τους αρχαιολογικούς χώρους που εικάζεται ότι γεννήθηκε, έδρασε και πέθανε. Κάμελοτ, Γκουίνεβιρ, Λάνσελοτ και όλα αυτά τα όμορφα που σας αρέσουνε βρε! Γιατί μετά από τόσο χρόνια ο βασιλιάς Αρθούρος εξακολουθεί να συγκινεί και να δελεάζει μικρούς και μεγάλους; Ποια μονοπάτια ξετυλίγουν τη ζωή του και γιατί θεωρείται ανύπαρκτος αρχαιολογικά και ημιδιάφανος ιστορικά;