Dat schrijft DNB in een rapport dat door de vakbonden met gejuich is onthaald. Want werknemersorganisaties en oppositiepartijen roepen al een tijdje dat het kabinet paal en perk moet stellen aan, wat zij noemen, de doorgeslagen flexibilisering.
Maar die flexibilisering is helemaal niet doorgeslagen. Integendeel, dit is pas het begin van een broodnodige modernisering van arbeidsrelaties in de polder. De regering kan beter met de stroom meeroeien en flexwerken juist maximaal stimuleren, met goede randvoorwaarden. In een rechtvaardige samenleving moet iedereen kunnen meedelen in de welvaart. Ons gekoesterde sociale vangnet zal moeten worden behouden, maar wel aangepast aan de nieuwe arbeidsrealiteit. Dan is flexibilisering van de arbeidsmarkt geen vloek maar een zegen voor de economie. Het levert slagvaardige en wendbare ondernemingen op die meteen voor meer werk zorgen, zodra het economisch beter gaat.
Dat willen we toch, meer werk? Bedrijven die dankzij een flexibele schil van medewerkers veel beter kunnen mee-ademen met de conjunctuur. De digitale platformeconomie had nooit zon vlucht kunnen nemen, als al die maaltijdbezorgers, webshopkoeriers, en uber-chauffeurs eerst 30 jaar vast op een loonlijst hadden gemoeten. Het is allemaal werk dat 10 jaar geleden nog niet eens bestond.
Vroeger kon het nog. Een leven lang voor dezelfde baas, met standaard 3 procent erbij elk jaar. Om te eindigen met een krant en een plant in een kantoortje aan het einde van de gang, om daar de rit te kunnen uitzitten tot je pensioen. Een overzichtelijke loopbaan, die misschien vanzelfsprekend was voor generaties voor ons.
Maar inmiddels is het een volkomen achterhaald arbeidsmodel uit de vorige eeuw. Werk is niet hetzelfde als een baan. Bij voldoende werkzekerheid wordt baanzekerheid ineens een stuk minder relevant. Het behoeft geen betoog dat werkzekerheid maximaal gediend is bij sterke bedrijven, met stijgende omzet- en winstcijfers. Een groeiend leger zzp'ers levert daaraan een belangrijke bijdrage. Talenten worden optimaal benut. Met erkenning, waardering en beloning op basis van geleverde prestaties. En niet volgens een cao.
Loonstijging is geen grondrecht. Door de historisch lage inflatie was er de laatste paar jaar ook feitelijk weinig aanleiding om de lonen veel verder op te laten lopen. En die achtergebleven loonontwikkeling is al helemaal geen reden om nu ineens de flexibilisering van de arbeidsmarkt terug te draaien.
Prettige maandag!
See omnystudio.com/listener for privacy information.
