επίδαυρος

Άνοιξη, ανοιξούλα / Εκδρομή, εκδρομούλα λαλαλα. Ο Archaeostoryteller σας πηγαίνει Επίδαυρο και σας κάνει κανονική, κανονικότατη ξενάγηση. Γιατί η Επίδαυρος δεν είναι μόνο το υπέροχο αρχαίο θέατρο της, είναι και όλος ο υπόλοιπος αρχαιολογικός χώρος που είναι πνιγμένος στο πράσινο. Εκεί πήγαιναν οι αρχαίοι Έλληνες για να γυμναστούν αλλά και να θεραπευτούν στο περίφημο Ασκληπιείο, το μεγαλύτερο νοσοκομείο της αρχαιότητας. Ποιος στη χάρη σας, παρεούλα θα έχετε τον Θόδωρο Παπακώστα!

«Ο κόσμος δεν έχει πια χώρο για έναν Αίαντα. Αυτός ο ατρόμητος γίγαντας που τον έτρεμαν οι Τρώες κατάντησε τώρα, όπως το θέτει ο Γιαν Κοτ, ένας "ιδρωμένος χασάπης". Αντί, όμως, να ιδρώνει εξολοθρεύοντας εχθρούς, έχει κλειστεί στη σκηνή του και μουσκεύει ξεκοιλιάζοντας μοσχάρια. Η Αθηνά επινόησε αυτή την γκροτέσκα παρωδία βουτηγμένη σε αίμα βοοειδών για να τον γελοιοποιήσει. Ο ηρωικός κόσμος έχει καταρρεύσει. Ο Αίας δεν μπορεί πια ούτε να ζήσει ούτε να πεθάνει ηρωικά. Χωρίς τιμή, "άτιμος", είναι ένας ζωντανός νεκρός. Το μόνο που του απομένει είναι η αυτοκτονία... Ουδέποτε αναδύεται πιο σπαραχτική η μοναξιά του, από ό,τι σε αυτές, τις τελευταίες ώρες της ζωής του».

— Λουίζα Αρκουμανέα

Οιωνοί, κατάρες και μιάσματα∙ αποφάσεις των θεών από τη μία, ακραία ανθρώπινα πάθη από την άλλη: όλα ετούτα μαζί έχουν πλέξει τον φονικό ιστό που τυλίγει τον Αγαμέμνονα, ενώ εισέρχεται αποκαμωμένος στο λουτρό του. 

Κι ενώ ο θάνατος είναι το τελευταίο πράγμα που περνάει από το μυαλό του ήρωα, ο Αισχύλος έχει αριστοτεχνικά συνθέσει γύρω από τον μελλοθάνατο ατμόσφαιρα απειλητική, εκθέτοντας όλες τις παραμέτρους που οπλίζουν το χέρι της Κλυταιμνήστρας με το φονικό όπλο. 

Η συζυγοκτόνος βασίλισσα δεσπόζει με την παρουσία της σε ολόκληρη την τραγωδία. Με ποιους τρόπους επιτυγχάνεται η αναπαράστασή της ως ανατρεπτική, απειλητική, εξωφρενική; Σε δύο κυρίως επίπεδα καταδεικνύεται η υπέρβαση των ορίων εκ μέρους της: στο επίπεδο της γλώσσας και σε αυτό της σεξουαλικότητας.