τζαζ

O μπασίστας και συνθέτης Πέτρος Κλαμπάνης βλέπει στο παρελθόν και στο μέλλον καθώς πειραματίζεται με την παραδοσιακή ελληνική μουσική και, μαζί με ένα σχήμα σπουδαίων μουσικών. Μιλάμε με τον μουσικό για το νέο του άλμπουμ “Tora Collective” και τις μουσικές συνεργασίες του. Von Andrea Mavroidis ;Sofia Stavrianidou.

Ο Χάρυ Χάλερ, ο ήρωας στον «Λύκο της στέπας» του Χέρμαν Χέσε, ένα έργο του 1917, ακούει την τζαζ της δεκαετίας του 1920. Τότε, αυτή τη μουσική των μαύρων της Αμερικής την θεωρούσα «Ναυτία» ταυτίζει την τζαζ με την απελευθέρωση. Προαναγγέλλεται η εποχή του υπαρξισμού. Ο Τσάρλι Πάρκερ γίνεται ήρωας του Χούλιο Κορτάσαρ ή του Τζακ Κέρουακ. Το μυθιστόρημα noir είναι ταυτισμένο με την ατμόσφαιρα της τζαζ. Το ίδιο συμβαίνει και με το πολιτικό είδος του neo-polar. Κούντερα, Τζόναθαν Κόου, Αντόνιο Μουνιόθ Μολίνα, Ιταλο Καλβίνο, Μπορίς Βιάν, η τζαάζ διαπερνάει το έργο τους. Η λογοτεχνία του 20ου αιώνα είναι τζαζ.

Δύο άλμπουμ με εξαιρετικά τραγούδια, που κυκλοφόρησαν κατόπιν εορτής και πέρασαν απαρατήρητα. Ένα ηχητικό άρθρο του Φώντα Τρούσα.