akceptacja

Czy można mieć krzywe nogi?  Z całą pewnością tak. Część z nas patrzy w lustro i widzi, że coś jest nie tak. Jednemu to bardziej a innemu mniej przeszkadza. Są tacy co patrzą i nie widzą. Co to za deformacje? Czy możemy je jakoś nazwać? Skąd się biorą i wreszcie jakie są powody aby takie  krzywe nogi w cudzysłowie „wyprostować”?

W tym odcinku wymienię 8 powodów do „prostowania” kończyny: 

1. ból kolana lub innych części kończyny po aktywnościach
2. ograniczenia w aktywnościach które się kocha
3. uszkodzenia łąkotek
4. uszkodzenia chrząstek
5. uszkodzenie więzadła pobocznego 
6. zwichnięcie rzepki w kolanie koślawym
7. utrata wyprostu w kolanie
8. brak akceptacji swojego wyglądu

 W kolejnym odcinku "Rozmów w spektrum autyzmu" poruszamy ważny temat "Akceptacji diagnozy dziecka". Była to dla mnie rozmowa niezwykle osobista, można powiedzieć podwójnie, bo mówiłam również o bardzo trudnych dla mnie przeżyciach, o ciężkiej chorobie drugiego syna, a potem o jego śmierci... A rozmawiałam z moją siostrą, która rok temu została mamą Dominika z Zespołem Downa i której droga do akceptacji diagnozy była i nadal jest dość wyboista. Rozmawiałyśmy o oczekiwaniach, o naszych końcach świata, o marzeniach i o bezwarunkowej miłości. Poruszyłyśmy też temat braku wsparcia dla rodziców zaraz po otrzymaniu diagnozy, o poczuciu osamotnienia, o braku wiedzy i zrozumienia ze strony lekarzy, specjalistów, "reszty świata".. Ale mówiłyśmy też o nadziei, o sile wsparcia, która płynie od najbliższych i przyjaciół oraz o wdzięczności za "tu i teraz". Moje zaproszenie przyjęła Sylwia Borys - mama Dominika z Zespołem Downa, absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego, ukończyła pedagogikę opiekuńczo-wychowawczą, pedagogikę społeczną oraz pedagogikę przedszkolną i wczesnoszkolną. Rozmawiają Izabela Hnidziuk-Machnica (Fundacja Aleklasa) i Sylwia Borys. Zapraszamy! 

To niestety jeszcze potrwa. Izolacja w czterech ścianach, ograniczony kontakt z bliskimi i przyjaciółmi, praca z domu, brak perspektyw na wyjazd na majówkę czy wakacje, ogólna niepewność jutra. Wielu z nas trudno się pogodzić z tym stanem rzeczy. Czas „nowej rzeczywistości” w obliczu epidemii rodzi wiele wyzwań, warto więc podjąć kroki, by tę sytuację oswoić i zaopiekować się swoim zdrowiem psychicznym. Nadzieja i akceptacja – jak mogą pomóc nam mierzyć się z kryzysem i trudnościami nowej normalności? Czym jest i co oznacza akceptacja obecnej sytuacji? Co możemy zrobić, by nie tworzyć czarnych scenariuszy przyszłości? Jak zmienić swoje nastawienie i sposób myślenia? Sytuacja kryzysu może być również szansą – jak to rozumieć i co może stanowić tę szansę? Na te pytania odpowiada ceniona psychoteraputka dr Ewa Woydyłło-Osiatyńska, z którą rozmawia psycholog Zofia Szynal.

dr Ewa Woydyłło-Osiatyńska – doktor psychologii, psychoterapeutka, publicystka, autorka książek, m.in.: „Rak duszy: o alkoholizmie”, „Sekrety kobiet”, „Podnieś głowę”, „W zgodzie ze sobą”, „Buty szczęścia”, „Bo jesteś człowiekiem: żyć z depresją, ale nie w depresji” i ostatnio „Żal po stracie. Lekcje akceptacji”. Specjalistka i superwizorka terapii uzależnień. W Fundacji Batorego kieruje międzynarodowym programem szkoleń w dziedzinie profilaktyki i terapii uzależnień, m.in. w Europie Wschodniej i Azji Centralnej. Współpracuje ze środowiskami polonijnymi w krajach zachodnich, pomagając rozwijać grupy wsparcia oraz różne formy pomocy psychologicznej dla Polaków żyjących za granicą.

Zofia Szynal – psycholog, psychoterapeuta poznawczo-behawioralny w trakcie certyfikacji. Specjalizuje się w seksuologii i diagnozie psychologicznej. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego i Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Poznawczej i Behawioralnej. Obecnie jest członkiem Zespołu Terapeutycznego w Centrum Zdrowia Psychicznego oraz prowadzi prywatną praktykę psychoterapeutyczną. Zajmuje się pracą z osobami cierpiącymi z powodu chorób i zaburzeń psychicznych, z doświadczającymi trudności w życiu seksualnym i relacjach interpersonalnych. Prowadzi wykłady i warsztaty psychoedukacyjne w ramach projektów Uniwersytetu SWPS: Strefa Psyche, Uniwersytet SWPS dla Młodzieży oraz w ramach cyklu Współcześni Romantycy.

Interesujesz się psychologią? Zapraszamy na naszą stronę: https://www.swps.pl/strefa-psyche - znajdziesz tam jeszcze więcej merytorycznych materiałów w formatach audio, wideo i tekstowych.

Interesujesz się psychologią? Zapraszamy na naszą stronę: https://www.swps.pl/strefa-psyche - znajdziesz tam jeszcze więcej merytorycznych materiałów w formatach audio, wideo i tekstowych.

Uważność (mindfulness) to szczególny rodzaj uwagi: świadomej, nieosądzającej i skierowanej na bieżącą chwilę, która może być rozwijana przez ćwiczenia medytacyjne. Uważność wywodzi się z psychologii buddyjskiej sięgającej 2500 lat wstecz, choć obecna jest również w innych tradycjach. Opisuje się ją jako dostępną dla każdego metodę zmniejszania cierpienia i rozwoju pozytywnych jakości, takich jak: samoświadomość, mądrość, współczucie i równowaga emocjonalna.

Coraz popularniejszy na Zachodzie mindfulness i interwencje na nim oparte, jak Mindfulness-Based Intervensions (MBI), a zwłaszcza Terapia Poznawcza Oparta na Uważności (MBCT), są dziś intensywnie badane przez naukowców. Uważność ma udokumentowane działania w leczeniu zaburzeń nastroju, uzależnień i problemów lękowych. Rozwijana dziś w kontekście zdrowia uważność i MBI zaczynają być coraz szerzej stosowane w innych obszarach życia społecznego, a zwłaszcza w edukacji.

Celem wykładu było przedstawienie zastosowań i mechanizmów uważności oraz ocena ich skuteczności, ze szczególnym uwzględnieniem ustaleń badawczych w obszarze neuronaukowym.

dr hab. n. med. Paweł Holas – adiunkt na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Kierownik studiów podyplomowych Uważność i współczucie. Fundamenty, badania i psychoterapia na Uniwersytecie SWPS. Psychiatra, nauczyciel uważności (MBSR, MBCT, MSC), psychoterapeuta i superwizor terapii behawioralno-poznawczej. Uczeń Jona Kabat-Zinna – twórcy MBSR. Współzałożyciel i pierwszy prezes Polskiego Towarzystwa Mindfulness (2008). Prezes Fundacji Rozwoju Mindfulness oraz współzałożyciel Instytutu Uważności i Psychoterapii. Badacz uważności oraz autor tekstów poświęconych interwencjom opartych na uważności.

O projekcie:
Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS to nowatorskie przedsięwzięcie, którego celem jest popularyzowanie wiedzy psychologicznej na najwyższym merytorycznym poziomie oraz odkrywanie możliwości działania, jakie daje psychologia w różnych sferach życia zarówno prywatnego, jak i zawodowego. Chcemy ukazywać praktyczne zastosowanie wiedzy psychologicznej nie tylko w sferach oczywistych dla tej dziedziny nauki (np. pomocowym, terapeutycznym), ale również w sektorze biznesowym oraz zaawansowanych, nowoczesnych technologiach. Więcej o projekcie: http://www.swps.pl/strefa-psyche

Badacze powołują się na naukowo udokumentowane dowody, że ludzie przynoszą ze sobą na świat albo szczęście albo nieszczęście (np. prof. Bogdan Wojciszke). Ja natomiast proponuję zastosować koncepcję rozwojową opartą na teorii uczenia się w połączeniu z koncepcją rozwojową Erika Eriksona (rozwijamy się do końca życia) oraz behawioralno-poznawczym modelem zmiany osobistej. Zresztą wspomniana obserwacja o pewnym „zapropgramowaniu” na szczęście lub nieszczęście nie przekreśla możliwości zmiany. Osoby o wrodzonych skłonnościach do negatywizmu (a więc nieszczęścia) nie tylko mogą, ale wręcz powinny (!) nauczyć się dążyć i osiągać jak największe przybliżenie szczęścia w swoim życiu. Szczęścia rozumianego jako spełnienie i realizacja swojego potencjału ku własnej dumie i radości oraz pożytkowi innych.

O prelegentce:
Ewa Woydyłło-Osiatyńska – doktor psychologii i terapeuta uzależnień. Ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie w Poznaniu oraz podyplomowe studium dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Wykształcenie psychologiczne zdobyła w Antioch University w Los Angeles, doktorat z psychologii zyskała w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Autorka książek m. in: „Wybieram wolność, czyli rzecz o wyzwalaniu się z uzależnień”, „Zaproszenie do życia”, „Podnieś głowę: Buty szczęścia”, „Sekrety kobiet”, „My – rodzice dorosłych dzieci”, „W zgodzie ze sobą”, „Rak duszy”, „O alkoholizmie”, „Poprawka z matury”. Spopularyzowała w Polsce leczenie oparte na modelu Minnesota, bazującego na filozofii Anonimowych Alkoholików. Otrzymała wiele odznaczeń za osiągnięcia w dziedzinie terapii i profilaktyki uzależnień: medal św. Jerzego przyznany przez „Tygodnik Powszechny”, odznaczenie Ministra Sprawiedliwości – za pracę z uzależnionymi w więzieniach oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski nadany przez Prezydenta RP.

O projekcie: Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS to nowatorskie przedsięwzięcie, którego celem jest popularyzowanie wiedzy psychologicznej na najwyższym merytorycznym poziomie oraz odkrywanie możliwości działania, jakie daje psychologia w różnych sferach życia zarówno prywatnego, jak i zawodowego. Chcemy ukazywać praktyczne zastosowanie wiedzy psychologicznej nie tylko w sferach oczywistych dla tej dziedziny nauki (np. pomocowym, terapeutycznym), ale również w sektorze biznesowym oraz zaawansowanych, nowoczesnych technologiach. Więcej o projekcie: http://www.swps.pl/strefa-psyche