poiein

ένα αλγερινό τραγούδι Idir - Avava Inouva. Διασκευή με ελληνικούς στίχους: Παναγιώτης Πάκος Φωνές: Σταυρούλα Μάκρα -Παναγιώτης Πάκος ΑΚΟΥ Τ' ΑΗΔΟΝΙΑ Τις νύχτες στην ερημιά άκου τ’ αηδόνια Τ’ άκουσα να πέφτουν με σπασμένα φτερά Αν θέλεις να φύγεις μακριά, άκου τ’ αηδόνια Τ’ άκουσα να πέφτουν σε πηγάδια ξερά Έρχετ’ η ανατολή σαν πάγια εντολή, μα κι ο ήλιος για να βγει ψάχνει πλέον αφορμή. Λίγη χαρά ζητάει να βρει στα βλέμματα Μα βλέπει στις καρδιές συρματοπλέγματα Γιατί να ’χει η καρδιά συρματοπλέγματα Τις νύχτες στην ερημιά άκου τ’ αηδόνια... Κόκκινος από ντροπή βγαίνει ο ήλιος την αυγή. πίνει πικρό νερό, τρώει βρώμικο ψωμί. Και τα παιδιά του κόσμου του χαμογελούν μα αν βγουν απ’ την κρυψώνα τα πυροβολούν Μη βγεις απ’ την κρυψώνα. Ο ήλιος είναι εχθρός Τις νύχτες στην ερημιά άκου τ’ αηδόνια...

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης © www.poiein.gr

www.poiein.gr

Το τραγούδι ενός ντανταϊστή που είχε το νταντά μες στη καρδιά κούραζε πολύ το μοτέρ του που είχε νταντά μες στην καρδιά το ασανσέρ κουβαλούσε ένα βασιλιά χοντρό εύθραυστο φθινόπωρο έκοψε το μεγάλο του δεξί μπράτσο και το' στειλε στον πάπα στη Ρώμη γι' αυτό το λόγο το ασανσέρ δεν είχε πια νταντά μες στην καρδιά να φάτε σοκολάτα πλύνετε τον εγκέφαλό σας νταντά νταντά πιείτε και νεράκι

Ο Τσιτσάνης μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και τον Αποστόλη Χατζηχρήστο εμφανίζονται ονομαστικά τις περισσότερες φορές μέσα στα ποιήματα του Γκόρπα. Στον Στέλιο Καζαντζίδη αφιερώνει ολόκληρο το ποίημα με τίτλο: «Με τον τρόπο του Στέλιου Καζαντζίδη», που εμπεριέχεται στη συλλογή του «Περνάει ο στρατός», 1980. Στίχοι από την περίφημη «Ζιγκοάλα» του Καζαντζίδη λειτουργούν ως μουσικό μοτίβο στο ποίημα το οποίο αφηγείται τις σκέψεις και τα αισθήματα ενός νέου δόκιμου στα ΚΕΥΑ, πεπεισμένου ότι θα τον αποκλείσουν αλλά ακόμα πιο βέβαιου για τις «άπειρες παραλλαγές καταπιέσεως» που προσφέρει η μαμά Ελλάς στα παιδιά της.

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ-ΕΚΔΟΤΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΕ "ΣΧΙΖΟΦΩΝΗΤΙΚΗ". ΤΟΝ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ Ο ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ ΣΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

19/7/12 Ο ΙΑΣΩΝΑΣ ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ ΜΕ ΤΟ CIRCUS POIEIN στην Κεραμεικού και Σαλαμίνος ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΙΕΙΝ ΣΤΟ ΔΙΑΤΟΠΟ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2012

Αστέρια Μμετάφραση : Νίκος Βουτυρόπουλος Η έμμετρη απόδοση του ποιήματος Αστέρια (1936) έγινε από τον Κώστα Σφενδουράκη Αστέρια-μέρες πνιγηρές, ξόρκια, ικεσίες χρονοβόρες. Θεοί κρατάνε ζυγαριές καθώς διστάζουνε οι ώρες. Πάλι κοπάδια τα χρυσά, φως, ουρανός, πέπλο και πάλι, κάτω από φτερά νεκρά φυσά το παρελθόν κάτι να βγάλει; Λαχτάρα που ‘χει ξαναρθεί, τα ρόδα, εσύ, μέθη που στάζει- το καλοκαίρι έχει σταθεί τα χελιδόνια να κοιτάζει, μια εικασία ακόμη μια, η σιγουριά πως θα κρατήσει: με ταξίδι στο κύμα, με νυχτιά τα χελιδόνια έχουν μεθύσει.

ΑΥΤΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ Αυτός ο έρωτας Τόσο ορμητικός Τόσο εύθραυστος Τόσο απαλός Τόσο απεγνωσμένος Αυτός ο έρωτας Όμορφος σαν τη μέρα Κι άθλιος σαν τον καιρό Όταν ο καιρός είναι κακός Αυτός ο έρωτας τόσο αληθινός Αυτός ο έρωτας τόσο ωραίος Τόσο ευτυχισμένος Τόσο εύθυμος Και τόσο γελοίος Tρέμοντας από φόβο όπως ένα παιδί μέσα στο σκοτάδι... (Μετάφραση : Κώστας Ριτσώνης)

(ΧΧΙΧ) o μικρός κόσμος του ανθρώπου Επιστρέφω προς τα ενδότερα, όπου πάντα ήμουνα, όπου τα πάντα είναι και τίποτα δεν είναι συγκεκριμένο, όπου είμαστε οι ίδιοι, εμείς. Στα τοπία φράκταλ του υπεδάφους έρχομαι, σε βυθισμένς γωνίες κρυμμένες πίσω από τοίχους από εντόσθια και έντερα. Διασχίζω αρτηρίες της πιο κρύας και σκοτεινής ανωνυμίας: αναγνωρίζω ένα παιδί που με κοιτά τρομαγμένο και έναν υπερόπτη νεαρό που με αποδοκιμάζει και ίσως και ένα γέρο καθηγητή. Το παν είναι οι αρτηρίες, τα διασχίζουν όλα. Τα σώματα, τις πόλεις... Είναι πανταχού παρών. Και στηρίζομαι -ενώ διεισδύω- στο οστεοφυλάκιο που αντέχει και στηρίζει τις αυπνίες μου. Από το Libro de Precisiones (2012)

Ο Τζόυς ξεκίνησε τη συγγραφή του Finnegans Wake περίπου το 1923 αν και την εποχή εκείνη αναφερόταν ως Έργο εν προόδω. Το 1926 είχαν ολοκληρωθεί τα δύο πρώτα μέρη του βιβλίου και την ίδια χρονιά, οι Eugene και Maria Jolas, προσφέρθηκαν για την δημοσίευσή τους σε συνέχειες, στο περιοδικό transition. Τα επόμενα χρόνια, ο Τζόυς επιτάχυνε την συγγραφή του έργου ωστόσο διάφορα γεγονότα όπως ο θάνατος του πατέρα του (1930) ή προσωπικά προβλήματα υγείας, καθυστέρησαν την ολοκλήρωσή του. Η αρχική υποδοχή του Finnegans Wake περιλάμβανε αρκετές αρνητικές κριτικές, ακόμα και από φίλους ή υποστηρικτές του έργου του, όπως ήταν ο Έζρα Πάουντ. Για το λόγο αυτό αρκετοί συγγραφείς όπως ο Σάμιουελ Μπέκετ υποστήριξαν το έργο μέσω κριτικών που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά της εποχής. Ο Τζόυς αποφάσισε για τον τελικό τίτλο του έργου το 1929 ενώ τελικά το βιβλίο εκδόθηκε στις 4 Μαΐου του 1939. Με το Finnegans Wake, ο Τζόυς εγκατέλειψε κάθε είδους σύμβαση σχετικά με την χάραξη μιας πλοκής ή την δημιουργία χαρακτήρων. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι ιδιαίτερα περίπλοκη, προσομοιώνοντας κατά κάποιο τρόπο την συνειρμική ακολουθία ενός ονείρου. Χαρακτηριστικό στοιχείο αποτελούν ακόμα τα πολλά λογοπαίγνια που κατασκευάζει ο Τζόυς, σε διάφορες γλώσσες.

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (ποίημα του Ουίλιαμ Γέιτς) Γυρίζοντας ολοένα σε κύκλους που πλαταίνουν Το γεράκι δεν μπορεί ν’ ακούσει πια το γερακάρη• Τα πάντα γίνουνται κομμάτια• το κέντρο δεν αντέχει. Ωμή αναρχία λύθηκε στην οικουμένη, Απ΄το αίμα βουρκωμένος λύθηκε ο ποταμός, και παντού Η τελετή της αθωότητας πνίγεται• Οι καλύτεροι χωρίς πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι Είναι γεμάτοι από την ένταση του πάθους. Σίγουρα κάποια αποκάλυψη θα είναι κοντά• Σίγουρα η Δευτέρα Παρουσία θα είναι κοντά. Η Δευτέρα Παρουσία! Δεν πρόφταξα να σώσω αυτό το λόγο Και μια μεγάλη εικόνα γέννημα του Spiritus Mundi Θολώνει τη ματιά μου: κάπου στην άμμο της ερήμου Μορφή με σώμα λιονταριού και το κεφάλι ανθρώπου, Ένα άδειο βλέμμα κι αλύπητο σαν ήλιος, Κινείται με μηρούς αργούς, καθώς τριγύρω Στροβιλίζουνται ίσκιοι αγανακτισμένων πουλιών. Το σκοτάδι ξαναπέφτει• τώρα όμως ξέρω Πώς είκοσι βασανισμένοι αιώνες πετρωμένου ύπνου Κεντρίστηκαν από ένα λίκνο λικνισμένο κατά το βραχνά, Και ποιο ανήμερο θεριό, μια που ήρθε τέλος η ώρα του, Μουντά βαδίζει για να γεννηθεί προς τη Βηθλεέμ. Ουίλιαμ Γιέιτς (W.B.Yeats, 1865) Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης, ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ, 1965, Εκδ. ΙΚΑΡΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ , Πωλ Ελυάρ, 1945 Πάνω στα τετράδια του σχολείου Στα θρανία μου και τα δένδρα Πάνω στην άμμο και το χιόνι Γράφω τ’ όνομά σου Πάνω σ΄ όλες τις διαβασμένες σελίδες Πάνω σ΄ όλες τις λευκές σελίδες Στην πέτρα το αίμα το χαρτί τη στάχτη Γράφω τ’ όνομά σου Πάνω στις χρυσωμένες εικόνες Στ΄ άρματα των πολεμιστών Στην κορώνα των βασιλιάδων Γράφω τ’ όνομά σου Στη ζούγκλα και την έρημο Στις φωλιές και τα σπαρτά Στην ηχώ των παιδικών μου χρόνων Γράφω τ’ όνομά σου.... Paul Elyard, Ελευθερία, (Μετάφραση: Χαρτογράφος)

www.poiein.gr

Σωτήρης Παστάκας, Η φιλόμουσος νεαρά ” σου το ’χα πει, σου το ’χα πει, δεν είμαι εγώ για προκοπή ” Επίλογος μιας ερωτικής τραγωδίας στα Μανιάτικα του Πειραιά, όπου ο σύζυγος σκότωσε χθες τη νεαρή γυναίκα του και αμέσως μετά τίναξε τα μυαλά του στον αέρα. Δύο μικρά παιδιά ορφανά, θα παρακολουθήσουν σήμερα την κηδεία των γονιών τους και θα αντιμετωπίσουν τη μοίρα τους κοντά σε συγγενείς. Μια νοσηρή ζηλοτυπία όπλισε το χέρι του Παν. Παπαδάκου 35 χρόνων, ο οποίος στις 9.10 το πρωί περίμενε τη γυναίκα του στη γωνία των οδών Κουμουνδούρου και Αρτεμισίου. Όταν η Κούλα Παπαδάκου-Αρβανίτη 27 χρόνων φάνηκε στη στροφή πηγαίνοντας στη στάση των λεωφορείων την πλησίασε ο Παναγιώτης απειλητικά. ” Και τώρα το τέλος. ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ”, της είπε με ψυχρή φωνή. Τα λόγια του συνόδεψε με δύο σφαίρες διαμετρήματος 9 μιλιμέτρ.

Tο POST RESTANTE την Τετάρτη 21/3 17.30 με 19.00 ήταν φιλοξενούμενο της Φωτεινής Λαμπρίδη στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,3. (Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης με τον Σωτήρη Παστάκα και τον Βασίλη Λαλιώτη)

Tο POST RESTANTE την Τετάρτη 21/3 17.30 με 19.00 ήταν φιλοξενούμενο της Φωτεινής Λαμπρίδη στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,3. (Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης με τον Σωτήρη Παστάκα και τον Βασίλη Λαλιώτη)

το POST RESTANTE την Τετάρτη 21/3/2012 17+30 με 19.00 φιλοξενούμενο της Φωτεινής Λαμπρίδη στο ΚΟΚΚΙΝΟ (Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης με τον Σωτήρη Παστάκα και τον Βασίλη Λαλιώτη)

Λουίς Θερνούδα Αν ο άντρας μπορούσε να πει Αν ο άντρας μπορούσε να πει αυτό που αγαπά, Αν ο άντρας μπορούσε να υψώσει στον ουρανό τον έρωτά του Σαν ένα σύννεφο στο φως Αν σαν τοίχους που γκρεμίζονται, Για να χαιρετήσουν την αλήθεια τη στυλωμένη στη μέση, Μπορούσε να γκρεμίσει το κορμί του, αφήνοντας μονάχα την αλήθεια του έρωτά του, Την αλήθεια του εαυτού του του ίδιου, Που δεν την λένε δόξα, τύχη ή φιλοδοξία, Μα έρωτα ή πόθο, Εγώ θα ήμουνα αυτός που φανταζόταν Αυτός που με τη γλώσσα του, τα μάτια και τα χέρια Διαλαλεί στους ανθρώπους την αγνοημένη αλήθεια Την αλήθεια του έρωτά του του αληθινού. Ελευθερία δε γνωρίζω πέρα από την ελευθερία να 'μαι δέσμιος κάποιου Που τ'όνομά του δε μπορώ ν'ακούσω δίχως ανατρίχιασμα Κάποιος που για χάρη του ξεχνάω την τσιγγούνική μου ύπαρξη, που για χάρη του η μέρα και η νύχτα είναι για μένα αυτό που ήθελα. Και το κορμί μου και το πνεύμα μου επιπλέουν στο κορμί του και το πνεύμα του Σαν μαδέρια χαμένα που η θάλασσα βυθίζει ή σηκώνει Ελεύθερα με την ελευθερία του έρωτα, Τη μόνη ελευθερία μου με εξυψώνει, Τη μόνη ελευθερία γιατί πεθαίνω. Εσύ δικαιολογείς την ύπαρξή μου: Αν δεν σε γνωρίζω, δεν έχω ζήσει Αν πεθάνω χωρίς να σε γνωρίσω, δεν πεθαίνω, γιατί δεν έχω ζήσει. Μετ. Βασίλης Λαλιώτης. Περιοδικό Πλανόδιον 22

Για ποιό λόγο έχουμε γεννηθεί άνθρωποι αν μας δίνουν ένα θάνατο ζώων. * Αμνέ του Θεού, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου, πες μου πόσα μήλα υπάρχουν στο γήϊνο παράδεισο; * Νομίζουμε πως είμαστε ο τόπος και η αλήθεια είναι πως είμαστε μόλις το τοπίο. * Πες μου ποιές είναι για σένα οι 10 λέξεις οι πιο όμορφες της ισπανικής γλώσσας και θα σου πω ποιός είσαι. * Η Σκέψη πεθαίνει στο στόμα. * Αριστερά και Δεξιά ενωμένες ποτέ νικημένες. * Η πραγματικότητα τείνει να εξαφανιστεί. * Μαρξιστής; Άθεος, με τη χάρη του Θεού. * Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνει. Αυτό που θέλω να πω είναι άλλο. * Πρώτη αρχή όλων των κορυφαίων έργων να περάσουν απαρατήρητα. * Η.Π.Α. Όπου η ελευθερία είναι ένα άγαλμα. * Κάθε ποιητής που εκτιμάει τον εαυτό του πρέπει να έχει το δικό του Λεξικό. * Ο ποιητής δεν τηρεί το λόγο του αν δεν αλλάζει τα ονόματα των πραγμάτων. * Ὀταν περάσουν τα χρόνια κι εγώ θα είμαι μόνο ένας άντρας που αγάπησε, ένα όν που σταμάτησε μια στιγμή απέναντι στα χείλη σου, ένας φτωχός άνθρωπος κουρασμένος από το να βαδίζει στους κήπους, που θα βρίσκεσαι εσύ;