poiein

Ἰθάκη Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη, νὰ εὔχεσαι νά ῾ναι μακρὺς ὁ δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας, τὸν θυμωμένο Ποσειδῶνα μὴ φοβᾶσαι, τέτοια στὸν δρόμο σου ποτέ σου δὲν θὰ βρεῖς, ἂν μέν᾿ ἡ σκέψις σου ὑψηλή, ἂν ἐκλεκτὴ συγκίνησις τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σῶμα σου ἀγγίζει. Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας, τὸν ἄγριο Ποσειδῶνα δὲν θὰ συναντήσεις, ἂν δὲν τοὺς κουβανεῖς μὲς στὴν ψυχή σου, ἂν ἡ ψυχή σου δὲν τοὺς στήνει ἐμπρός σου. Νὰ εὔχεσαι νά ῾ναι μακρὺς ὁ δρόμος. Πολλὰ τὰ καλοκαιρινὰ πρωινὰ νὰ εἶναι ποῦ μὲ τί εὐχαρίστηση, μὲ τί χαρὰ θὰ μπαίνεις σὲ λιμένας πρωτοειδωμένους. Νὰ σταματήσεις σ᾿ ἐμπορεῖα Φοινικικά, καὶ τὲς καλὲς πραγμάτειες ν᾿ ἀποκτήσεις, σεντέφια καὶ κοράλλια, κεχριμπάρια κ᾿ ἔβενους, καὶ ἡδονικὰ μυρωδικὰ κάθε λογῆς, ὅσο μπορεῖς πιὸ ἄφθονα ἡδονικὰ μυρωδικά. Σὲ πόλεις Αἰγυπτιακὲς πολλὲς νὰ πᾷς, νὰ μάθεις καὶ νὰ μάθεις ἀπ᾿ τοὺς σπουδασμένους. Πάντα στὸ νοῦ σου νά ῾χεις τὴν Ἰθάκη. Τὸ φθάσιμον ἐκεῖ εἶν᾿ ὁ προορισμός σου. Ἀλλὰ μὴ βιάζεις τὸ ταξίδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλὰ νὰ διαρκέσει. Καὶ γέρος πιὰ ν᾿ ἀράξεις στὸ νησί, πλούσιος μὲ ὅσα κέρδισες στὸν δρόμο, μὴ προσδοκώντας πλούτη νὰ σὲ δώσει ἡ Ἰθάκη. Ἡ Ἰθάκη σ᾿ ἔδωσε τ᾿ ὡραῖο ταξίδι. Χωρὶς αὐτὴν δὲν θά ῾βγαινες στὸν δρόμο. Ἄλλα δὲν ἔχει νὰ σὲ δώσει πιά. Κι ἂν πτωχικὴ τὴν βρεῖς, ἡ Ἰθάκη δὲν σὲ γέλασε. Ἔτσι σοφὸς ποὺ ἔγινες, μὲ τόση πεῖρα, ἤδη θὰ τὸ κατάλαβες οἱ Ἰθάκες τὶ σημαίνουν.

Κοίτα τα! Και μόνο που σε βλέπω μου ‘ρχεται να σηκώσω τη μπλούζα μου να ρουφήξω την ανάσα μου και να πω, Κοίτα! Κοίτα τα, τα κράτησα κρυμμένα μέχρι τώρα κάτω από φαρδιά πουκάμισα, μπλούζες του μπαμπά μου. Και ξάφνου τα προσφέρω σαν γυναίκα έτοιμη για ζευγάρωμα. Με κομμένη ανάσα. Μη μου πεις όχι. Look at these Seeing you makes me want to lift up my top, breathe in and say Look! Look at these I’ve kept them hidden till now under loose shirts, Dad’s jumpers. Suddenly I’m offering them like a woman ready to mate. I’m holding my breath. Don’t tell me not to.

ΣΤΟΧΟΣ ποίηση: Μανόλης Αναγνωστάκης Το θέμα είναι τώρα τι λες Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας Το θέμα είναι τώρα τι λες. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Άγγελος Πάνου εΙναι 31 χρόνων. Κατάγεται απο το Άργος και ζεί στην Αθήνα. Ξεκίνησε να ασχολείτε με την μουσική μέσω του αγγλόφωνου συγκροτήματος Relevant Box παίζοντας ηλεκτρικό μπάσο. Οι Relevant Box έβγαλαν δύο δίσκους (ep). Μετά την διάλυση του συγκροτήματος ηχογράφησε σε cd μια μουσική ιστορία με τίτλο '' Ο Νυχτοφύλακας'' που μοιράστηκε χέρι με χέρι στους ενδιαφερόμενους. Επίσης συμμετείχε στο μουσικό σχήμα του τραγουδοποιού Lumiere Brother και έκανε σποραδικά μικρές προσωπικές συναυλίες.

Σταδιοδρομία (1927) Κ. Καρυωτάκης [Άπαντα Κ.Καρυωτάκη / Εκδόσεις Πέλλα] Τη σάρκα, το αίμα θα βάλω σε σχήμα βιβλίου μεγάλο. «Οι στίχοι παρέχουν ελπίδες» θα γράψουν οι εφημερίδες. «Κλεαρέτη Δίπλα - Μαλάμου» και δίπλα σ' αυτό τ' όνομά μου. Την ψυχή και το σώμα πάλι στη δουλειά θα δίνω, στην πάλη. Αλλά, με τη δύση του ηλίου, θα πηγαίνω στου Βασιλείου. Εκεί θα βρίσκω όλους τους άλλους λογίους και τους διδασκάλους. Τα λόγια μου θα' χουν ουσία, η σιωπή μου μια σημασία. Θηρεύοντας πράγματα αιώνια, θ' αφήσω να φύγουν τα χρόνια. Θα φύγουν, και θα 'ναι η καρδιά μου σα ρόδο που επάτησα χάμου. Σύνθεση – Δαμαλός Xαράλαμπος Κιθάρα – Δαμαλός Χαράλαμπος Κιθάρα, Μπάσο, Λύρα, Τζουρά - Προμπονάς Γιάννης Φωνή, Φλάουτο, Φωνητκά – Τσίτσου Γιώτα ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Μεγάλωσε σε ενα χωριο της Αρκαδιας. Αυτοδίδακτος στη κιθάρα και αμετανόητα προσηλωμένος στο λόγο, παντα προσπαθούσε να μελωποιεί ποιήματα ή να φτιάχνει τραγουδάκια. Στην Αθήνα φοιτητής συμμετέχει με παιδικούς φίλους στο σχήμα Πορφυρά Ποτάμια παίζοντας ενα μάλλον θλιμμένο ροκ, φυσικά με ελληνικούς στίχους. Παντα σε αναζήτηση γραπτών, στίχων και μελωδιών, συναντά τυχαία την Γιώτα Τσίτσου, φιλη απο τα παιδικά χρόνια, ηθοποιός και τραγουδίστρια,ιδανική για την ερμηνεία της "σταδιοδρομίας". Ο Γ.Προμπονάς ενορχηστρώνει και ηχογραφεί, δημιουργώντας το τραγούδι που στάλθηκε στο διαγωνισμο.

Ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι

Άσε τη σκόνη, στίχοι - μουσική: Τατιάνα Ζωγράφου, ερμηνεία: Ειρήνη Δερέμπεη - Από το μουσικό - ποιητικό - εικαστικό αναλόγιο των εκδόσεων Καλειδοσκόπιο (2011), με τίτλο "Μ' έναν τρόπο μυστικό", με μουσική της Τατιάνας Ζωγράφου και έργα ζωγραφικής του Χρήστου Κεχαγιόγλου. Υπεύθυνος Παραγωγής - Ενορχήστρωση: Κώστας Βόμβολος. (c) Τατιάνα Ζωγράφου - Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο 2011

Το «Ημερολόγιο μιας εβδομάδας» του Πολυτεχνείου γράφτηκε από τον Γιάννη Ρίτσο τις ημέρες των γεγονότων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973. Η 15 Νοέμβρη θα βρει τον Ρίτσο στις πρώτες γραμμές της μεγάλης διαδήλωσης που ξεκίνησε από το Πολυτεχνείο και έφτασε ως την πλατεία Κλαυθμώνος. Η διαδήλωση θα διαλυθεί από την αστυνομία με βία με τον Ποιητή να μπλοκάρεται ανάμεσα στους φράχτες που έχει στήσει η αστυνομία αλλά δεν θα χτυπηθεί. Ίσως τον αναγνώρισαν και τον σεβάστηκαν. Διαφεύγει και βρίσκει καταφύγιο στα τότε γραφεία του εκδοτικού οίκου Κέδρος σε μια στοά (Πανεπιστημίου και Χαριλάου Τρικούπη). Το ίδιο βράδυ κλείνει η Πατησίων από διαδηλωτές. Στις 16 Νοεμβρίου επισκέπτεται το σπίτι της Νανάς Καλιανέση όπου ακούν τον παράνομο ερασιτεχνικό σταθμό που έχει στηθεί στον ΕΜΠ των «Ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων.» Με ρίγη συγκίνησης συνεχίζει την ακρόαση στο σπίτι του, έχει ξεκινήσει η επίθεση στους συγκεντρωμένους με δακρυγόνα και έπειτα με σφαίρες.. κατεβαίνουν τα τανκς.. ένα από αυτά γκρεμίζει την πύλη.. παντού νεκροί και τραυματίες.. Ο Ποιητής με δάκρυα στα μάτια φεύγει για τον Κάλαμο.. εν θερμώ έχει ήδη ξεκινήσει το «Ημερολόγιο μιας εβδομάδας»..

Στίχοι: Ρήγας "Φεραίος" Βελεστινλής Μουσική: Χρήστος Λεοντής Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΝΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚ "ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΤΑΓΚΟ" ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΠΙΑΝΟ¨ΔΑΥΙΔ ΝΑΧΜΙΑΣ"

Eliseo Diego, Τραγούδι για όλες όσες είσαι (μετάφραση: Γιώργος Μίχος, απαγγελία: Παναγιώτης Πάκος) Όχι μόνο το μυρωδάτο σήμερα αγαπώ των ματιών σου αλλά και το μυστικό κορίτσι που εκεί μέσα κοιτάει την απλωσιά του κόσμου με αμηχανία στρογγυλή, κι αγαπώ το παράξενο γκρίζο που μου θυμίζει σε μια γωνιά του χρόνου πως ο χειμώνας υποθάλπει.. Το πλήθος από σένα, τη φούγκα των ωρών σου, αγαπώ τις χίλιες σου εικόνες σε πτήση σαν μιαν αναγγελία από άγρια πουλιά. Όχι μόνο την Κυριακή σου τη σύντομη από χάρες αλλά επίσης και μια τραγική Παρασκευή, ποιος ξέρει, κι ένα Σάββατο από θρίαμβο και δόξα που δεν θα δω ποτέ, αλλά επαινώ. Κορίτσι κοριτσάκι και νεαρά ήδη γυναίκα, εσύ όλες, γεμίζουν την καρδιά μου, και ήσυχος σας αγαπώ.

Η Σαβίνα Γιαννάτου ερμηνεύει μελοποιημένα αποσπάσματα από την «Οδύσσεια» του Ομήρου σε μουσική Νεκτάριου Καραντζή. Πρόκειται για έργο που η Δημοτική Κοινωφελή Επιχείρηση Ιθάκης ανέθεσε στον συνθέτη κι εκείνος υλοποίησε, έχοντας ως στόχο ότι η μελοποίηση του σημαντικότερου ίσως έργου ελληνικής λογοτεχνίας απαιτεί μέτρο, ισορροπία, αρμονία, λιτότητα.

Βάκης Λοϊζίδης, ‘Ο Άγγελος και ο Γλύπτης’, Μανδραγόρας, 2011 (ο ποιητής διαβάζει ολόκληρη τη σύνθεσή του, αποκλειστικά για το ΠΟΙΕΙΝ: ΣΕΙΡΆ ΠΟΙΗΤΈς ΔΙΑΒΆΖΟΥΝ ΤΟ ΈΡΓΟ ΤΟΥς) (απόσπασμα) α Ο άγγελος τελείωνε εκεί που θα ’πρεπε να ξεκινά το πρόσωπο του Το φωτοστέφανο ήταν πεσμένο μπροστά στα πόδια του Έδινε την εντύπωση πως ζύγιζε κάτι με τα χέρια Φτερά δεν είδα Για την ακρίβεια ο γλύπτης του έδωσε ένα παιχνίδι να κρατά Ενθουσιάστηκε Βημάτισε σαν κούρος Ήταν φαίνεται γι’ αυτόν κουραστικό να γειτονεύει με τα θεία

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό, που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν. Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί, οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι, όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη. Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά. Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι. Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά, Μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει. Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα. Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα. Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα. Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.

Ο Άκανθος διαβάζει το ποίημά του "Λάθος Κίνηση" Και τώρα πού θα οδηγήσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας ; Πού θα φορτώσουμε πάλι τις διακοπές μας προς νότον ή δυτικά ; Ή στις παιγνιώδεις μνήμες ; Στο λεξικό σε βρήκα σαν Μυρτώ στο Γάμα, πού χάθηκες όλη τη νύχτα και μ΄άφησες μόνο με το αισχρό υποχθόνιο χιούμορ μου να χαρτογραφώ τις οδύνες; Δεν άλλαξες καθόλου από τότε που σε επινόησα, μόνο εγώ αλλάζω που και που, σελίδα. Τι ειρωνεία να αρχίζεις ένα βιβλίο από το τέλος όταν όλα σε σπρώχνουν στην αρχή! Έρωτας ή πανικός ; Και όπως πάντα η δυσκολία να ξεφορτωθείς αυτό που έκανες στα σκουπίδια του εσωτερικού τοπίου.

Αγάπη που γινες δίκοπο μαχαίρι Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι κάποτε μου 'δινες, μόνο τη χαρά μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια τ' αστέρια σβήνουνε όταν με θωρεί σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει Μουσική: Μάνος Χατζηδάκις Ερμηνεία: Μελίνα Μερκούρη από το φιλμ "Στέλλα"

ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ Αν γύριζες απόψε κοντά μου στον δρόμο με τους κυανούς ίσκιους λες κι ήταν πάλι άνοιξη, θα σου 'λεγα πόσο μαύρος είναι ο κόσμος και πως φωτίζεται απ' τα όνειρά μας και τις ελπίδες μας για ελευθερία για μας τους φτωχούληδες των ουρανών, θα ξανάβρισκα το παιδικό μου κλάμα και δυο χαμογελαστά μάτια , μαύρα μαύρα σαν γλαρόνια. Θα μου αρκούσε να ήσουν ζωντανός, θα 'ταν όνειρο ένας ζωντανός άντρας με τη δική σου καρδιά. Τώρα σαν σκιά πάνω στη γη η θύμηση της φωνής σου που έλεγε σε μας τα παιδιά:"Πόσο όμορφη είναι η νύχτα και που αγαπιόμαστε με τον αέρα να τρυπώνει στον ύπνο μας". Εσύ έβλεπες τον κόσμο να ξεπροβάλει νύχτα με πανσέληνο τους ανθρώπους να παν να συναντήσουν την αυγή.

Η μικρή ιστορία ενός θρυλικού μοτίβο που ακούει στο γνωστό όνομα και έχει παιχθεί έχει διασκευασθεί έχει ακουστεί , όσο κανένα άλλο μουσικό μοτίβο σε όλη την μουσική δραστηριότητα , όλων των εποχών .

Μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης, Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας Εσωτερικές Ειδήσεις Σ' αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα το Νότο να ξέρω από πού φυσάει ούτε τη Δύση σαν θεία να με νουθετήσει τα 'χω χαμένα και στροβιλίζομαι σαν σβούρα μες το κενό και τη θολούρα σ' αυτό τον τόπο Σ' αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα τον τρόπο να πω το ναι να προχωρήσω γιατί το όχι έχει μακρύτερη απόχη και παραπαίω ανάμεσα σ' αυτά τα δύο με ένα ίσως επενδύω Σ' αυτό τον τόπο πιάνεις πιο εύκολα το λόττο από τη σκέψη του πλησίον γιατί ο άλλος έγινε πρόσφατα μεγάλος και δεν ακούει παρά μονάχα ό,τι θέλει μ' όλα τα δάχτυλα στο μέλι σ' αυτό τον τόπο Σ' αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα το στόχο να πιάσω κέντρο επιτέλους γιατί το κέντρο δεν είναι ακίνητο σαν δέντρο μετακινείται αλλάζει θέση κάθε λίγο και προσπαθώ να τ' αποφύγω Σ' αυτό τον τόπο που όλα γίνονται με κόπο και πάντα κάποιος άλλος φταίει έχω προσέξει όσοι ξυπνάν από τις έξι δεν έχουν λόγο μόνο αυτιά να μας ακούνε και χέρια να χειροκροτούνε σ' αυτό τον τόπο μα κάποτε θα βαρεθούνε και θα μας γράψουν στα παλιά τους εκτός κι αν έχουν λερωμένη με κάποιο τρόπο τη φωλιά τους με κάποιο τρόπο σ' αυτό τον τόπο.

o Άκανθοw Ak διαβάζει τo διήγημα από το βιβλίο της Τζούτζης Μαντζουράνη "Τα ζεστά σεντόνια-η απάντηση του Εραστή"

Εν Ονόματι Κυρίου, νύχτες μαρτυρίου και δαίμονες. Σου ζήτησα φωτιά, μα εσύ να κάψεις τα φριχτά της μνήμης μου, επέμενες. Τι ειν' ο άνθρωπος, τι το μυαλό του; Σκιά και σύννεφο, σιωπή και Αίμα. Ποιος ξέφυγε ποτέ απ ' τον εαυτό του; Για να μας δείξει την οδό και το νερό το σιωπηλό που πνίγει το είδωλό του. Εν Ονόματι Κυρίου χαρτί εισιτηρίου, για την Ανάσταση Μου ζήτησες αργά να κατεβάσω τα ρολά, στης τρέλας την παράσταση. Τι ειν'ο άνθρωπος, τι η καρδιά του; Σκιά και σύννεφο σιωπή και Αίμα. Ποιος ξέφυγε ποτέ απ' τον εαυτό του; Για να μας δείξει την οδό και το νερό το σιωπηλό, που πνίγει το είδωλό του. Τι ειν 'ο άνθρωπος, τι το μυαλό του; Σκιά και σύννεφο, σιωπή και Αίμα Ποιος ξέφυγε ποτέ απ' τον εαυτό του; Για να μας δείξει την οδό και το νερό το σιωπηλό, που πνίγει το είδωλό του. Τι ειν 'ο άνθρωπος, τι η καρδιά του; Στον βίο του Ασώτου θα το βρεις. Ποιος βγήκε κάποτε απ' τα όνειρά του χωρίς τα χώματα κάποιας πληγής;