ποίησης

Ο "Πικραμένος Αναχωρητής" είναι ένας κύκλος εννέα τραγουδιών σε ποίηση τουποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου. Την μουσική έγραψε ο Παναγιώτης Ν. Κωνσταντόπουλος και τα ποιήματα τραγουδούν και απαγγέλλουν ο Βασίλης Σκουλάς και η Μαρία Δημητριάδη. Ο ίδιος ο Νικηφόρος Βρεττάκος απαγγέλλει δύο του ποιήματα

Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο 2 της Columbia από την 1η Αυγούστου 1981 ως τις 14 Ιανουαρίου 1982. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας είναι του Άγγελου Μπότση και του Νίκου Στρατηγού. Τα τραγούδια του δίσκου Φόροι, Το παλιοκαύκαλο, Το μέτρημα, Ευρώπη, Η ζωγραφιά μου, Αθήνα, Ελλάς-Ελλάς, Κλέφτες, Ελλάδα, Η γλώσσα, Το φίλημα, Απόκριες, Θέλω να γίνω Φόροι Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχή μας ράχη, ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα, σεις το κρασί και τον καπνό να πίνετε μονάχοι, κ' εμείς να σας κυττάζωμε με μάτι σαν γαρίδα. Βαρειά φορολογήσετε και το νερό που τρέχει... βάλετε φόρους, βάλετε, κι' η ράχη μας αντέχει... Ό,τι καλό κι αν έχωμε απάνω μας ας μείνη, στα πρόσωπά μας ας χυθή του μαρασμού το χρώμα, μ' εμάς το ισοζύγιο του έθνους μας ας γίνη, φορολογήσετε κι' αυτή τη σάρκα μας ακόμα. Του κρέατός μας κόβετε καμμιά παχειά λωρίδα, και τρώγετέ την λαίμαργα μαζί με την πατρίδα. Ό,τι κι' αν τρώνε οι πτωχοί, το έθνος ας τα τρώγη, ό,τι κι' αν πίνουν οι πτωχοί, το έθνος ας το πίνη, χορταίνετε σαν Λούκουλλοι μ' εμάς το σκυλολόγι, κι' εμείς θα σας γνωρίζωμε γι' αυτό ευγνωμοσύνη. Τέτοιοι χωριάταις πούμαστε αντέχομε εις όλα, και ούτε τόσο εύκολα τινάζομε τα κώλα. Πρέπει να είναι οι πολλοί πτωχοί και πεινασμένοι και οι ολίγοι πάντοτε να βρίσκονται χορτάτοι, πρέπει να στέκουν οι πολλοί στα σπίτια των κλεισμένοι και οι ολίγοι να πηδούν απάνω στο Παλάτι. Πρέπει ο κόσμος ο πολύς να δέχεται τα βάρη, κι ο λιγοστός απάνω του κανένα να μην πάρη. Μ'αυτόν τον νόμο έζησε ο κόσμος και θα ζήση, τη δύναμή του προσκυνά η κάθε κοινωνία, δεν ειμπορεί καθένας μας βεβαίως να πλουτίση, γιατί του κόσμου έπειτα χαλά η αρμονία. Φτώχια και πλούτος!... ζήτημα του καθενός αιώνος, ιδού το τέλος κι' η αρχή του φοβερού αγώνος. Λοιπόν κανένας πρόστυχος κεφάλι μη σηκώση, για τόσα νομοσχέδια μη βγάλη τσιμουδιά, εις της πατρίδος τον βωμόν το αιμα του ας δώση, χωρίς ν'αφήση στεναγμό η μαύρη του καρδιά. Κι αν τώρα πάλι έπεσε επάνω του ο κλήρος, πρέπει και πάλι να φανή γενναίος, μάρτυς, ήρως!

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (ποίημα του Ουίλιαμ Γέιτς) Γυρίζοντας ολοένα σε κύκλους που πλαταίνουν Το γεράκι δεν μπορεί ν’ ακούσει πια το γερακάρη• Τα πάντα γίνουνται κομμάτια• το κέντρο δεν αντέχει. Ωμή αναρχία λύθηκε στην οικουμένη, Απ΄το αίμα βουρκωμένος λύθηκε ο ποταμός, και παντού Η τελετή της αθωότητας πνίγεται• Οι καλύτεροι χωρίς πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι Είναι γεμάτοι από την ένταση του πάθους. Σίγουρα κάποια αποκάλυψη θα είναι κοντά• Σίγουρα η Δευτέρα Παρουσία θα είναι κοντά. Η Δευτέρα Παρουσία! Δεν πρόφταξα να σώσω αυτό το λόγο Και μια μεγάλη εικόνα γέννημα του Spiritus Mundi Θολώνει τη ματιά μου: κάπου στην άμμο της ερήμου Μορφή με σώμα λιονταριού και το κεφάλι ανθρώπου, Ένα άδειο βλέμμα κι αλύπητο σαν ήλιος, Κινείται με μηρούς αργούς, καθώς τριγύρω Στροβιλίζουνται ίσκιοι αγανακτισμένων πουλιών. Το σκοτάδι ξαναπέφτει• τώρα όμως ξέρω Πώς είκοσι βασανισμένοι αιώνες πετρωμένου ύπνου Κεντρίστηκαν από ένα λίκνο λικνισμένο κατά το βραχνά, Και ποιο ανήμερο θεριό, μια που ήρθε τέλος η ώρα του, Μουντά βαδίζει για να γεννηθεί προς τη Βηθλεέμ. Ουίλιαμ Γιέιτς (W.B.Yeats, 1865) Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης, ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ, 1965, Εκδ. ΙΚΑΡΟΣ

Λουίς Θερνούδα Αν ο άντρας μπορούσε να πει Αν ο άντρας μπορούσε να πει αυτό που αγαπά, Αν ο άντρας μπορούσε να υψώσει στον ουρανό τον έρωτά του Σαν ένα σύννεφο στο φως Αν σαν τοίχους που γκρεμίζονται, Για να χαιρετήσουν την αλήθεια τη στυλωμένη στη μέση, Μπορούσε να γκρεμίσει το κορμί του, αφήνοντας μονάχα την αλήθεια του έρωτά του, Την αλήθεια του εαυτού του του ίδιου, Που δεν την λένε δόξα, τύχη ή φιλοδοξία, Μα έρωτα ή πόθο, Εγώ θα ήμουνα αυτός που φανταζόταν Αυτός που με τη γλώσσα του, τα μάτια και τα χέρια Διαλαλεί στους ανθρώπους την αγνοημένη αλήθεια Την αλήθεια του έρωτά του του αληθινού. Ελευθερία δε γνωρίζω πέρα από την ελευθερία να 'μαι δέσμιος κάποιου Που τ'όνομά του δε μπορώ ν'ακούσω δίχως ανατρίχιασμα Κάποιος που για χάρη του ξεχνάω την τσιγγούνική μου ύπαρξη, που για χάρη του η μέρα και η νύχτα είναι για μένα αυτό που ήθελα. Και το κορμί μου και το πνεύμα μου επιπλέουν στο κορμί του και το πνεύμα του Σαν μαδέρια χαμένα που η θάλασσα βυθίζει ή σηκώνει Ελεύθερα με την ελευθερία του έρωτα, Τη μόνη ελευθερία μου με εξυψώνει, Τη μόνη ελευθερία γιατί πεθαίνω. Εσύ δικαιολογείς την ύπαρξή μου: Αν δεν σε γνωρίζω, δεν έχω ζήσει Αν πεθάνω χωρίς να σε γνωρίσω, δεν πεθαίνω, γιατί δεν έχω ζήσει. Μετ. Βασίλης Λαλιώτης. Περιοδικό Πλανόδιον 22

Ολοκληρώνεται σήμερα η παρουσίαση των 10 νικητών του Α΄Διαγωνισμού Μελοποιημένης Ποίησης που διοργανωσαν τα περιοδικα ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ, ΜusicHeaven.gr και ΠΟΙΕΙΝ. «Ολοσκότεινα φιλιά» Βούλες βούλες στο κορμί μου ολοσκότεινα φιλιά. Μου τα έδινες τη νύχτα σαν με είχες αγκαλιά. Τα μετράω στον καθρέφτη, ξαναζώ τις περιστάσεις, που ρουφούσες το κορμί μου δίχως καν να ξαποστάσεις. Κάθε μαυρισιά κι αγάπη, κάθε φίλημα και ρίγος. Δεν χορτάσαμε τα χάδια, ήτανε ο χρόνος λίγος. Δεν με νοιάζει αν τα βλέπουν πονηρά κι αθώα μάτια, τα σημάδια των χειλιών σου, της ζωής μου τά κομμάτια. Μου ορκίστηκες πως θα 'ρθεις, μόλις βρείς την ευκαιρία. Δεν το θέλω να ξανάρθεις, δεν υπάρχει σωτηρία. Ό,τι έγινε μια νύχτα, δεν μπορεί να ξαναγίνει. Άσε τις επαναλήψεις, μόνο εκείνο να μας μείνει. Πιάνο: Παναγιώτης Τσεβάς Μπουζούκι-Μπαγλαμά: Τάσος Ζαφειρίου Τραγούδι: Θοδωρής Τσάγγαρης Τραγούδι Στο τεύχος 86 – 87 του περιοδικού «Οδός Πανός» (Μάιος – Αύγουστος 96), που ήταν αφιερωμένο στο Γιώργο Ιωάννου, βρήκε δημοσιευμένα τα ποιήματα – αμελοποίητα τραγούδια του «Η ανάσα σου», «Παρανάλωμα» και «Ολοσκότεινα φιλιά». Πιθανόν αυτά να είναι κάποια από τα τραγούδια που ο Γιώργος Ιωάννου σχεδίαζε να κάνει με το Μάνο Λοΐζο – μα δεν πρόλαβαν. Για τα τραγούδια αυτά, αν ισχύει η υπόθεσή του, ο ίδιος έλεγε: «Είναι κείμενα γραμμένα μόνο για ρεμπέτικη μουσική. (…) Μου αρέσουν οι ρεμπέτικοι ρυθμοί και με ενθουσιάζει η σκέψη ότι αυτά τα τραγούδια αύριο θα χορεύονται και θα τραγουδιούνται από ορισμένα άτομα» («Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής», σελ. 165). Γι` αυτό, κατά τη μελοποίησή τους, επέλεξε τρεις λαϊκούς ρυθμούς: χασάπικο, τσιφτετέλι και ζεϊμπέκικο αντίστοιχα. Ο Χαρίλαος Τρουβάς πιστεύει ότι το αποτέλεσμα είναι αρκετά κοντά στις αισθητικές προτιμήσεις του ποιητή τους. Η ηχογράφηση του τραγουδιού «Ολοσκότεινα φιλιά», με το οποίο πήρε μέρος στον Α΄ Διαγωνισμό Μελοποιημένης Ποίησης, έγινε το Μάη του '11 στο Red House Studio, με ηχολήπτη τον Τάσο Ζαφειρίου. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Γεννήθηκε το Δεκέμβρη του '77 στο Βλοχό Καρδίτσας. Στην Αθήνα ήρθε το '95 για να σπουδάσει νομικά. Βιοπορίζεται ως υπάλληλος του ΙΚΑ. Το έργου του “Πρωτόγραμμα” σε στίχους Γιάννη Ανδρουλιδάκι και με ερμηνευτή το Θοδωρή Τσαγγάρη, το κυκλοφόρησε διαδικτυακά το 2007 (www.protogramma.com), ενώ το Νοέμβρη της ίδας χρονιάς το παρουσίασε πιάνο-φωνή, για δυο βραδιές στο Θέατρο Βαφείο. Το τραγούδι του “Η αγιότητα πριν απ΄την αμαρτία” από τη “Φαίδρα” του Ρίτσου περιέχεται στο cd “Ο Γιώργος Χρονάς διαβάζει Γιάννη Ρίτσο”, που κυκλοφόρησε το Φθινόπωρο του 2009 με το τεύχος 146, του περιοδικού “Οδός Πανός”

ΣΤΟΧΟΣ ποίηση: Μανόλης Αναγνωστάκης Το θέμα είναι τώρα τι λες Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας Το θέμα είναι τώρα τι λες. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Άγγελος Πάνου εΙναι 31 χρόνων. Κατάγεται απο το Άργος και ζεί στην Αθήνα. Ξεκίνησε να ασχολείτε με την μουσική μέσω του αγγλόφωνου συγκροτήματος Relevant Box παίζοντας ηλεκτρικό μπάσο. Οι Relevant Box έβγαλαν δύο δίσκους (ep). Μετά την διάλυση του συγκροτήματος ηχογράφησε σε cd μια μουσική ιστορία με τίτλο '' Ο Νυχτοφύλακας'' που μοιράστηκε χέρι με χέρι στους ενδιαφερόμενους. Επίσης συμμετείχε στο μουσικό σχήμα του τραγουδοποιού Lumiere Brother και έκανε σποραδικά μικρές προσωπικές συναυλίες.

Ποιητής: Νικηφόρος Βρεττάκος Τίτλος βιβλίου: "ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1929-1951, ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ", Δημοσίευση: ΑΘΗΝΑ 1955, εκδόσεις : (Δεν αναφέρονται) Ἐπιστροφὴ στὸ βουνό Δὲ θὰ ξανάρθω πιὰ κοντά σου νὰ μὴν ἀκούσεις τὸ ποτάμι Ἐπιστροφὴ στὸ βουνό Δὲ θὰ ξανάρθω πιὰ κοντά σου νὰ μὴν ἀκούσεις τὸ ποτάμι ποὺ μὲς στὸ στῆθος μου κυλᾷ. Ἂν δεῖς τὸν ἥλιο νὰ σοῦ γνέφει τὸν ἕσπερο νὰ σὲ ρωτᾷ, βάλε τὰ σπάρτα τὰ μαλλιά σου τὶς μυγδαλιὲς στὴν ἀγκαλιά σου κι᾿ ἔβγα νυφούλα στὰ βουνὰ Ἔβγα νυφούλα στὰ βουνά. κι᾿ ἂν σὲ ρωτήσουνε τ᾿ ἀλάφια, ἂν σὲ ρωτήσουν τὰ πουλιά, πές τους: θὰ βγῶ μὲ τὸ φεγγάρι, μὲ τρεῖς ἀγγέλους συντροφιά! Διπλὸ γαρύφαλλο στ᾿ ἀφτί μου, ἡ μάνα μου καὶ τ᾿ ἄλογό μου, ὁ Ἰησοῦς {Χριστὸς} κ᾿ ἑφτὰ παιδιά! Στοιχεία συμμετεχόντων: Ανδρέας Καρακότας – τραγούδι Όλια Ταβλαρίδου – φλάουτο Στέλλα Τέμπρελη – τσέλο Χρήστος Παπαδόπουλος – κλαρινέτο Πάνος Κοσμίδης – πιάνο Παναγιώτης Κοσμίδης BΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Παναγιώτης Κοσμίδης γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη. Άρχισε μουσική σε ηλικία 6 ετών στο Νεστόριο Καστοριάς. Σπούδασε σαξόφωνο(επίπεδο Ανωτέρας) στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (καθηγητής κ. Θεόφιλος Σωτηριάδης). Το 2008 αποφοίτησε από το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. Σπουδάζει Ανώτερα Θεωρητικά στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (καθηγητής κ. Κώστας Τσούγκρας). Από το Σεπτέμβριο του 2009 συμμετέχει ως απόφοιτος στο σύνολο «Μάνος Χατζιδάκις» του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, με το οποίο έχει δώσει αρκετές συναυλίες μέχρι τώρα, έχοντας αναλάβει την ενορχήστρωση των έργων και ως πιανίστας. Είναι, επίσης, φοιτητής της Νομικής σχολής του ΑΠΘ. Έχει τιμηθεί με τον τίτλο του “Winner” στον “Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης 2010”, που διοργανώνει το National Academy of Music της πολιτείας του Colorado των ΗΠΑ, σε συνεργασία με τα Δημοτικά Ωδεία Νεάπολης και Συκεών, με το τραγούδι “χορός των δελφινιών” για σόλο πιάνο.

Μαρία Πολυδούρη, ΕΛΑ ΓΛΥΚΕ... Έλα γλυκέ, κι’ αν φτάνη η νύχτα και το σκοτάδι δε σ’ αρέση, αστέρινο θαμπό στεφάνι η αγάπη μου θα σου φορέση. Στο ταραγμένο μέτωπό σου αργά τα δάχτυλα θα σύρω κι’ ό,τι είνε πάθος στην καρδιά σου θ’ ανθίση δάκρια και μύρο. Θα σου καρφώσω ένα λουλούδι τ’ όνειρο πάνω στην καρδιά σου, θα πλέξω τα ξερά τα φύλλα με τα κατάχλωρα μαλλιά σου. Το δέσμιο πόθο μου θ’ αφήσω, μια πεταλούδα ναρκωμένη, κ’ έτσι στα χείλη σου θα νοιώσης κάτι σα γύρη να σου μένη. Έλα γλυκέ κι’ ας φτάση η νύχτα. Θα φέγγη η νειότη σου με θλίψη το σκοτεινό να υφαίνω πέπλο που ηδονικά θα με καλύψη. Μελοποίηση και ερμηνεία:Αλμπένα Ενορχίστρωση και κιθάρες:Παναγιώτης Μανουιλίδης Βιολιά:Θανάσης Καριπίδης Ακουστικό μπάσσο:Δημίτρης Γουμπερίτσης Τύμπανα:Νίκος Ψωφογιώργος ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Γεννήθηκα σε μια πόλη στις όχθες του ποταμού τον Δούναβη. Στην Ελλάδα είρθα το '83 πρώτου ακόμα καταρεύσει ο υπαρκτός σοσιαλισμός για μένα όμως είχε δύση. Στην πατρίδα μου ασχολήθηκα με το τραγουδι, το χωρό και το κουκλοθέατρο, αλλα σπούδασα Πολιτικός μηχανικός. Στην Ελλαδα συναίχισα με Συντήριση έργων τέχνης, όμως το κυρίως επάγγελμα μου ήταν τραγουδίστρια. Συνεργάστηκα με τους ¨Αγαμοι θήται, Γιώργο Μαρίνο, Γιώργο Ζαμπέτα, α/φοι Κατσιμοίχα,Γιώργο Ζήκα, Βασίλη Λέκκα και συμμετείχα δισκογραφικά στο ,,Αναφορές και σχήματα'' - CBS, ,,Συννεχές ωράριο ''-ΕΜΙ , ,, K'έτσι χωρίς να βιάζομαι''- Polytropon, ,, Stealth''-Le Grand Ours, ,,Rec 91-10'' - Le Grand Ours. Λατρέυω την ελληνική ποίηση και έχω ηχογραφήσει μελοποιήσεις του Καβάφη, Ελύτη, Καριωτάκη, Λαπαθιώτη, Πολυδούρη. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με την jazz & latin μουσική καθώς επίσσης με παραδοσιακά και ethnic.

(από τη "Λιτανεία" (1974) Γρηγόρη Σουρμαΐδη και Φ. Αρία. "Αγάπη") Πάνω απ τα νερά πάνω από τον κάμπο, λεύκα με πουλιά, μές στο Μάη λάμπω. Μάτια σκοτεινά μ έρεβος βοστρύχους, πόδια από νερό κι ένα γεια από ήχους Κτίζω ένα σπιτάκι στην ακρογιαλιά και μ αχτίδες μπλέκω τη μικρή του πόρτα. Φύλακες του βάζω, κλάδους και φιλιά κι ένα τριζονάκι βάζω μες στα χόρτα Θέλω το τραγούδι το ερωτικό, Καταρράκτη, Θείε, να υμνολογήσω Δέντρα και βουνά, στον εσπερινό, παίρνω αγκαλιά για να σε γνωρίσω. Κι έρχομαι κοντά σου, μυστική ζωή, από φως πλάσμενος με ψυχή και θάρρος, κύμα από αγέρα, κύμα από βροχή κι έρχεται κατόπιν κι άλλος κι άλλος κι άλλος

Eliseo Diego, Τραγούδι για όλες όσες είσαι (μετάφραση: Γιώργος Μίχος, απαγγελία: Παναγιώτης Πάκος) Όχι μόνο το μυρωδάτο σήμερα αγαπώ των ματιών σου αλλά και το μυστικό κορίτσι που εκεί μέσα κοιτάει την απλωσιά του κόσμου με αμηχανία στρογγυλή, κι αγαπώ το παράξενο γκρίζο που μου θυμίζει σε μια γωνιά του χρόνου πως ο χειμώνας υποθάλπει.. Το πλήθος από σένα, τη φούγκα των ωρών σου, αγαπώ τις χίλιες σου εικόνες σε πτήση σαν μιαν αναγγελία από άγρια πουλιά. Όχι μόνο την Κυριακή σου τη σύντομη από χάρες αλλά επίσης και μια τραγική Παρασκευή, ποιος ξέρει, κι ένα Σάββατο από θρίαμβο και δόξα που δεν θα δω ποτέ, αλλά επαινώ. Κορίτσι κοριτσάκι και νεαρά ήδη γυναίκα, εσύ όλες, γεμίζουν την καρδιά μου, και ήσυχος σας αγαπώ.

Η Πηγή Λυκούδη ανήκει στην σπάνια κατηγορία των Ελληνίδων συνθετριών που ασχολούνται συστηματικά με τη μελοποιημένη ποίηση. Διακεκριμένη πιανίστρια και καθηγήτρια σε θέματα παιδοψυχολογίας και μαθησιακών προβλημάτων στην μουσική, παρουσιάζει στο Ίδρυμα Κακογιάννη στις 4 και 5 Νοεμβρίου την παράσταση: "Μουσική στην ποίηση με τα μάτια μιας γυναίκας" Καρακαλπάκης. Τα ποιήματα των Κωστή ΠΑΛΑΜΑ, Γεωργίου ΔΡΟΣΙΝΗ, Ζαχαρία ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Λάμπρου ΠΟΡΦΥΡΑ, ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑΣ, Κώστα ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ, Γεωργίου ΣΟΥΡΗ, Γιάννη ΡΙΤΣΟΥ, Νικηφόρου ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ, και των σύγχρονων στιχουργών Λευτέρη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Φίλιππου ΓΡΑΨΑ, Μιχάλη ΓΚΑΝΑ και Γιάννη Π. ΙΩΑΝΝΙΔΗ θα ερμηνεύσουν οι Ρίτα Αντωνοπούλου και Νίκος Καρακαλπάκης. Θα συμπράξουν οι σολίστες μουσικοί της «Ορχήστρας των στιγμών» Χρήστος Χουβαρδάς (έγχορδα), Δημήτρης Κουζής (βιολί), Νίκος Χατζόπουλος (μπάσο) και Γιάννης Νοταράς (κρουστά). Το πρόγραμμα, επίσης, θα περιλαμβάνει επιλογή τραγουδιών της από την ενότητα «Οίνος Άκρατος» η οποία αποτελείται από 11 μελοποιημένα ποιήματα ελλήνων ποιητών της περιόδου 1738 έως 1940, ένα τραγούδι από 3 μονόστροφα ποιήματα για το κρασί του Κύπριου ποιητή Κώστα Μόντη και 5 τραγούδια σε στίχους του Μιχάλη Μπουρμπούλη και Φιλίππου Γράψα

Απολείπειν ο θεός Αντώνιον Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί αόρατος θίασος να περνά με μουσικές εξαίσιες, με φωνές -- την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει. Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου· μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι, πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο, κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου, κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Εν Ονόματι Κυρίου, νύχτες μαρτυρίου και δαίμονες. Σου ζήτησα φωτιά, μα εσύ να κάψεις τα φριχτά της μνήμης μου, επέμενες. Τι ειν' ο άνθρωπος, τι το μυαλό του; Σκιά και σύννεφο, σιωπή και Αίμα. Ποιος ξέφυγε ποτέ απ ' τον εαυτό του; Για να μας δείξει την οδό και το νερό το σιωπηλό που πνίγει το είδωλό του. Εν Ονόματι Κυρίου χαρτί εισιτηρίου, για την Ανάσταση Μου ζήτησες αργά να κατεβάσω τα ρολά, στης τρέλας την παράσταση. Τι ειν'ο άνθρωπος, τι η καρδιά του; Σκιά και σύννεφο σιωπή και Αίμα. Ποιος ξέφυγε ποτέ απ' τον εαυτό του; Για να μας δείξει την οδό και το νερό το σιωπηλό, που πνίγει το είδωλό του. Τι ειν 'ο άνθρωπος, τι το μυαλό του; Σκιά και σύννεφο, σιωπή και Αίμα Ποιος ξέφυγε ποτέ απ' τον εαυτό του; Για να μας δείξει την οδό και το νερό το σιωπηλό, που πνίγει το είδωλό του. Τι ειν 'ο άνθρωπος, τι η καρδιά του; Στον βίο του Ασώτου θα το βρεις. Ποιος βγήκε κάποτε απ' τα όνειρά του χωρίς τα χώματα κάποιας πληγής;